De Schopper

Voor Sportconomy was ik op zoek naar het volledige speelschema voor het WK voetbal in Zuid-Afrika, komende zomer. Nergens online een goede en vooral nog bewerkbare versie te vinden.... Dus heb ik die zelf maar even gemaakt. Helaas kan ik geen excelsheets en PDF-documenten attachen in Blogger (zonder er een video van te maken, want dan kan het wel....;)), dus bij deze maar even als een foto. Het WK Voetbal 2010 speelschema, de eerste ronde: Het WK Voetbal 2010 speelschema, de knock-out fase:

Animoto , ik had er nog nooit van gehoord, maar las er iets snels over op het blog van Arjan T. te Parijs. Briljant. Even spelen en hopla. Ik ga hier een aantal heel mooie, leuke en coole filmpjes en presentaties vandaan sleuren....;) Hier vast Rowdy, de crosspro.

Sinds afgelopen donderdag waren wij Sushi kwijt. Sushi is sinds deze zomer onze mascotte, kat, knuffel en huisjoker. We zijn hem in Zuid-Frankrijk op het spoor gekomen, waar hij (waarschijnlijk) een week oud werd gevonden door een meisje van het animatieteam op ons bungalowpark. Zij heeft hem een paar weken goed verzorgd en gevoed en aan een gezin uit Den Haag meegegeven, waarvan moeder en dochter allergisch bleken te zijn. Gelukkig waren wij plan B, dus twee weken na onze vakantie togen wij naar Den Haag om onze nieuwste aanwinst op te halen. Inmiddels aardig gegroeid en ontdaan van de eerste ziektes die het nog altijd zwakke gestel teisteren, was het direct na aankomst in Utrecht duidelijk dat Bikkel (de grote) niet langer baas in eigen huis was. Is. Nou ja, de afgelopen twee dagen weer wel even..... Want Sushi, aka 'kutkat', is op miraculeuze wijze donderdag in het motorblok van een bezoekende auto gekropen. En die auto was toevallig van onze opa. En die opa reed er vervolge

Aan alle lezers van dit fijne blog: hele goede en warme en witte kerstdagen en een heel goede jaarwisseling en 2010. Frankie

Vandaag is onze oudste, Rowdy, 13 geworden. Puberen deed ie al, nu heeft ie ook de leeftijd..... De gitaar was al lange tijd een grote wens. En als kind van de Einsteingeneratie wordt er uiteraard niet gewoon gelest, maar gaat hij leren spelen aan de hand van enthousiaste filmpjes op YouTube. Ik ben benieuwd. Van harte Snorkel en nog vele puberende en daarna weer relaxte jaren!!!! Kus

Maar niet helemaal natuurlijk.... De heuvel in het griftpark en de dikke laag verse en zeer 'balvriendelijke' sneeuw vergoeden veel, vooral voor de kleinere kinderen! Maar een berg, een paar ski's en een weekje gewoon ergens anders zijn, zijn toch serieuze wensen van ondergetekende. Volgend jaar weer. Tot die tijd doen we het met veel sneeuw, rode wangetjes, lekker drinken en boterhammen met slagroom (recept: Finn).

Wel, Mark, morgen kunnen we alvast een voorproefje nemen op onze weddenschap en mijn 'aan de beurt zijn'-theorie . Als om half drie FC Utrecht thuis aantreedt tegen FC Twente, zijn de volgende zaken glashelder: - FC Twente is (veel) beter - FC Utrecht speelt thuis - FC Utrecht speelt altijd goed tegen betere (open voetballende) ploegen - FC Twente heeft donderdag nog een zware Europa League-wedstrijd in Boekarest afgewerkt Wat ook duidelijk is, is dat Ruiz met een reeks bezig is en FC Twente als ploeg ook. En FC Utrecht is de ploeg der ploegen wanneer het gaat om het beëindigen van reeksen. Helaas vaak in ons nadeel. Er is voor een ploeg met zeven verliesduels op rij achter de rug weinig lekkerder dan naar Utrecht te moeten komen, winst gegarandeerd. Maar, met een reeks als Twente in de pocket, is er weinig moois aan De Galgenwaard. Kat in het bakkie, wil ik bijna zeggen. PSV gaat als koploper de winterstop in en Ruiz scoort morgen niet....;) Omdat Utrecht aan de beurt is. We h

Twee weken geleden brak een heeeeel klein lipje van onze prullenbakdeksel af. Kan gebeuren, ondanks de kosten van de desbetreffende prullenbak, het ding staat er alweer zes jaar, deze maand op de kop af. En dan zo'n klein rothoekje, het is eigenlijk een wonder dat dergelijke deeltjes het zo lang volhouden. Maar goed, wij naar de winkel, nieuwe prullenbak shoppen, of misschien zelfs een losse deksel/klep. You never know! De verkoper kwam met de tip om het eerst even bij Brabantia zelf en direct te proberen. Zij kunnen tenslotte maximaal onderdelen leveren en op deze prullenbakken is 10 jaar garantie gegeven. Al betwijfel ik dan direct of dat ook voor dat specifieke lipje geldt en ik weet heel zeker dat ik mijn aankoopbon niet meer heb. Maar, a la, een poging kun je altijd wagen. Op de site staan de verschillende categorieën keurig aangegeven. Ook mijn lipje stond er netjes tussen en was aanvikbaar. Ook de optie 'aankoopbewijs niet aanwezig' was mogelijk en werd door mij gret

