De Schopper

De aanloop was natuurlijk moeizaam zat, maar nadat wij zaterdag zelf maar de benedenverdieping zijn gaan uitruimen (meneer lag nog op bed, vrienden nog niet in zicht), was het grote afscheid van ons huis as we know it dan toch eindelijk een feit. Wij gingen naar oma (de kleintjes, de stad in en een hotel in (wij zelf). En dan begint het grote aftellen. Je doet lekker wat laatste boodschappen voor de wintersport (ondanks gebrek aan sneeuw), de wandelt lekker, eet een broodje, maar je denkt aan hoe jet het morgen gaat aantreffen. Aan het einde van de middag hadden we massages gepland en 's avonds hebben we heerlijk met vrienden gegeten, maar elk kwartier kwam de huidige toestand van ons huis wel even ter sprake. Zondag zijn we de kids op gaan halen en moest er eerst gebasketbald worden. Daarna kwam D-Day, of liever D-moment. Naar huis. En ik moet eerlijk zeggen dat ik er veel vertrouwen in had. Niet alleen had de man hulptroepen geregeld, ook had hij de afgelopen weken zo nad

"Als Social Media manager kom ik natuurlijk graag bij de mensen thuis...." Zo sarcastisch sta ik er wel in, ik doe zelfs een prima Gerard Cox als ik het uitspreek. Maar komend weekend staat bij ons in het teken van wegwezen, het huis uit. Iedereen, behalve Rowdy, want die viert zijn verjaardag. Groots, zonder ouders, met veel vrienden, dan komen ze allemaal bij ons thuis. De buren zijn gisteravond rond 23.00 uur ook ingelicht, zoals dat gaat met tieners, lekker vooruit gewerkt en -gepland. Daarnaast heeft het fenomeen, onder bezielende aansturing en begeleiding van zijn gelukkig nog steeds voor hem denkende moeder, bier, fris, wijntjes, statafels, een partytent, een heuse DJ en een terrasverwarmer geregeld. Dit was echter vooral zijn moeder die aan het werk was. De man zelf was de afgelopen weken vooral heel druk met de aanschaf van de noodzakelijke pingpongballen (!), Dubsmash en gisteren nog met glow in the dark-ringen. Iedereen zijn prioriteiten, zeg maar. Maar welke i

Sinterklaas is weer voorbij. Dat geeft me altijd een beetje een opgelucht gevoel. Maar ik vind het ook jammer. Ik ben een van die mensen die het heerlijk vindt cadeautjes te krijgen, ook van zichzelf..;). Dit jaar werd echter alles voor me geregeld en dat leverde een wielrenscheurkalender op, een twee paar Happy Socks. Als we dan even die sokken nemen. Ik ben een redelijke 'merkenman', zoals ik ook een 'billenman' en een 'internetman' ben. Merken dus. Ik ben merkentrouw. Ik bankier al mijn hele leven bij de Rabobank, ondanks al haar pogingen van mij af te komen. Ik koop al vijftien jaar steevast een paar hoge suède Van Bommels als de vorige echt op zijn (nu denk ik mijn derde paar), ik bel en speel alleen met een Apple in mijn handen, al mijn spijkerbroeken zijn Replay en ik rijd sinds kort voor het eerst in tien jaar een niet Franse auto. Je loopt tegen een topmerk aan en dan zet je dat vervolgens in voor je eigen welzijn. Zo ook Happy Socks, de met eni