Heerlijk, leedvermaak en gerechtigheid
Al van kinds af aan heb ik niks met Real Madrid en des te meer met Barcelona. Dat heeft ongetwijfeld (en onbewust, als kind van 7) te maken met de Nederlandse invloeden van in die tijd natuurlijk Johan Cruijff, Johan Neeskens en Rinus Michels. Daar aan denkend blijft het bijzonder en apart hoe voorkeuren zich ontwikkelen in een brein. Waren het die Nederlanders? Waarom heb ik dan ook altijd een zwak gehad voor Olympique Marseille, Palermo, Manchester City en 1. FC Köln? Persoonlijk denk ik dat ik een zogenaamde 'Davidiaan' ben, dat wil zeggen iemand die grofweg altijd partij kiest voor de underdog. Daarom vind ik de ontwikkelingen rondom City ook zo pijnlijk. Ze worden plotseling een speler om titels, wat bij mij een hoop plezier, genot en blijdschap wegneemt. En eerlijk is eerlijk, zelfs Barça geldt nog altijd als underdog, alleen al vanwege de aanwezigheid van Real Madrid.
Wat ons terugbrengt bij de Spaanse topclub die groot is geworden met ingekocht (en toen nog genaturaliseerd) talent. En die lijn hebben ze, zeer succesrijk, doorgetrokken tot het elftal en beleid van vandaag de dag. Wat dat betreft was het resultaat van de wedstrijd van Manchester United (hoewel dus zeker ook geen favoriet van mij) tegen AC Milan ook een clash tussen geld en de heersende macht versus het beleid. Dat wil dus zeker niet zeggen dat United geen geld heeft of uitgeeft, want de club heeft zoveel rentelasten van uitstaande leningen (bijna 76 miljoen euro per jaar.....), dat alleen al die kosten een Nederlandse titel zouden kunnen kopen.
Maar de aanwezigheid van Sir Alex Ferguson en een aantal stevige directeuren garandeert wel beleid. Dat is al gebleken bij de verkopen van Ruud van Nistelrooy, Cristiano Ronaldo, David Beckham en de aankopen van natuurlijk dezelfde mannen, als ook Wayne Rooney, Edwin van der Sar en bijvoorbeeld de Serviche topper Nemanja Vidić.
Bij Real (of Milan, wat dat betreft) breekt zelden iemand door. De laatste jeugdspelers waren respectievelijk Raúl, Guti en Iker Casillas. Dat is de oogst van zo'n 25 jaar investeren. Bij de Italianen heeft het laatste 'eigen' icoon, Paolo Maldini, zich na zijn actieve carrière opgeworpen als redder van de jeugdopleiding.
De eerste vier kwartfinalewedstrijden in de Champions League beloven dus eigenlijk veel goeds. Of minstens, veel wijze lessen. Want de overwinningen van Arsenal, Man United en Olympique Lyon staan voor doordacht, bewust en met grenzen omgeven beleid. Waar Real Madrid, FC Porto en AC Milan een vrij emotioneel en spastisch beleid zonder kaders voeren. Alleen Fiorentina mag je, als verliezer, echt opnemen in het rijtje intelligente clubs. Al is het nu te hopen dat de verantwoordelijke man, trainer Cesare Prandelli niet wordt geslachtofferd na deze uitschakeling.
Voor de overige vier wedstrijden is het dus te hopen dat vooral Girondins de Bordeaux en Barcelona winnen (van respectievelijk Olympiakos Piraeus en VfB Stuttgart). Barcelone moet trouwens uberhaupt winnen, aangezien de finale op 22 mei wordt gespeeld in het Santiago Bernabéu Stadium.....;)
Wat ons terugbrengt bij de Spaanse topclub die groot is geworden met ingekocht (en toen nog genaturaliseerd) talent. En die lijn hebben ze, zeer succesrijk, doorgetrokken tot het elftal en beleid van vandaag de dag. Wat dat betreft was het resultaat van de wedstrijd van Manchester United (hoewel dus zeker ook geen favoriet van mij) tegen AC Milan ook een clash tussen geld en de heersende macht versus het beleid. Dat wil dus zeker niet zeggen dat United geen geld heeft of uitgeeft, want de club heeft zoveel rentelasten van uitstaande leningen (bijna 76 miljoen euro per jaar.....), dat alleen al die kosten een Nederlandse titel zouden kunnen kopen.
Maar de aanwezigheid van Sir Alex Ferguson en een aantal stevige directeuren garandeert wel beleid. Dat is al gebleken bij de verkopen van Ruud van Nistelrooy, Cristiano Ronaldo, David Beckham en de aankopen van natuurlijk dezelfde mannen, als ook Wayne Rooney, Edwin van der Sar en bijvoorbeeld de Serviche topper Nemanja Vidić.
Bij Real (of Milan, wat dat betreft) breekt zelden iemand door. De laatste jeugdspelers waren respectievelijk Raúl, Guti en Iker Casillas. Dat is de oogst van zo'n 25 jaar investeren. Bij de Italianen heeft het laatste 'eigen' icoon, Paolo Maldini, zich na zijn actieve carrière opgeworpen als redder van de jeugdopleiding.De eerste vier kwartfinalewedstrijden in de Champions League beloven dus eigenlijk veel goeds. Of minstens, veel wijze lessen. Want de overwinningen van Arsenal, Man United en Olympique Lyon staan voor doordacht, bewust en met grenzen omgeven beleid. Waar Real Madrid, FC Porto en AC Milan een vrij emotioneel en spastisch beleid zonder kaders voeren. Alleen Fiorentina mag je, als verliezer, echt opnemen in het rijtje intelligente clubs. Al is het nu te hopen dat de verantwoordelijke man, trainer Cesare Prandelli niet wordt geslachtofferd na deze uitschakeling.
Voor de overige vier wedstrijden is het dus te hopen dat vooral Girondins de Bordeaux en Barcelona winnen (van respectievelijk Olympiakos Piraeus en VfB Stuttgart). Barcelone moet trouwens uberhaupt winnen, aangezien de finale op 22 mei wordt gespeeld in het Santiago Bernabéu Stadium.....;)
Reacties