Nederland strandt op het komende WK in de halve finale. Helaas, het is niet anders. En dat alles is uiteraard ver van te voren inzichtelijk dankzij het zogenaamde 'aan de beurt zijn-schema'. Dat schema werkt als volgt. Neem bijvoorbeeld de wedstrijd tussen Nederland en Frankrijk, op het afgelopen EK. Het wprdt uiteindelijk 4-1, een grote uitslag. De winst voor Nederland was echter voorspelbaar. Omdat we daarvoor 7 van de 8 laatste onderlinge duels niet hadden gewonnen. Die ene overwinning was de laatste poulewedstrijd op het EK in 2000, waar Frankrijk een B-ploeg opstelde en Nederland nog dacht dat het drie penalty's in een duel wel zou raken. Dus die overwinning (4-1) zat er gewoon aan te komen. Dan terug naar het speelschema voor het WK in Zuid-Afrika . Na de loting, afgelopen week, is het helemaal helder. Nederland wint de poule, dat lijkt me evident. Dan spelen we tegen de nummer twee uit poule F, Paraguay. Die Zuid-Amerikaanse slagers kunnen en zullen we makkelijk gaan

En als die hard-Google fan heb ik mij uiteraard al maanden geleden laten inschrijven voor de beta-versie, zodra deze uitkomt. Gisteravond was dat het geval. Een keurige mail, met de mededeling dat ook de Apple-gebruikers nu kunnen gaan spelen met Google's laatste product, de Chrome webbrowser . Mijn eerste indruk is extreem positief. Het is licht (optisch en technisch), erg snel, prettig in het gebruik, al wijkt de functionaliteit weinig af van de bekendere broer van Firefox . Ondanks de toch hier en daar gewijzigde indeling van taken en acties, vind je behoorlijk snel (dus logisch geplaatst) de gezochte knoppen. Knap, maar ook wel weer "des Google's", al zijn we wat dat betreft natuurlijk ernstig verwend. De enige functies die wat mij betreft wat uitgebreider hadden kunnen worden meegenomen, zijn de standaard instellingen voor het surfen op het net. Je vind bepaalde instellingen nu eenmaal prettig, zoals ik graag wachtwoorden onthoud, mijn geschiedenis verwijder na e

Sinterklaas is weer terug naar Spanje en de regelmaat kan weer terugkeren in huize Heukels. Eindelijk. De kleintjes waren extatisch, druk en geweldig om naar te kijken. Veel te veel cadeaus en veel te weinig tijd om ermee te spelen. Nog steeds. Rowdy was wat rustiger, trok zich rustig terug en verzamelde zijn pakjes als ware het kleine goudklompjes. Buiten bereik van de grijpgrage handen van zijn lieve broer en zus. De meeste moeite had de Sint dit jaar met Rowdy. Als bijna 13-jarige hangen zijn interesses een beetje tussen apathisch autisme en MSN in, wat een concreet cadeau hartstikke lastig maakt. Maar in de Apple-store heeft de Sint wel een mooie gadget gevonden. Een 'Pen & Touch', voor zijn tekenenaspiraties. Het is een soort platte muispad, waarbij een pen in de hand dient als besturingsmechanisme. Er losjes boven hangend is het een aanwijzer op je scherm, er op gedrukt wordt het een echte pen, als ware het je muis met de linkerknop ingedrukt. Fantastisch voor de ontw

Persoonlijk ben ik er wel klaar mee. Afgelopen jaar heeft de toen nog 3-jarige Finn er tot de zomervakantie over gedaan om te stoppen met Sinterklaasverhalen en -liedjes. Dit seizoen was het voor de inmiddels vier geworden man al vanaf oktober weer bal. Ik heb het er mee gehad. De kosten, de stress, de liedjes, de kado's, het op school in elkaar geknutselde geneuzel, alles. Maar bovenal ben ik enorm en vreselijk klaar met de tijden waarop de man tegenwoordig wakker wordt. Als er elke morgen rond 05.00 uur een unit aan je bed staat met de vraag of Sinterklaas nog is geweest, hij naar beneden mag en, soms, als ie in een goeie bui is, ook nog moet poepen, ben je snel klaar met welk volksfeest dan ook. Ik gun die kleintjes van alles, vooral de kadootjes. Maar die krijgen ze dan wel over de rest van het jaar verspreid. Hoeven we er begin december ook niet zo spastisch over te doen. Het is wat dat betreft net Kertmis. Ineens moeten we allemaal samen komen, gezellig doen, eten en vertelle

Ik heb een vriend die dit doet, voor de lol, als hobby. Althans, hij leert ervoor....;). Het heet 'full lock driften'.....

Sinds gisteren is er een hoop duidelijk geworden over het dagelijks functioneren van onze oudste, Rowdy. De man is bijna 13 en afgelopen zomer begonnen aan de middelbare school. We hebben uiteindelijk, op basis van zijn voorkeur voor tekenen en 'designen' (voor zover mogelijk bij een net tiener) gekozen voor X11 , een VMBO met zeer grafische inslag. En dat bevalt ons fantastisch en uit de verhalen van het lijdend voorwerp zelf maken we ook vooral veel goeds op. Maar toch, zo'n eerste jaar op een echte 'grote' school, het blijft afwachten. Met wat voor vriendjes komt ie ineens thuis? Hoe erg liggen de hormonen in de weg? Hoe gaat ie met de toenemende druk om? En het huiswerk? En de verwachtte verantwoordelijkheden? En 'het proces', van huiswerk krijgen, noteren, maken, leren, evt. herhalen, voorbereid zijn op de komende les? Nou, niet al te slecht, is het antwoord halverwege het eerste jaar. De man heeft zijn rapport binnen en met 7, 7, 8, 8, 9, 9 en een 9 sc

