Barcelona - Arsenal, mooier wordt het niet meer
Het einde van het seizoen is een feit. Vanavond spelen FC Barcelona en Arsenal hun eerste kwartfinaleduel in hun jacht op eeuwige roem en een eerste en nieuwe Champions League-titel. Arsenal won de belangrijkste Europese prijs nog nooit, maar mag al jaren op meer goodwill dan kansen rekenen. Barca kent diezelfde hoeveelheid goodwill, maar weet dat toch eens in de zoveel jaar om te zetten in een concrete prijs.
Arsenal heeft een hoog 'Robin Friday'-gehalte. De spits, publiekslieveling en playboy van Reading FC uit de jaren zeventig (tevens een van de mooiste sportbiografieën ooit gemaakt) was een absoluut toptalent, dat zelfs in die tijd werd vergeleken met de grootste Britse voetballers ooit. Zijn biografie heet 'the greatest footballer you never saw'. Omdat het er toch vaak niet uitkwam, hij een extreem korte carrière kende en altijd in de schaduw van de grote clubs speelde.
Zo is het elftal, eigenlijk de gehele club, van Arsene Wenger absoluut een van de mooist en best voetballende ploegen ter wereld. Maar tot prijzen leidt het weinig. Helaas. Het bejubelde beleid is daar deels debet aan. Arsenal verkoopt spelers gewoon als daar goed geld mee te verdienen is of als zij zelf heel graag weg willen. Bij bijvoorbeeld Manchester United gebeurt dat niet. Daar worden alleen spelers verkocht als Sir Alex Ferguson dat goed vindt. Een ander speerpunt is de jeugdigheid van het team. Jonge spelers, meestal (gedeeltelijk) zelf opgeleid, zijn fantastisch, talentrijk en heerlijk om naar te kijken. Maar ze zijn ook minder consistent en hebben de neiging 'af te haken' op het moment suprême. En zo'n moment kan de tweestrijd met Barcelona goed zijn.
Naast Arsenal staat ook Barcelona voor geduldig, goed, doordacht en consequent beleid. De club wordt, ondanks wisselende presidenten, behoorlijk bestuurd en dat levert resultaten op het veld op. Een 'gok' met een jonge coach van het tweede elftal heeft al een Champions League opgeleverd, een ander onzekerheidje, de net gedegradeerde Frank Rijkaard, leverde de een-na-laatste CL op. Doordacht en weloverwogen en natuurlijk op advies van de verlosser zelf, Johan Cruijff.
Beide clubs zijn absolute favorieten van mij, maar in deze editie steun ik toch vooral Arsenal. Omdat ze er langer op wachten, omdat Wenger het zo verdiend na het aanhouden van zijn strategie, omdat het elftal beter is dan de afgelopen jaren en omdat ik Robin van Persie als sterspeler van Oranje graag met een euforisch en onoverwinnelijk gevoel het trainingskamp van Bert van Marwijk zie binnenlopen. En omdat Barca vorig jaar al won.
Arsenal heeft een hoog 'Robin Friday'-gehalte. De spits, publiekslieveling en playboy van Reading FC uit de jaren zeventig (tevens een van de mooiste sportbiografieën ooit gemaakt) was een absoluut toptalent, dat zelfs in die tijd werd vergeleken met de grootste Britse voetballers ooit. Zijn biografie heet 'the greatest footballer you never saw'. Omdat het er toch vaak niet uitkwam, hij een extreem korte carrière kende en altijd in de schaduw van de grote clubs speelde.Zo is het elftal, eigenlijk de gehele club, van Arsene Wenger absoluut een van de mooist en best voetballende ploegen ter wereld. Maar tot prijzen leidt het weinig. Helaas. Het bejubelde beleid is daar deels debet aan. Arsenal verkoopt spelers gewoon als daar goed geld mee te verdienen is of als zij zelf heel graag weg willen. Bij bijvoorbeeld Manchester United gebeurt dat niet. Daar worden alleen spelers verkocht als Sir Alex Ferguson dat goed vindt. Een ander speerpunt is de jeugdigheid van het team. Jonge spelers, meestal (gedeeltelijk) zelf opgeleid, zijn fantastisch, talentrijk en heerlijk om naar te kijken. Maar ze zijn ook minder consistent en hebben de neiging 'af te haken' op het moment suprême. En zo'n moment kan de tweestrijd met Barcelona goed zijn.
Naast Arsenal staat ook Barcelona voor geduldig, goed, doordacht en consequent beleid. De club wordt, ondanks wisselende presidenten, behoorlijk bestuurd en dat levert resultaten op het veld op. Een 'gok' met een jonge coach van het tweede elftal heeft al een Champions League opgeleverd, een ander onzekerheidje, de net gedegradeerde Frank Rijkaard, leverde de een-na-laatste CL op. Doordacht en weloverwogen en natuurlijk op advies van de verlosser zelf, Johan Cruijff.
Beide clubs zijn absolute favorieten van mij, maar in deze editie steun ik toch vooral Arsenal. Omdat ze er langer op wachten, omdat Wenger het zo verdiend na het aanhouden van zijn strategie, omdat het elftal beter is dan de afgelopen jaren en omdat ik Robin van Persie als sterspeler van Oranje graag met een euforisch en onoverwinnelijk gevoel het trainingskamp van Bert van Marwijk zie binnenlopen. En omdat Barca vorig jaar al won.
Reacties