De Schopper

Er zijn weer twee maanden verstreken sinds de laatste bijdrage over de cijfers en bezoekersaantallen van De Schopper . Maart 2010 verbrak het record van januari 2010 en de vrij reguliere stroom van bezoekers bleek gestegen van 100+ bezoekers per maand naar 300+. Met de almaar verder dalende productie mijnerzijds, was mijn verwachting dat de bezoekersaantallen hier onder moesten gaan leiden. Dat is dus volstrekt niet het geval. Na recordmaand maart, komt april en in deze maand bezochten maar liefst 417 bezoekers De Schopper. Mooi, weer een grens doorbroken. Maar het wordt pas echt boeiend, als ik per ongeluk de datumselectie in Google Analytics niet wijzig en de nog niet afgeronde maand mei meeneem. Een bizar aantal van 868 bezoekers heeft De Schopper inmiddels bezocht (en er resten nog twee dagen om dit aantal verder te vergroten!) en een onvergetelijke maand lijkt het te zijn geweest. Waarom? Hoe? Een 'piekdag' bestond tot nu toe uit zo'n 10 tot 12 bezoekers. In de maand

Finn is logeren. En hoe. Donderdag is hij met de oppassende tante vertrokken en elke dag als we bellen is het nog geen tijd voor thuis. Er is namelijk jaarmarkt in Leerdam, en de combinatie jaarmarkt en de ultieme verwennende tante is blijkbaar onweerstaanbaar. We missen de man natuurlijk hartstochtelijk, maar het is ook wel heel relaxed bij ons thuis met een kind minder. Zo was het vandaag voor iedereen negen uur toen we wakker werden. Dat is een prima begin van je zaterdag. Vervolgens ben ik gaan hardlopen, met mijn nieuwe koptelefoontje. Speciaal voor sportende gebruikers ontworpen door Adidas en Sennheiser. En het werkt voorbeeldig en zit muurvast en zonder irritaties. Dat was lang geleden, want met mijn vorige setje duwde ik om de twintig seconden een dopje in mijn oor. Best vervelend. Een week of drie geleden heb ik een erg groot rondje, vond ik, gelopen. Maar helaas viel mijn routemeter toen uit, dus ik had eigenlijk geen idee van tijd en afstand. Vandaag heeft de gps het volgeh

Wat een heerlijke dag! Minstens 25 graden celcius, wat familie op visite en helemaal geen plannen of druk om ook maar iets te bereiken. Gebrek aan ambitie is pure rijkdom...;) "Maar eerst nog even skaten en op de BMX van een vriendje rijden", dacht Rowdy. Gevolg: zwaar gekneusde hand, mitella en zwachtels, de komende weken geen motorcross en vooral heel veel tijd voor drie pittige Engelse proefwerken op school. De anderhalf uur bij de spoedeisende hulp waren best gezellig.... Nadat we Senna bij oma, waar ze heeft gelogeerd, hadden opgehaald, was er nog veel tijd en zin even naar het park te lopen. Allemaal leuke kraampjes, lekker eten en drinken en veel kindergezelligheid. Uitrustend in de zon, op de berg, dacht Finn: "Ik ga even aan de andere kant van de berg spelen en rennen." Een forse bloedneus en een stuk of zes goeie schaafwonden later werd het 'zwaar gewonde' kind door bezorgde ouders naar huis begeleid. Koude lappen en wat extra wasgoed

Neutraal een voetbalwedstrijd bekijken kan niet. Bestaat niet. Het is een theoretische onmogelijkheid. Zelfs als je in Vietnam, tijdens een vakantie met vrienden, jezelf plotseling terugvindt bij een wedstrijd op het tweede niveau, heb je of ontwikkel je een voorkeur. Het leuke stadionnetje van de thuisclub, de gastvrije ontvangst, de trainer van de tegenstander of die kansloos dravende linksback, allemaal redenen om juist voor die ploeg net iets meer te voelen dan voor de ander. Bij mij zijn het meestal de shirts, die bij twijfel voor voorkeur zorgen. En daar zit nauwelijks een patroon in. Het ene shirt ligt je, het andere vind je niks. Maar vanavond zal het niet op de shirts aankomen, denk ik. FC Bayern München tegen Internazionale beschikken beide niet over een shirt dat me aantrekt of afstoot. Ze hebben we beide hun Nederlanders onder contract staan. Voor mij een zeer voorname reden voor een team te juichen. Maar zelfs dat vind ik een lastige, straks. Ik gun Wesley Sneijder alles,