Eind september 2009 hebben we hier op De Schopper de duizendste bezoeker mogen verwelkomen. Uiteraard hebben we dat volledig gemist, tot het feit ruimschoots was gepasseerd, maar het gaat om het idee. Met een gemiddeld aantal (inmiddels) van zo'n 100 bezoeken per maand loopt de teller aardig door. Dat is, uiteraard, allemaal gemeten vanaf het moment dat ik Google Analytics in spetember 2008 heb opgezet voor het blogje. De bijna 1200 bezoeken vertegenwoordigen bijna 800 bezoekers (het verschil zit 'm in personen die meerdere keren per maand kijken, wat een bezoeker is, met meerdere bezoeken). De absolute topmaanden waren februari en maart 2009. Vooral maart was, met 155 bezoeken, een topmaand. Terugkijkend heb ik in beide maanden niet eens zoveel stukjes geproduceerd, maar de inhoud van de stukjes vertoont wel een lijn. Het had bijna iets zinnigs. Het ging namelijk over concertbezoek, schaatsen en kwijtgeraakte telefoons, wat politiek en een beetje voetbal. Dat zijn blijkbaar d

Dinsdagavond hadden Jasper en Itta ons uitgenodigd om mee te gaan naar de stadsschouwburg, waar Daniel Arends ging optreden in de kleine zaal. Ik had eigenlijk nog nooit van hem gehoord, maar na een paar clips op YouTube was ik snel om. De man is pas 30 jaar, maar zit al jaren in 'het vak'. Dat was vooral te merken aan de opbouw van zijn show en de wijze waarop hij omging met het spontaan kwijtraken van zijn tekst. Erg goed. 'Geen excuses' heet zijn laatste show en het was echt erg goed. Intelligent, duidelijk, spannend, flauw, spontaan en erg onverwacht. Hij heeft eigenlijk wel alles wat je verwacht van een leuke cabaretier. Al ben ik de eerste om toe te geven dat ik geen idee heb wat dat dan is. Maar dit is wat ik een leuke avond vind. Op naar oudejaarsavond, hahaha. Een aantal flarden uit het programma 'Geen excuses':

Vroeger..... Nee, sorry, vroeguh, konden wij allemaal erg hard en lang doordrinken. Maar die tijd is voorbij. Afgelopen weekend hebben we een zeer wetenschappelijk verantwoord experiment uitgevoerd met vier stellen en de uitkomsten zijn bedroevend. Wat begon als een paar uurtjes borrelen zonder de kinderen, eindigde rond vier uur 's morgens in de vermaarde Utrechtse discotheek Derrick . En had gevolgen tot diep in de zondag die erop volgde. Wij werden zelf pas rond twaalf uur wakker en dat was lang geleden, zeer nuttig in verband met de verschillende pijnvormen en vooral heel erg lekker omdat de rest van de dag (met kinderen) dan dus nog maar een uurtje of zes behelst. Rond een uur of drie sms'te ik even met medeslachtoffer Yuri. Of zij ook zo fit waren en genoten van de dag. Met een stuks aan een flauwe bouillon en een stuks weer teruggekeerd in haar warme bed, was ook daar de score alcohol - verstand 2-0. Maakt een totaal van 4-0. En dan heb ik de vier iets eerdere afhakers n

Voor de privacygevoelige karakters natuurlijk een hel op aarde, maar ik vind het eigenlijk nog steeds allemaal grappig wat er gebeurt, zichtbaar is en te vinden is op het wereldwijdeweb. Deze week heeft Google Streetview uitgebreid. Tot dusverre bleef Nederland beperkt tot Amsterdam. Wat prima was, want als je denkt dat dat Nederland is, hebben we in no time veel minder immigranten. In die zin dus helaas, ook Utrecht is er inmiddels op te vinden. Inclusief de befaamde Pieter Nieuwland: Grotere kaart weergeven Het was een zonnige dag in Utrecht-Oost, toen de Googlemobiel met paal op het dak langs kwam rijden. Ik heb 'm gemist, maar ik was er ook niet. Mijn auto is weg. Die van mijn vrouw ook. De auto van onze favoriete oppastante staat er wel, dat maakt het hoogstwaarschijnlijk een donderdag. Het rare is wel, dat mijn fiets ook weg is, en ik kan niet tegelijk fietsen en autorijden. Misschien fietsenmaker? Inzoomend op ons meest rechtse raam zie je in ieder geval ook Finn vegeterend

Zo sta je dan, beetje kijkend, piesend.... Erg grappig! Vind ik...;)

Wat een verwachtingspatroon, wat een hoop op veel, en veel moois. Het was gisteren weer Supersunday, maar dan anders. Met op het Eredivisieprogramma de wedstrijden FC Twente - Ajax, AZ - Feyenoord en (voor de lokale fans ook leuk) FC Utrecht - SC Heerenveen kun je minstens over een potentiële topuitzending van Studio Sport spreken. Niets bleek minder waar. Nu heb ik sowieso de neiging de uitzending überhaupt over te slaan bij teleurstellende resultaten van de FC, maar na het lezen en horen over de andere twee wedstrijden was elke zin om een uur lang gefocussed te blijven op Tom en zijn beeldschermen echt diep weggezonken. Wat een jammerlijke, veel te spannende, niet leuke, irritante wedstrijden. Het ergste, en nu sluit ik me echt aan bij een steeds groter worden groep mensen, vond ik de reacties op de uitgedeelde kaarten voor tackles. De scheidsrechters zitten er gewoon goed en kort op de laatste weken, wat zich ook duidelijk vertaalt naar een enorm aantal vooral rode kaarten. Als je d

