De Schopper

Dit kan alleen 'ver van je bed'. Zo lekker. Voor de liefhebbers van tranentrekkers!!!

Dus de langere loopafstanden bewaren we voortaan voor de frissere, of zelfs koude, dagen. Dat voornemen, die belofte, staat sinds gistermiddag wel als een huis in mijn hoofd. Man, man, man, absoluut het zwaarste wat ik ooit heb gedaan op sportief gebied. Mijn hekel aan en moeite met lange rechte stukken en het passeren van de finish is weer eens bevestigd. Alleen dat is al een reden deze halve marathon nooit meer te lopen. Al loop je natuurlijk geen 21 kilometer zonder rechte stukken, deze zijn wel heel lang, kansloos en voor de totale hersendode onder ons. Het enige dat dan helpt is een geweldig publiek, zoals dat er inderdaad stond in Leidsche Rijn. Hulde! Veel water, muziek, enthousiasme, dat trekt je wel door wat momentjes heen. Maar het bleef 'teveel rechtdoor'. Vanaf de terugkeer in Utrecht, in Oog en Al, ben ik langzaam ingestort. Ik meen zo rond kilometer 12 a 13. Dat vermoeden wordt bevestigd in mijn tijden hieronder. De aangegeven kilometers per uur zijn cumulatie

Vandaag wordt de @marathonutrecht weer gelopen. De hele afstand is natuurlijk de absolute hoofdact, maar die laat ik lekker door anderen lopen. Mijn ding is de halve marathon. Om twee uur mag ik van start, ongeveer twee uur later ben ik weer binnen. Mijn laatste officiële halve marathon heb ik ook in Utrecht gelopen. Het was acht jaar geleden, voorjaar 2003, omdat ik me nog goed kan herinneren dat Seline en Rowdy kwamen kijken en die kende ik toen net een paar maanden. Het jaar ervoor had ik 'm ook gelopen en ik liep een jaar later nog de tweede helft van de hele van Leiden, die Mark helemaal liep. Dat waren mijn drie (waarvan twee officiële) halve marathons. Acht a tien jaar geleden liep ik alles met Mark en Jasper. En na grote periodes van loopdroogte bij alledrie, hadden we deze weer prima samen kunnen lopen. We waren er klaar voor. Maar een blessure en een internationaal reisschema gooien roet in het eten en ik blijf over. Maar wel samen met Kirsten en Kostijn, want die zij

Er zijn twee soorten transfers: goede en slechte. Manchester City, Ajax, Feyenoord, Real Madrid, Chelsea en AC Milan geven met enige regelmaat het slechte en teleurstellende voorbeeld. Manchester United, Arsenal, Napoli, Cagliari, Olympique Lyon en FC Groningen daarentegen het goede. Wat is het verschil? Gisteren had ik met Simon een Twitterdiscussie over Carlos Tevez, spits bij City, op dat moment in de halve finale van de FA Cup spelend, tegen zijn oude club Manchester United. Tevez schijnt alweer ongelukkig te zijn bij mijn grote Engelse liefde en hengelt naar een nieuwe club (Internazionale?). Gelijk laten gaan, is mijn advies. De aankoop was namelijk al verkeerd. De Argentijn kwam van een grotere club (ja, helaas) en verhuisde 'naar beneden'. Voor geld. Dat is per definitie een beroerd uitgangspunt. Rijke clubs moeten zich niet laten verleiden tot het aantrekken van topspelers. Want een topspeler transfereert maximaal 'horizontaal'. Dat betekent ook dat topspeler

Op 6 april duwde ik mijn laatste bijdrage door dit blog. Schaamteloos heb ik daarna niks van me laten horen.... Druk, druk, druk...;) Dit is ook ongeveer de op het laatste tijdstip geschreven bijdrage, ik denk ooit, maar minstens in jaren. Dit is ruim na mijn bedtijd, en veel te kort op mijn reveille. We hangen nu even wat rond, wachtend op Rowdy die terug moet komen van een schoolfeest. Tsja... Hoort erbij, zeg maar. En dat na een paar drukke weken, met veel opknapwerkzaamheden aan het huis, schoonmaken natuurlijk, verjaardag en feestje van Finn, twee drukke banen, een gebroken arm, een huis dat te koop staat en (inmiddels) al drie kijkers heeft getrokken. En onze laatste liefde is alweer verkocht. We hadden weer een paar maanden over een juweeltje heen gekeken. Ongelofelijk, als je bedenkt dat we meer tijd op Funda doorbrengen dan met elkaar. Maar goed, van Mark mag ik het geen 'droomhuis' noemen, omdat ik het wellicht niet kan betalen...;). Moet ik dan ook die volstrekt

Vandaag telt de spierpijn, en het vooruitzicht op een paar weken heel weinig lopen. Ook lekker! Want hoe zalig het ook is om halverwege en vooral klaar te zijn met een rondje hardlopen, op de bank hangen blijft een aantrekkelijker vooruitzicht. Gisteravond heb ik met Jasper de laatste grote ronde voor de Halve Marathon van Utrecht gelopen. Dat is 25 april natuurlijk weer een feest, tot die tijd doe ik weinig tot niks. Hardlooptechnisch....;) Maar stiekem bleek het laatste rondje, de generale repetitie, een enorm snelle. Voor ons doen dan natuurlijk. Want volgens mij hadden we de 18 kilometer in kwestie nog nooit in minder dan pak 'm beet 1.46 en een beetje afgewerkt. Gisteren dus 'effe' bijna tien minuten sneller. Dat belooft wat voor de halve, als je op maandag net na de middag loopt en dus geen drukke werkdagen, minder lange nachten en pannenkoeken als avondeten uit je systeem hoeft te lopen. <p><p>&amp

Het was 3 april, 2011, en we namens in het stadion afscheid van elkaar met de woorden: "Nou, tot volgend seizoen dan maar weer". Het lijkt wel of de jaren steeds korter gaan duren, met of zonder play-offs. Die laatste waren natuurlijk in het leven geroepen om het seizoen langer spannend te houden voor de supporters. En wat extra geld te verdienen. Maar sinds de invoering twee seizoenen geleden ben ik uit protest nog niet wezen kijken naar die play-off duels en gezien de toeschouwersaantallen, met mij velen anderen. Dat gezegd hebbende, wandel je na een 2-3 nederlaag tegen ADO Den Haag (scheids, bedankt!), dus de Galgenwaard uit, wetende dat je nog twee thuiswedstrijden te gaan hebt. Volgende week Feyenoord, en op de laatste speeldag tegen AZ. Maar ik houd het voor gezien, ben er helemaal klaar mee. Ik hoorde de ADO-supporters gisteren gelukzalig zingen dat ze 'Europa in gaan'. Veel plezier, want je seizoen wordt er ondanks een paar hele leuke avonden echt niet leuke