Frank Rijkaard en Aad de Mos hebben niet veel gemeen. Aad kan niet voetballen, Frank is bedachtzaam, heeft manieren en gedraagt zich als een 'heer'. Maar sinds vandaag bindt een feit beide trainers en hun carrières: ze zijn allebei gedegradeerd met Sparta. En dat was in beide gevallen met een ploeg die zeker niet de slechtste van de competitie was. Het typische is, dat Sparta nooit de slechtste is, maar wel af en toe als slechtste eindigt. Een clubdingetje, denk ik. Cultuur, beleid, weerbaarheid van geest bij zowel spelers als begeleiding en bestuur. In het geval Rijkaard, kun je (achteraf, uiteraard) stellen dat Frank iets te groot was voor club en spelers van de Rotterdammers. En dan druk ik mij zeer vleiend uit, voor Sparta. De man was van een geheel ander niveau en bewees dat twee jaar later door met Barcelona, Ronaldinho, Deco en Eto'o de 'treble' te winnen. Het geval De Mos is van een geheel ander kaliber. Bij gebrek aan enig leiderschap, creativiteit, durf en

Een jaar geleden waren opa, papa en mama duidelijk iets te enthousiast, maar vandaag reed de man gewoon weg! Ineens, zomaar. Zonder zijwieltjes...;)

Afgelopen maandag werd hij wereldnieuws in Nederland en Italië, door aan te sluiten in een etappe van de Giro d'Italia. Al was hij in kleine kring al enigszins bekend door zijn nationale titel wielrennen voor sporters met een handicap. Ik heb het natuurlijk over Joannathan Duinkerke, want de man is na zijn optreden zojuist in De Wereld Draait Door nu ook landelijk doorgebroken. Vanaf seconde 24 draaft er een klein mannetje aan de linkerkant van het peloton mee. Een paar honderd meter eerder is hij 'ingestapt' en dankzij de dranghekken in finishplaats Middelburg was er pas driehonderd meter voor de streep ruimte om weer geruisloos te verdwijnen. Prachtige actie van deze jonge fanaat, die, getuige zijn eigen (en goed onderhouden) site , al een paar koersen heeft gewonnen. De nu 20-jarige Joannathan leeft dan ook als een heuse prof. Halve dagen werken, de rest bestaat uit trainen, eten en slapen. Het dieet van een topper. En met zijn enthousiasme en doorzettingsvermogen ben i

Vorig jaar hebben we op vakantie een memorabele poging gedaan een etappe van de Tour de France te zien eindigen. In Nimes, om precies te zijn. De stad ligt zo'n 200 kilometer voor onze uiteindelijke bestemming, en met onze voorliefde voor een vroeg vertrek hadden we daar een hotel geboekt om de laatste nachten voor de entree in de gehuurde bungalow door te brengen. Nimes is een prachtige stad. Een oeroud Romeins centrum, een colosseum en heerlijke nauwe straatjes gevuld met toeristen en evenzoveel winkeltjes. Dat alles ontdekten wij, de stad verkennende na aankomst, op donderdag. De stad is echter ook iets groter dan je denkt, en tegen de tijd dat de finish van de etappe in zicht kwam, lagen wij uitgeteld op onze hotelkamer, twee kilometer verder, live het Franse commentaar te beluisteren. Een experiment van niks dus, maar de sfeer van een eenmalige en unieke braderie is blijven hangen en blijft aantrekkelijk en leuk. Vandaag finisht de tweede etappe van de Giro d'Italia in Utr