In deze werkeloze weken heb ik een pluspunt behoorlijk goed uitgemolken, al zeg ik het zelf. Hardlopen. Of liever: de mogelijkheid om meer, langer en beter hard te lopen. Gisteren kon ik er bijvoorbeeld weer even lekker tussenuit knijpen thuis. Tante zat bij de kinderen, mama lekker aan het werk, papa de hort op. Naar de sportschool. Daar kom ik elke zaterdag om met Finn te zwemmen, maar dan beperkt mijn hardlopen zich tot de maximaal 35 minuten die ik heb tussen het wegbrengen en ophalen van Finn. Gisteren had ik alle tijd, een goed gevulde iPod en vooral hele soepele spieren. En heb ik voor het eerst in een jaar of zes weer eens een vol uur hardgelopen. Uiteraard kreeg ik thuis op mijn donder, 'jij gaat dan ook gelijk weer als een idioot tekeer' enzo. Maar dat zei mijn liefhebbende en verder erg steunende echtgenote tegen een zeer zelfvoldane man. Met een stevige spierpijn en vooral een tevreden gevoel (over zichzelf) liet hij het allemaal maar over zich heen komen. Zaterdag

Al een paar dagen sloop de gedachte door mijn hoofd.... Woensdagavond, Real Madrid - AC Milan. De grootmacht met de namen tegen de ietwat teruggevallen grootmacht met de bijna pensioengerechtigde namen en Pato. Jezus, zelden zo teleurgesteld geweest. Vanmorgen lees ik het verslagje van de wedstrijd op AD.nl en er wordt met geen woord gerept over de grote hoeveelheid zinloze ballen, passjes en voetballers die we met z'n allen voorbij hebben zien trekken. 'Grote meneren' als Benzema, Xabi Alonso, Ambrosini, Dida, Casillas, Pato, Pepe, Marcelo, het sloeg helemaal nergens op. Alleen Raul bleef een beetje overeind en Seedorf verschuilde zich zo goed dat ie zelfs tot smaakmaker werd uitgeroepen. Het AD rept over een 'zinderend duel'..... Op een gegeven moment slalomt Marcelo zich, een beetje ongelukkig, een weg door het Milan-middenveld. Nog steeds ongedekt loopt hij tegen het Italiaanse zestienmetergebied aan. Hij kijkt schrikt, en denk 'kut, hij ligt voor rechts

Als je twintig jaar na dato nog eens een avond op stap gaat met je 'ouwe' jeugdtrainer, mag je dat volgens mij best speciaal noemen. Afgelopen vrijdag verzamelden zich de trainer, de links- (of rechts-, in mijn herinnering) back en de linksbuiten zich bij de keeper thuis, in Beek Ubbergen, naast Nijmegen. Het officiële doel van de avond, het verhaal dat we thuis hadden verteld, zeg maar, was het bandje The Madd (erg leuke site trouwens!!), dat in Merleyn speelde. Maar het ging natuurlijk om het terughalen van onze enorm onderschatte voetbalkwaliteiten, onze genadeloze voetbalhumor, het opnieuw beleven van vier kampioenschappen (in vijf jaar!) en het bespreken van het volledige wel en wee van de voetbalvereniging VV Buren, toen en nu. Alle officieuze doelstellingen zijn ruimschoots behaald. De anekdotes, het gevoel van toen, de flauwe en goeie grappen, alles was goed en lekker vertegenwoordigd. En het Mexicaanse eten in de Popocapitel was echt heel erg lekker en goed. De enige

Zoals bekend heb ik de nieuwe trends, innovaties, films en bandjes altijd als eerste in de smiezen. Zo ook De Heidenroosjes . Ze bestaan dit jaar 20 jaar en ik had zelfs nog nooit maar een nummer van hun gehoord. Heerlijk, als je zo bij de tijd bent. Afgelopen week werd ik meegevraagd door een redelijke die hard-fan (hij had zelfs een overhemd van die gasten aan) voor een optreden in De Helling, hier in Utrecht. Met enige angstige voorgevoelens (als het net te hard wordt, stort ik mij meestal op de rookruimte...;)) trokken we naar de zaal, waar ik vervolgens echt enorm ben verrast door een stel oude punkrockers uit Limburg. Nooit gedacht dat me dat nog eens zou gebeuren. Vanaf het allereerste nummer, 'Time is ticking away', was het feest. Maar de grootste verrassing en traktatie moest nog komen, want bij het volgende nummer bleken die gasten dus ook gewoon in het Nederlands te punkrocken en daar was ik mij volstrekt niet van bewust. En dat zijn eigenlijk veel leukere, grappiger

En dan denk je dat de man dit alleen voor speciale gelegenheden doet....;)

Komend weekend gaan we weer eens klussen, aan het huis. Of misschien is 'stevig opruimen' een betere omschrijving. Al komt er een klein likje verf bij kijken, moet gezegd. Afgelopen dagen ben ik alvast begonnen met ons schuurtje. Het gammele kreng is twee bij drie meter, maar was verantwoordelijk voor een berg opgeslagen rommel van een meter of twee hoog. Knap, wat een mens, goed gooiend, allemaal kwijt kan ik een kleine ruimte. De grootste klus wordt echter de keuken. Wij hebben niet zo'n briljante keuken, helaas. Mooi klusje voor de volgende bewoners, die daar een mooie prijsstijging mee kunnen gaan bewerkstelligen. Tot die tijd houden wij het leefbaar. En daarvoor moeten we inmiddels wel weer wat doen. De 'bijkeuken' leeghalen, opnieuw witten en inrichten bijvoorbeeld. Ook wat afwerking (we wonen hier nu bijna zes jaar) en vooral heel veel schoonmaken en troep weggooien. Met een nieuwe look en veel minder irrelevante keukenbenodigdheden kunnen we weer jaren door.

