De Schopper

De grote gemene deler van de vaderlandse voetbalbestuurder lijkt te zijn dat hij of zij vooral veel inzicht en lange termijn visie claimt, om vervolgens na drie nederlagen de trainer te ontslaan en zijn opvolger op slechts beschikbaarheid en naam aan te stellen. Zo, even de uitgangspunten poneren. Ik ben niet kapot van 'de voetbalbestuurder'. Eigenlijk überhaupt niet van 'de sportbestuurder', maar ik mis de brede en inhoudelijke kennis om de complete populatie af te slachten, daarom beperk ik me tot de voetbalwereld. En ik beperk mij tot de bestuurders, dus een zwalkende trainer laat ik buiten beschouwing. Een trainer heeft tenslotte om te gaan met de waan van de dag, de bestuurder bijna principieel niet. Maar ze kunnen het niet laten. Omdat het mensen zijn. Omdat ze opportunistisch zijn. Omdat ze ego hebben. En omdat ze juist een geweldig tekort hebben op wat vaak hun grootste claim is: een lange termijn visie. Voorbeelden te over natuurlijk. De meer bekende en beh

De winter is er natuurlijk vooral om naar de volgende zomer toe te leven. Tenminste, bij mij dan. Ik heb er helemaal niks mee, al begin ik sportief wel de voordelen te zien en voelen. Je kunt tenslotte niet het hele seizoen vol erop klappen en de winter leent zich uitstekend om iets rustiger aan te doen en meer aandacht te besteden aan je mindere punten en je conditionele basis voor het volgende seizoen. Een andere topactiviteit in de winter: het plannen van datzelfde komende seizoen. Ik had het in 'Zoveel plannen, zoveel energie' al over alle wilde ideeën, inmiddels zijn we weer iets concreter geworden. Die halve triatlon die gaat er komen. In het buitenland, want daar zijn de parcours groter, hoef je dus geen of minder rondjes af te werken. Een van mijn favoriete is de triathlon op en rond Alpe D'Huez, de Alpe Triathlon . Maar die valt midden in onze vakantie, op 29 juli. En ik ga niet een paar dagen het gezin achterlaten, 800 kilometer terugrijden, een wedstrijd doe

Dus dan loop je, volstrekt onverwacht, toch die toptijd (relatief natuurlijk...;)). En dat wat? Dat zwarte gat duurde exact twee seconden: onder de 1.40 wil ik. En snel. Het begon met een generale, een week of vijf geleden. Over de Heuvelrug liep ik exact 21,1 kilometer over heuvelachtig en onverharde ondergrond. In 1.45. Dat is tevens mijn persoonlijk record sinds jaren. Dus eigenlijk ook een beetje mijn grens. Soms stoort dat een beetje, vaker intrigeert het. Waarom ga ik niet harder? Ik train toch? Soms zelfs gericht... Wat natuurlijk helpt, maar ook afleidt, is dat ik ook fiets en soms zelfs zwem. Dat is goed voor je lijf, en zeker ook voor een deel van je training. Maar een gebrek aan focus kan net het verschil zijn tussen een goede recreant en een bijzondere recreant. De voorbereiding verliep gesmeerd, tot de Pyramide duatlon in Austerlitz vorige week werd afgelast. Daarvoor had ik twee a drie weken rustig aan gedaan. Daarnaast was ik de week ervoor snipverkou