De Schopper

Wat een sof, wat een afstraffing en wat een hoop opwaaiend stof zonder razend voertuig in de buurt. Engeland, spelers, trainers, bondsbestuur, pers en bevolking, wanneer leren jullie eindelijk eens van al die teleurstellende eindrondes, al die uitschakelingen en vooral die enorme hoeveelheden nooit ingeloste verwachtingen? Het begint al bij de basis, de jeugd. De Britten vinden voetbal een ultiem mannelijke sport en iedereen die met links voetbalt, een curvebal kan geven, laat staan een schaar kan maken, is een homo. Die moet maar gaan dansen, op een voetbalveld heeft hij niks te zoeken. Chris Waddle en Matt Le Tissier zijn zo ongeveer de twee laatste echt technische voetballers die de Engelsen hebben voortgebracht en dat ligt niet aan de voetballers zelf. De afgelopen weken heb ik met een Engelsman zijn nationale team gevolgd en onze conclusie deelden we: ze missen creativiteit. Makkie. Ik stel het sterker, de Engelsen hebben een team van lopers, ze hebben een heleboel Dirk Kuyt's

De rapporten zijn weer binnen, het einde van een indrukwekkend schooljaar nadert. Indrukwekkend omdat er in dit huishouden zo'n 600 kilometer wordt gefietst om de twee kleintjes op school te krijgen, terwijl Rowdy er nog eens 1000 bij doet om zelf ook fatsoenlijk onderricht te kunnen worden. Neeeee, papa! Indrukwekkend omdat er afgelopen jaar een begon op de lagere school en een op de middelbare school. Een soort 'brugjaar' in huize Heukels dus. En beiden met succes. Tenminste, beide mannen zijn door naar het volgende jaar, waarbij Rowdy zelfs een niveau hoger mag gaan instromen in de tweede klas. En vooral deze laatste ontwikkeling stemt ons enorm trots, want de man begon niet al te soepel aan zijn middelbare carrière. Voornamelijk vanwege zijn teleurstellende CITO-toets in groep 8. Daar behaalde hij, tegen het beeld van zijn leerkracht en zijn behaalde resultaten in, 'slechts' het advies 'VMBO Basisberoepsgerichte leerweg', oftewel, het laagste VMBO-niveau

Je kunt er veel van zeggen, maar dit WK voetbal is alles behalve voorspelbaar. Dat Italië en Frankrijk het toernooi niet gingen winnen, soi. Maar dat ze kansloos af zouden gaan in de eerste ronde, nee, dat had ik echt niet verwacht. Ook de moeite die Spanje heeft en het enorm tegenvallende Engeland had ik niet verwacht. Die laatste was mijn getipte wereldkampioen. Het Engelse hoogtepunt to nu toe was 'De Walrus' Terry. Mwah. Van een geweldige kijk op het spelletje ben ik nog nooit beschuldigd en de enige reden dat ik af en toe een poule win, is vanwege de treurige tegenstand....;) Het ontzettend leuke Chili, het degelijke Uruguay en Paraguay, de afhakende Afrikanen, de jonge Mexicanen, ik had ze niet verwacht. Deze verrassing is echter beter verklaarbaar, want de laatste Mexicaanse, Chileense, Uruguayaanse of Paraguayaanse competitiewedstrijd of interland die ik zag dateert alweer van een tijdje terug. Wat me, ondanks al deze leuke en ook tegenvallende ploegen, ook opvalt, zijn

Wat toch vooral opvalt na de eerste van alle tweede poulewedstrijden op het WK voetbal in Zuid-Afrika, is het (grote) niveauverschil in de prestaties van de ploegen in hun eerste en tweede wedstrijd. Uruguay en Frankrijk, bijvoorbeeld, waren verre van sprankelend in hun eerste, onderlinge, duel. Zuid-Afrika bracht vervolgens (na een goed eerste duel) met al haar mankementen, het beste boven in de Zuid-Amerikanen (0-3), terwijl de Fransen van 'matig' naar 'dramatisch' afdaalden en de volgende ronde gevoegelijk kunnen vergeten. Vanmiddag speelden Servië en Duitsland hun tweede duel. De Serven hadden hun eerste (matige) wedstrijd terecht verloren tegen Ghana, waar de Duitsers heerlijk speelden met Australië. Na vandaag weten onze Oosterburen ook weer wat verliezen is en staan de Serven fier op kop in groep D. Argentinië speelde zich van 'leuk' naar 'erg leuk', terwijl tegenstander Zuid-Korea na een erg goede eerste wedstrijd, nu nauwelijks aan de bal kwam.

Op basis van de theorie dat een wereldkampioen het toernooi beter slecht kan beginnen, is sinds vandaag ook om die reden Spanje de torenhoge favoriet. De finale wordt gespeeld tegen Engeland. Frankrijk en Italië verliezen de halve eindstrijd. Wel fantastisch voor de Zwitsers natuurlijk! Hoe vervelend ze ook speelden, dat is iedereen over een week vergeten. De veel geroemde Noord-Koreanen zullen er in 1966 tegen Italië toch ook geen spektakel van hebben gemaakt.