Vanmiddag wordt de, voor Utrechtse begrippen, topper in de Eredivisie in Utrecht afgewerkt. We staan natuurlijk 'maar' vijfde, maar krijgen wel de koploper PSV op bezoek. Gezien de resultaten tot nu toe, de stemming die er onder clubmensen en supporters heerst en de toenemende media aandacht ( Al Jazeera en de BBC staan inmiddels ook op de stoep ), wordt vanmiddag een do or die-moment. Voor Utrecht welteverstaan. Voor PSV is het een lastige uitwedstrijd als elk ander. En niet eens zo heel lastig, want de Eindhovenaren hebben hier recent niet veel punten laten liggen. Ik kan mij er (bewust) een herinneren en dat was de halve finale in de Amstel Cup een paar jaar geleden. Verder doen wij het erg slecht tegen die gasten. Maar Utrecht kan als club en als elftal straks een brug slaan. Als het daadwerkelijk lukt met een hoofd het veld op te stappen dat enkel komt om te winnen, is er al veel gewonnen. Kun je nog steeds verliezen, maar dan heb je het in ieder geval 'echt' gepro

Vandaag werd bekend dat na een dag en een nacht onderhandelen een akkoord over de nieuw in te voeren AOW-leeftijd heeft gefaald. Sneu. Nu moet de kamer het gaan doen en dat is, zo blijkt vaak, toch echt een laatste en altijd minste redmiddel. Maar ik begrijp het ook niet echt, als ik eerlijk ben. Werkgevers komen met een plan, vakbonden komen met een plan. Beiden voldoen, zo lijkt het, aan de eis dat het vier miljard moet besparen. Bon. Werkgevers willen ergens in de toekomst hard de leeftijdsgrens van 65 naar 67 tillen. Punt. Vakbonden willen het vrijgeven en aan de werknemers zelf overlaten, gestimuleerd door extra premie als er langer wordt doorgewerkt. Mijn persoonlijke voorkeur in deze is helemaal helder. Al vanaf het eerste moment. Als ik werkgever was geweest en de vakbonden hadden hun presentatie gegeven, had ik opgestaan en heel hard "akkoord" geroepen. Ze hebben gewoon een goed plan uitgedacht. Een waarbij weer meer keuze en dus zelfredzaamheid wordt neergelegd bij

Dat was de slogan van een 'tien-Engelse-mijlen-wedstrijd' die ik met Mark een jaar of zeven geleden heb gelopen en ik ben 'm nooit meer vergeten. Stoer t-shirt kregen we er ook bij. Dat was ter voorbereiding op een van onze halve marathons in Utrecht. Geweldige dagen en lopen, helaas is tegenwoordig het parcours helemaal omgelegd en wordt je gedwongen te genieten van Leidsche Rijn en de geheel verkeerde kant van Utrecht. Jammer. Desalniettemin ben ik sinds februari weer aan het proberen wat meer te lopen dan slechts op en neer naar de Albert Heijn. En dat lukt prima, als jet het afzet tegen de afstanden die een gehandicapte aflegt. Meer gemiddeld gezien is het een licht drama, aangezien mijn altijd opspelende knie nu alles goed verdraagt, maar ik daar een (en soms twee) 'vollopende' kuiten voor terug heb gekregen. Afgelopen vrijdag heb ik bezoekje nummer 13 aan mijn fysio afgelegd en mijn lopen geanalyseerd. Ik loop niet helemaal mooi recht en beweeg iets teveel met

Vandeweek kreeg ik een mail van mijn zwagert. Hij had een leuk interview gezien op Het Gesprek. Nu doen die geruchten natuurlijk al langer de ronde, dat daar weleens een goed gesprek wordt gevoerd. Maar feitelijk haak ik meestal af als ik er langszap. Jammer, zo blijkt. Want er is wel degelijk iets te missen. Maar gelukkig is daar het algehele vangnet dat internet heet..... Deze meneer Aslander, ik had eigenlijk nog nooit van hem gehoord, heeft een geweldig leuke en inspirerende kijk op geld verdienen, de wereld om zich heen, ambities, studeren, marketing (niet zo positief...;)) en ons aller plaats in het geheel. Of je het er nu (deels) mee eens bent of niet, het is een mooie kijk, en zeer zeker vol van inspiratie, hoop en vooruitgang!!!