Ook Marco van Basten had wat geluk, toen hij eerst op 9 november 1986 en later op 25 juni 1988 de ballen zo werkelijk geweldig raakte, dat alle zingeving in het leven in die luttele seconden gevangen waren. En bleven. Voor dergelijke goals tellen trainingsuren niet meer. Weg met de '10.000 uren-theorie', hulde aan de intuïtie, het talent en vooral de fantasie. Maar vandeweek scoorde Roberto Soldado ook best aardig. De 24-jarige Spanjaard speelt, na niet doorgebroken te zijn bij Real Madrid, inmiddels voor Getafe en doet het gewoon goed. Niks spectaculairs, gewoon goed. Maar tegen Sporting Gijon deed hij iets dat niet goed was. Maar 'Van Basten'. 'Bergkamp'. 'Maradona'. Er komt natuurlijk vreselijk veel gevoel en timing kijken bij deze omhaal. Anders ben je niet, bij benadering (en die wordt in fracties van seconden gemeten) in de buurt van de bal. Maar de volheid en snelheid en overtuiging waarmee Soldado deze bal neemt is ongelofelijk. Hoe kansloos de p

Wat hebben goede doelen, middenvelders, hotels, werkgevers, leningen, torenflats, ego's, katten, katers en vrouwenbillen met elkaar gemeen? Hoe kleiner, hoe beter! Enig internet speurwerk, geïnitieerd door de reactie van Arjen op mijn aanklacht jegens goede doelen , levert een aantal hele leuke, lieve, zinvolle en vooral dankbare alternatieven op voor mensen zoals ik. Wantrouwend, cynisch, vol goede bedoelingen, maar zonder een clou over het omzetten van wensen in daadwerkelijke daden. Het Amerikaanse Firstgiving biedt uitkomst. Zo ook Justgiving , dat vanuit Engeland opereert en dus meer Europees is ingericht, wat vooral tot uiting komt in de beschikbare goede doelen. Arjen noemde ook een lokale exoot, Ziedot , Lets, opgebouwd volgens hetzelfde principe, namelijk het bieden van een podium aan particuliere, kleinschalige fondsenwervende initiatieven voor een willekeurig goed doel, waarbij een zo groot mogelijk percentage van de opbrengt ook daadwerkelijk wordt besteed aan het beno

Op een rommelige, maar voorspelbare laatste speeldag heeft FC Twente vandaag het kampioenschap van de Eredivisie over seizoen 2009/2010 voor zich opgeëist. Uiteraard terecht, want een kampioenschap win je altijd terecht. Een droomseizoen voor de Tukkers, waarin het verlies van Marko Arnautovic en Eljiro Elia veel minder groot en indrukwekkend bleek dan verwacht en waarin verrassend constant en stabiel werd gepresteerd. Dit in tegenstelling tot concurrenten AZ, PSV en Ajax, die elk wel een periode van weken achter de rug hebben, waarin te weinig punten werden behaald met bedroevend voetbal. FC Twente heeft, daarentegen, als een echte kampioen ook de lelijke duels gewonnen en de verliespunten tot een minimum beperkt. Twente in de Champions League komend seizoen, mijn voorkeur heeft het niet. Zie AZ, afgelopen zomer. Vier keer als figurant opdraven en klaar. Einde Europees seizoen. Ik ben bang dat het Twente ook zo vergaat, zeker als we rekening houden met het mogelijke vertrek van Mirosl

In 2008 werd er door alle in Nederland geregistreerd staande goed doelen een magistraal totaal van ruim 3,2 miljard euro binnengehaald. De twee belangrijksten inkomensstromen, fondsenwerving en subsidies, hielden elkaar mooi in evenwicht met gelijkwaardige aandelen van 1,3 miljard ieder. Dat blijkt uit de meest recente cijfers van het Centraal Bureau Fondsenwerving . Knap gedaan, maar met mijn ervaringen van de afgelopen maanden, kan ik niet anders zeggen dat het nog veel beter kan. Elk jaar kiezen wij, mede en vooral namens de kinderen, een goed doel. Dat is een beetje traditie geworden en is vooral een erg leuke, gedeelde manier om iets goeds te doen, een doel te steunen of te pogen een kleine maar wezenlijke bijdrage te leveren. Daarbij moet het goede doel uiteraard wel aan een aantal wensen en eisen voldoen. Wij zijn niet zo van de dieren, het milieu, maar wel erg van de kinderen, microprojecten, concrete acties en vooral eenmalige stortingen. Twee jaar geleden hebben we namens de