Dan stop je vroeg met werken, verheugt met het vooruitzicht op een middag in de kroeg, met je vrouw, lekker voetballen kijken. Al die hooggespannen verwachtingen kwamen niet uit, zoveel was al snel duidelijk. Het was te traag, de mannen liepen niet, hadden geen haast, maakten geen tempo en nodigden ook teamgenoten in balbezit niet uit dat wel te doen. Maar het is ook wel duidelijk dat er nog nooit een wereldkampioen is geweest die sprankelend en in vol ornaat aftrapte. Nee, qua kansen op de titel was dit de op twee na beste start, alleen een verlies en een gelijkspel waren wat dat betreft beter geweest. Dat maakt Duitsland inderdaad al kansloos voor de titel, maar dat past in de statistiek dat er nog nooit een regerend Eurovisie Songfestival-winnaar is geweest die de Europese- of Wereldtitel voor zich opeiste. Engeland en Argentinië doen het dus beter, qua start. Matig in het Engelse geval, af en toe goed in het Argentijnse geval. Vanavond zullen de Italianen zich in dit rijtje voegen

Als het weer dan even niet meezit, zoek je andere oplossingen. Zoals Dierenpark Amersfoort bijvoorbeeld. Het hele park drie keer rond, in volle sprint uiteraard. En dan de laatste restjes energie wegwerken in de speeltuin. Prima middag en voorbereiding op een hele relaxte avond....;)

We zijn een dag of twee onderweg, dag drie is (voor mij een paar uur te vroeg) begonnen. De eerste wedstrijden zijn achter de rug, het gastland heeft, zoals de traditie voorschrijft, niet verloren (knap) en de eerste drie 'toplanden' hebben de verwachtingen niet waar kunnen maken, al kreeg ik bij de Argentijnen de indruk dat ze wel beter kunnen dat getoond tegen Nigeria. Van de Fransen en Engelsen ben ik daar niet zo zeker van. De Nigeriaanse keeper, Vincent Enyeama, was ronduit fantastisch, waar zijn Engelse collega, Robert Green, de hoon van de natie kan verwachten na zijn blunder tegen de Verenigde Staten. Sneu, maar ook hier, passend in een traditie. We kunnen er met z'n allen weer heerlijk over napraten. Je hoort voetballers vaak roepen dat ze niks hebben met (voetbal)praatprogramma's, maar persoonlijk vind ik het 'gedoe eromheen' vaak leuker dan de wedstrijden zelf. Het programma VI van de heren Derksen, Genee en Van der Gijp is daarbij veruit mijn favorie

De helft van de dag zit er alweer op. Vanmorgen had ik een aantal boodschappen te doen en onze Sushi wordt gecastreerd. Geen stress, het is een kat en gaat ons vele dweilsessies per week schelen. En nieuwe heuptassen voor naar kantoor. En kleine Sushi's in de buurt. De arme man is de hele dag onder zeil en mist dus alle nieuws, updates, verwachtingen en mogelijke stress en spanning rondom de verkiezingen. Dit jaar gaat het weer echt ergens over, wat geruststellend is, en hoop biedt op een mooie opkomst. Minstens 80% lijkt me minimaal, maar de ervaring leert dat je je daar nog wel in kan vergissen. Een van de moeilijkste lessen van het volwassen worden, is tenslotte niet voor niks dat "niet iedereen denkt en handelt zoals jij doet of zou doen". Ik heb, bijna vanzelfsprekend, VVD gestemd. Dat doe ik al sinds ik stemgerechtigd ben. Dat is deels genetisch bepaalt, al heeft mijn vader ook D66 gestemd en is mijn moeder zelfs nog vrijer in het bepalen van haar keus. Maar het lib

Wat een gelul over "De Grote Vier" de afgelopen weken. Het enige dat ik dan denk is dat elke normaal denkende voetballer per definitie niet als zodanig omschreven moet willen worden. "Grote" impliceert nogal wat en bijna per definitie is dat 'wat' niet enkel op een voetbalveld te behalen. Als Robin van Persie plotseling met een handoplegging de open beenbreuk van een tegenstander gaat genezen, dan praten we over "De Grote Een". Anders niks. Maar, inconsequentie is mooi, als we dan toch een "Grote" moeten definiëren, pleit ik hartstochtelijk voor een "Grote Twee". Want van de eerdergenoemde vier, staan er wat mij betreft twee op gelijke hoogte met bijvoorbeeld Dirk Kuyt, Ibrahim Affelay en Eljero Elia. Namelijk Rafael van der Vaart en Arjen Robben. Van der Vaart heeft een wisselvallig seizoen achter de rug en heeft als nadeel dat hij op geen enkele positie voorin de beste is. Robben is dat wel, mits fit. En daar ligt direct zijn

Tsjonge tsjonge, je laat het een beetje versloffen en de inspiratie vliegt je om de oren. Het nog altijd aanstaande WK voetbal en de zo langzamerhand stijgende spelletjeskoorts die nu toch echt gaat toeslaan. Persoonlijk vind ik het spelen van WK-spelletjes een goede vervanger voor de volstrekt talentlozen als ik, die werkelijk geen enkele kans hebben welk WK dan ook ooit te halen. Dus ik speel gretig mee! Allereerst met de gratis 538-poule , ziet er goed uit, werkt snel en garandeert natuurlijk een groot aantal spelers. Dan is er tenminste eer te behalen. Daarnaast ontving ik vandaag een mail van een ex-collega, hij heeft een voetbalspel gemaakt dat inschrijfgeld vraagt ten gunste van Elkana Childcare . Daar ga ik ook zeker aan meedoen. € 15,- Inschrijfgeld, waarvan € 10,- voor de Zuid-Afrikaanse kinderen en €,- voor het opleuken van de prijzenpot. Prima en mooi initiatief, hulde Anton!! Naast deze twee spellen zijn er natuurlijk altijd de meer exotische varianten. Met Roland heb ik d