Komende 16 oktober ga ik met een paar man van mijn oude voetbalteam naar een bandje in Nijmegen, in het 'zusterzaaltje' van Dornroosje. The Madd heet het bonte gezelschap druktemakers deze keer, en op basis van de eerste stukje sdie ik op YouTube heb gezien, is het wel wat voor mij...;) Hier het optreden van The Madd in De Wereld Draait Door, afgelopen week:

Pfffff, Prinsjesdag. Echt mooi decorum, maar verder heb ik er helemaal niks mee. De voordracht van de Koningin, de tocht in die koets door de stad, de vijf dozen papier met daarop de plannen voor het komende jaar (!). Nee, ik wacht wel op de film. Wel kan ik me nu al, blind, opwindend over de halfzachte plannen van de regering. Er komt geen gok aan te pas als ik zeg dat ik me er nauwelijks in kan vinden. Mijn plannen zijn het niet. Maar goed, dat is het gevolg van ons coalitielandje, daar waar jij (of jouw partij) meeregeert, maak je kans op een maatregel van jouw gading. In de huidige regering zit echt niks dat ik een warm hart toedraag, dus op hun warmte hoef ik dan ook niet te rekenen. Ik blijf me uitspreken over het einde van de provincies, maar heb er nog niemand die er wel wat over te vertellen heeft over gehoord....;) In de tussentijd wacht 'de crisis' en alle ellende en doemdenkerij die erbij hoort. Wat een ellende, als ik zo lees en luister en kijk. En ik heb even geen

Wat zou ik doen als...? Is mijn favoriete vraag. Ik gebruik 'm ook vaak. Vandaag nog, in een sollicitatiegesprek, om aan te geven dat ik probeer zo onafhankelijk mogelijk te denken, handelen en reageren. Hoe? Door me af te vragen wat ik zou antwoorden, doen, willen in de wetenschap dat ik 20 miljoen euro op de bank heb staan. Die volstrekte financiële onafhankelijkheid zou grote gevolgen hebben. Voor mij, voor mijn omgeving en voor mijn werk. Als ik een andere mening heb dan een collega, opdrachtgever of zelfs een directeur, aarzel ik zelden voor ik deze persoonlijke rijkdom ook daadwerkelijk deel met mijn gesprekspartners. Dat is in mijn geval gewoon een karaktereigenschap. Maar hard tegen een beslissing ingaan kan weleens als zakelijke zelfmoord worden gezien en daarom enige aarzeling veroorzaken. In die gevallen bedenk ik mij wat ik zou doen met die bankrekening achter mij, en het antwoord laat zich raden. Dus handel ik ook zo, zelfs met de dramatische balans die mijn bankrekeni

De afgelopen weken heb ik na jaren weer eens met Mark hardgelopen. Onwijs gezellig en heerlijk om gewoon lopend weer bij te kletsen, om je heen kijkend en je zo langzaam vermoeiend terug naar huis joggend. Het bijkletsen moeten we echter een beetje afraffelen, omdat mijn kuiten het zo langzamerhand een beetje met mij gehad lijken te hebben. Op vakantie heb ik ook nog twee keer hardgelopen met een aantal redelijk geoefende Nederlanders aldaar. Een rondje van ongeveer 5 kilometer en een grotere van ongeveer 8 kilometer. Top dus. Niks aan de hand. Ware het niet dat ik de derde poging al na 100 meter moest staken, omdat mijn beide kuiten 'vol liepen'. Een gevoel van een zeer aanstaande knap, een pets, een 'einde oefening'. Kutkuiten heb ik. Jammer. Weer een paar weken rust, alsof ik daar nog niet genoeg van heb gehad, en dus weer twee pogingen met Mark. De eerste keer was ik na zo'n 3 kilometer klaar, gisteren zelfs na zo'n 1.... Dat betekent dat je een minuut of vi

Als de vakantie stopt, stopt de zomer ook. Helaas pindakaas. Maar, geruststellend voor mij, vanaf 1 september ben ik weer even zonder klus, dan dan begint de zomer weer opnieuw. Misschien voorafgegaan door een aantal warming-up-dagen in augustus natuurlijk. Je moet er ook weer niet door worden overvallen. Dat is niks. Wij hebben er nu drie weken Zuid-Frankrijk opzitten. Eerst twee nachten in een leuk hotelletje, om het weekendverkeer voor te zijn en lekker op donderdag thuis te kunnen vertrekken. Daarna bijna drie weken in een huisje in Port Barcares. Het visserseiland heet het hier, en na een geweldig vorig jaar ben ik voor de tweede keer in mijn leven naar een bekende plaats op vakantie gegaan. En weer is het geweldig bevallen. Idealiter zoeken wij een huisje met 4 slaapkamers, voor elk kind en de beide ouders een. Is niet te vinden. Dus dan moeten we het doen met drie slaapkamers. Maar de grote tuin, het overal aanwezige tweede badkamertje, de vriendelijke mensen van het park en het

- Teenslippers - 30 Graden of meer - Yop - Een grote tuin - Een strand op 500 meter - Wind - Fototoestel - Totaal gebrek aan culinaire ambities - Geen voicemails - Tondeuse Dat is grofweg het bestaansrecht van mijzelf in deze vakantieweken. Meer wil ik niet, verwacht ik niet en als anderen wel meer verwachten van mij of iemand in huisje nummer 1910 dan komen ze zwaar bedrogen uit. De teenslippers, de temperatuur, de Yop, wat een heerlijkheid. Frankrijk, het dichtsbijzijnde stukje land met 'zongarantie', voor zover dat bestaat. En het land van de nukkige boeren, vrouwen zonder scheermesjes, chauvinistische wielerpers en natuurlijk de Yop. De 'uberyoghi drink' die helaas zo kort houdbaar is dat deze logistiek gezien nauwelijks verkoopbaar is in Nederland. Wat een zonde. Ik zou er zeker een paar pakken chocomel per dag voor laten staan. De omstandigheden zijn hier geweldig. Naast de al beschreven toptemperaturen is het hier winderig, wat verkoeling betekent en meer moeite

