De Schopper

Al Pacino speelde in 2002 de hoofdrol in de film S1m0ne , waarbij hij een volstrekt niet bestaand digitaal ideaalbeeld schiep en het tijdelijk verkocht als echt en levend. Tot de waarheid uitkwam. In deze tijd van Personal Branding, Social Media en het hoge waarheidsgehalte die deze fenomenen wordt toegekend, aangevuld met de mogelijkheden die de techniek ons tegenwoordig biedt, was het wachten op de real life-versie van de film. In Japan heeft men de primeur, sinds men afgelopen week werd geconfronteerd met de ware afkomst van het popsterretje Aimi Eguchi . Het nieuwste lid van de popgroep AKB48 maakte bekend dat zij niet menselijk is, maar een product van fantasie en digitale mogelijkheden. Goeie stunt, maar het maakt de liveconcerten die gepland staan wat lastig. Gelukkig werd ook de zichzelf zo serieus nemende voetbalwereld opgeschrikt door een spookvoetballer. Mete Serdan Coban is zijn naam, hij is linksbenig, een echte ouderwetse nummer 10, die een fenomenale techniek koppelt

Geweldig verhaal over wat mensen nu daadwerkelijk motiveert, en wanneer. Helder uitgelegd en onderbouwd, maar vooral erg mooi grafisch vormgegeven. Samenvatting: simpele taken stimuleer je met een vooral geldelijke beloning. Als het complexer wordt, zorg je dat er voldoende wordt betaald om de mensen bij je te houden, en motiveer je ze vervolgens met een uitdaging, veel autonomie en individuele ontwikkeling van deskundigheid.

Zong Boudewijn de Groot, in 1973 op 'Jimmy' . Zelf sta ik daar niet negatief tegenover, van mij mag iedereen profvoetballer worden. Wel hoop ik dat mijn dochter geen profvoetballer treft, want de hartenzeer die willekeurige foto's in de Braziliaanse bar opleveren, gun je niemand, zeker niet je dochter. Maar goed, ik ben nog niet begonnen, of ik dwaal al af. Vandaag werd ik getriggerd door het nieuws dat Stijn Schaars van AZ naar Sporting Lissabon verhuist. Vorige week was Ricky van Wolfswinkel hem al voorgegaan naar de Portugese kustplaats. En dat laatste woord schrijf ik hier met opzet en ik hoop dat het blijft hangen. Want ik heb drie steden die ik in mijn leven nog zeker eens moet bezoeken, voornamelijk op basis van vooroordelen, verhalen van anderen, 'hear say' dus. Die steden zijn Lissabon, San Francisco en Istanboel. En dan ben je profvoetballer en biedt jouw carrière en talent je wellicht mogelijkheden jaren in het buitenland te werken. Zelfs veel geld

Vreemd, je doet voldoende, maar vraagt je regelmatig toch even af of er nog iets 'blogbaars' tussen zat... Vrij veel zelfs. Zo hebben wij afgelopen weekend (voorlopig) een huis gekocht, draaide er een blogkermis en hebben we een middag besteed in het Koningin Wilhelminabos in Flevoland, ter nagedachtenis aan mijn schoonmoeder. Eerst maar even het huis. We waren al een paar jaar latent en minder actief op zoek, maar afgelopen winter hebben we een tandje bijgeschakeld. Als ondernemer met een niet volstrekt smetteloos financieel blazoen is naast het zoeken en vinden, vooral de administratie een waar traject. Helaas. Want noch mijn talenten, noch mijn interesse liggen op het procedurele, administratieve vlak. Maar je hebt ze nodig, die banken, de laatste keer dat ik enkele tonnen euro spontaan ophoestte was, indien ooit, in een of ander vorig leven. Maar goed, huis. We gaan pas in 2012 over, nemen de tijd om nog wat bezit van de hand te doen, sparen en kids te laten wennen aan

Ergens in december waren de kinderen, zoals gewoonlijk, veel eerder beneden dan de rest van het huishouden. Lees: paps en mams. Dat is, als gezegd, vast gebruik bij ons. 'S avonds leggen we pakjes drinken en koekjes neer, ze begrijpen hoe de TV en de afstandsbediening werken en maken zo de eerste uren van hun dag niet de eerste uren van de onze. Het scheelt soepel een uurtje of twee, en die netto uitslaaptijd wordt gretig in ontvangst genomen en gebruikt door ondergetekende en liefhebbende echtgenote. Ouder zijn is fantastisch, maar het hoeft tenslotte niet elke dag om 07.00 uur te beginnen. Aan de ravage, hut, soep (Fristi+spaghetti+chocoladepasta+etc) is vaak wel af te lezen hoe hun ochtend is geweest. Maar een paar weken geleden ontdekten we een prachtige inkijk in hun ochtenden op de computer. Blijkbaar had Finn de cam aangezet en daar vervolgens 18 minuten ochtend samen met zijn zus mee vastgelegd. Gisteren heeft Rowdy het bewerkt en de absolute hoogtepunten leuk gemonteer

Het is 'Vianen' all over. Tenminste, zo voelt het. Maar even terug naar het begin. Gisteren hebben we een bod uitgebracht op een prachtige, tikkeltje gedateerde, boerderij in Culemborg. Er lijkt, volgens de verkopend makelaar, (uiteraard) van meer belangstelling sprake te zijn, maar hij heeft het bod dezelfde dag meegenomen naar de verkoper. Tot zover het goede nieuws. Want daarna heb ik niks meer gehoord, en dat valt me zwaar. Hoeveel tijd heb je nodig om niet in te gaan op een bod? Wat ik een reëel scenario vind. Dat doet mij denken en geloven dat er weer eens een spelletje wordt gespeeld met ons als geïnteresseerden in een huis. Door even niet terug te koppelen, verschaft deze makelaar zichzelf en de verkoper een paar dagen ruimte om andere belangstellenden op te porren en aan te moedigen tot het nemen van een beslissing. Leuk. Gevolg kan goed zijn dat er een hoger bod wordt uitgebracht (eventueel zelfs op basis van de door de makelaar verstrekte informatie omtrent ons b