De Schopper

Anderhalve week geleden kwamen wij terug uit de VS. Het was, zoveel is al wel duidelijk, een 'life changer' voor ons. Dat klinkt vooral heel dramatisch, dat is dan maar zo. Het is in dit geval een positieve draai. Misschien nog niet eens door de tastbare resultaten, waarover zo meer. Wel door de hoop die er bij ons weer is ingeslopen, nadat deze de afgelopen jaren vakkundig was getemperd in Nederland. Hoop, omdat er dus wel degelijk verandering en zelfs verbetering mogelijk is in de status van De Vrouw. Niet door vooral 'zo rustig mogelijk' te doen, maar door vol gas aan te sturen op overbelasting en zo grenzen te verleggen. Twee totaal tegengestelde behandelingen, de eerste is Nederlands, de tweede Amerikaans. Hoop, omdat er vanaf de eerste dagen al voelbare effecten optraden. Zo stond ze op woensdag ineens onderaan een trap. Zonder daar bewust over nagedacht te hebben. Dat was al enkele jaren onmogelijk. Traplopen is een bezigheid die focus en concentratie vereist. Al

Het is vrijdagavond half acht. In Nederland is het half vier 's nachts. We zitten op de bank. We hebben de laatste update naar de mensen die hebben bijgedragen aan de crowdfunding net gestuurd. We zijn aan het afronden. De behandeling is klaar. Eerst terug naar vorige week. De (tweedaagse) trip naar Bryce en de uitlopers van de Grand Canyon hebben we niet meer gedaan. De Vrouw had nog zoveel last van de heenreis dat autorijden geen optie was. Daarbij was ik zelf wel een beetje klaar met 'elke dag iets doen', dus een paar dagen wat rustiger aan kwam mij prima uit. Beetje sporten, beetje werken, beetje lezen. Het weekend voor de behandeling zijn we er wel weer even tussenuit gegaan. Zaterdag mocht ik 'zwaan-kleefaan' bij James Lawrence. Een lokale triatleet/extreme sporter die bezig is met een reeks van honderd hele triatlons in honderd dagen. De dag dat ik aansloot was dag 62, vandaag is nummer 68. Ik ben om 5 uur gaan kijken bij het zwemmen en vanaf 7 uur mee gaan f