Het is vakantie!!!! Maar het heeft wat moeite gekost. Afgelopen weekend liep papa vol, of tenminste, zijn voorhoofdsholte en neus. Top. Met een gevalletje Mexicaanse griep doe je vrij weinig, maar gelukkig bleef de echte koorts uit, dus ik durf het avontuur wel aan. Maar vandaag, mijn laatste werkdag, beloofde een spannende te worden. Vorig jaar brak de oudste nog even zijn arm op de avond voor vertrek. Vandaag reed ik rond half zeven 's ochtends mijn turbo dood. Dus, omdraaien en snel naar huis. Rond achten was ik er om de Renaultgarage te helpen openen. Nu moet ik eerlijk zeggen, ik vind het een zalige, makkelijke, mooie en erg fijne auto, maar als de mannen van Renault je al herkennen aan je telefoonnummer ben je of een ontzettend lekker wijf, of je rijdt een kutauto. Het tweede zal bij mij het geval zijn, want mijn schades toppen mijn snelheidsboetes ruimschoots en dat is best knap. Hoe zalig, makkelijk, mooi en fijn de Espace ook is, ik rijd er een (bij Gods gratie rijdt ie no

Holland op zijn smalst vandaag. Nadat afgelopen week het anarchistische cafe De Kachel in hoger beroep was ontslagen van rechtsvervolging wegens het doorroken na het rookverbod op 1 juli 2008, heeft de Nederlandsche staat vandaag bekendgemaakt in cassatie te gaan. Uitermate genant, kinderachtig, pesterig en sjagerijnig. Kleine kinderen reageren zo, als ze niet kunnen winnen met monopoly, gooien ze het bord omver. Top, Nederland, je toont ruggegraat. Als roker zal het me een grote zorg zijn of ik in de horeca mag roken. Als 'regelhatend mens' geniet ik van de strijd tegen 'opgelegde morele rechtvaardigheid'. Als liberaal irriteer ik me mateloos aan de wens van onze overheid op een dergelijk gedetailleerde wijze ons leven te beinvloeden. En als supporter van FC Utrecht (i.e. een 'kleintje') ben ik per definitie voor David 'De Kachel' versus Goliath 'De Saat'. Dus om drie redenen ben ik tegen de overheid, haar acties en haar betutteling. Maar belang

Geweldige kijk op innovatie, wat kan er allemaal gebeuren o.b.v. ontwikkelingen die we vooral niet altijd (h)erkennen....

De laatste anderhalf jaar heb ik mij dagelijks op het drukke traject Utrecht - Den Haag mogen vervoegen. Dan leer je zelf weer wat beter rijden, of je doet minstens meer ervaring op. Maar je leert ook je medeweggebruikers beter kennen en dat genoegen betaald zich bij mij slechts uit in irritaties. Het is alsof je plots verzeild raakt op een naaktstrand in Zuid-Frankrijk. Op het eerste gezicht lachen, leuke ervaring, broek uit en wandelen maar. Maar na een kwartier ben je dermate teleurgesteld dat je de eerste weken zelfs geen porno meer kijkt op je pc-tje. Vooral het gedrag op de linkerrijbaan valt me enorm tegen. En ik heb verstand van de linkerrijbaan, want ik ben een grootgebruiker. Ik rijd meestal links, ik rijd ook meestal harder dan de rest. Dus dat maakt me een rechthebbende. Mensen die liever 100 rijden waar 100 is toegestaan mogen af en toe inhalen, maar hebben voor de rest bar weinig op de linkerrijbaan te zoeken. En ook dat inhalen mag wat mij betreft, en als ik me goed heri

Vandaag was druk. Michael Jackson dood, werken, krantje lezen, werken, eten, internetten, kinderfeestje, in memoriam's kijken, rouwverwerking, jeugdherinneringen ophalen, oude liedjes herkennen en tot slot alles van je af schrijven in een blogje. Maar tussen het kinderfeestje, van de 12-jarige die met 12 vrienden en vriendinnen naar American Pie zit te kijken (tieten!!), en het overlijden van de tot minstens excentrieke Michael Jackson vroeg ik mij wel af: zouden de ouders van Michael ook trots zijn op hun zoon? Uiteraard, luidt het makkelijke antwoord. Maar het lijkt me lastig en man die een tikkeltje verwilderd en vervreemd door het leven trekt te blijven zien als iemand op wie je trots bent. Trots op zijn prestaties, zijn verleden, zijn naam, zijn impact en betekenis, ja zeker. En dan dwaalt ie af. Heeft dat invloed op het beeld dat je van je kind hebt? Dan draai ik het om. Ik heb altijd een grenzeloos respect gehad voor mijn vader. Zijn carrière, zijn behaalde resultaten, zijn

Begin jaren negentig werkte de toenmalig marktleider, Palm, met een open platform waar ontwikkelaars applicaties op konden bouwen ten behoeve van de Palm PDA's. Duizenden apps kwamen en werden gebruikt door de vele liefhebbers van de ultra-zakelijke mobiel voor dikdoeners die ook tijdens de borrel wilden kunnen mailen en plannen. Maar in juli 2008 opent Apple de appstore. Een moderne en zeer lekker vormgegeven PDA, de iPhone. De bedenker van de app, noch van het businessmodel, wel de aggregator voor wereldwijd succes en ontelbare indrukwekkende aantallen. Namelijk een biljoen (duizend miljoen!!) applicaties, waar in 2009 zo'n 1,8 biljoen euro omgaat. Prognoses wijzen een verdere stijging uit, oplopend tot ongeveer 8,6 biljoen in 2012. De wereld van de apps draait dus vrolijk en hard door, de mobiele telefoon in haar slipstream meeslepend. Of werkt het andersom? De app en de PDA beginnen nagenoeg gelijk, maar de PDA stoomde op, de app meeslepend. Daarnaast is het natuurlijk de i

Een fantastisch en zeer indrukwekkend staaltje promotie, pronkgedrag en een beetje viering van en door Apple. Op het WWDC in San Francisco heeft het bedrijf uitgepakt met een enorme uit beeldschermen opgebouwde muur. De muur symboliseert alle wereldwijd verkrijgbare applicaties, oftewel 'apps'. Momenteel zijn er zo'n 50.000 apps verkrijgbaar in de Appstore. Elke minuut worden er 3.000 gedownload. De glinsterende druppels stellen een 'live download' voor, die op dat moment, ergens in de wereld plaatsheeft. Kijk en geniet....

Ik heb er niks mee. Kutzomer. De zon schijnt, het is veel te warm, er is geen reet meer op televisie en er wordt helemaal nergens meer gevoetbald, behalve in normaliter hele koude lander wier competitie ik gewoon niet leuk genoeg vind. De vakantie is geboekt, dan heb ik naast alle bovenstaande problemen in mijn leven ook nog eens drie weken geen internet. Jezus, hoe treurig kan het worden? FC Utrecht is de miljoenen van Van Seumeren er in moordend tempo aan het doorjassen. In Engeland maken ze in september altijd van die mooie lijstjes met gedane transfers en bijbehorende bedragen. Ik hoop dat een van de toppers nog eens goed gaat spenden, want Utrecht bovenaan zo'n statistiek doet me pijn. Dat maak ik tegenwoordig voldoende mee met mijn andere liefde, Manchester City. En hoe meer ze uitgeven, hoe minder het me doet. Ik heb niks met spendeerders, ik wil beleid, jeugd, een oog voor talent, een 'Arsenaliaanse visie' en geen cowboys, huurlingen en verwaande (tiener)sterren die

Het afgelopen seizoen van FC Utrecht mag je minstens als 'spastisch' omschrijven. Bij vlagen redelijk voetbal, zes mensen uit de technische staf vervangen, helemaal niks aansprekends gewonnen of behaald, een nieuwe eigenaar, geruchten over een nieuw stadion op een nieuwe locatie met heel veel louche lijntjes naar het gemeentebestuur en als je nog niet was afgehaakt: we nemen ook nog deel aan de play-offs . Aan dat laatste komt morgen, donderdag, in de tweede wedstrijd bij en tegen FC Groningen hoogstwaarschijnlijk keurig een einde. Elf Utrechters tegen Marcus Berg is gewoon geen eerlijke wedstrijd. Dat de tien andere Groningers in de reguliere competitie nog relatief dichtbij Utrecht zijn geëindigd, is te danken aan de drie wedstrijden die de Zweed deze competitie moest missen wegens blessures en schorsingen. Dus Utrecht moet Marcus Berg kopen? Wel realistisch blijven mannen. Het gerucht rondom Ricky van Wolfswinkel bevalt me daarentegen erg goed. Al moet ik eerlijk

Vandeweek zat ik met iemand te praten, die vertelde over de alsmaar groeiende groep mensen die meent dat de aansluiting met internet niet langer 'afsluitbaar' mag zijn, zoals ook water niet kan worden afgesloten bij wanbetaling. Water is namelijk een 'primaire levensbehoefte'. Een interessante vraag. Maar voor ik hier een persoonlijk, danwel professioneel antwoord op kan geven, eerst even de basisvraag: Wat is een 'primaire levensbehoefte' oftewel een 'primair goed'? "Onder primaire goederen worden goederen verstaan die voorzien in de eerste levensbehoefte van de consument. Zo kunnen water, voedsel en de lucht die wij inademen gezien worden als primaire goederen. Het moet hierbij wel om goederen gaan waar we echt niet buiten kunnen. Zo is het in te denken dat bijvoorbeeld brood en aardappelen als eerste levensbehoefte aangemerkt kunnen worden, maar bijvoorbeeld chips en frisdrank niet. Deze laatste goederen worden ondergebracht onder de noemer '

Uiteraard moet er op/vanaf de laatste speeldag worden geëvalueerd. Evaluaties zijn belangrijk, meestal en de meest correcte reden is uiteraard de verbeteringen die uit een evaluatie voort kunnen (moeten) komen. Maar het is ook gewoon leuk, onderhoudend, soms behoorlijk zinloos en een goede manier om van de straat te blijven. Dus bij deze, de volledige en volstrekt objectieve en door heel veel mensen gedeelde evaluatie van het afgelopen Eredivisieseizoen in Nederland... De kampioen: Heerlijke kampioen natuurlijk!! AZ was eigenlijk direct kansloos, na afgelopen seizoen werd niks meer verwacht en na de eerste twee wedstrijden werd dat beeld enkel bevestigd. En daarna begon de machine te draaien en kwam er geen speld meer tussen. Behalve de titel zelf, want daarna was het ook wel weer klaar. Maar dat mag ook, met al die champagne in je lijf. De "top 3": Ook heerlijk. Niks van gehoord of gezien. In alle drie de gevallen is de coach gesneuveld en afgezien van een paar punten van k