De Schopper

Een lekker weekje voetballen weer. De Europa League heeft ons weer massaal getrakteerd op baggervoetbal, maar gelukkig lijken PSV en FC Twente ons daar op korte termijn van te verlossen. Aan de andere kant van het Europese spectrum word ik inmiddels wekelijks gek gemaakt door Ajacieden die punten halen tegen en zelfs bij Manchester City. Leuk. Maar er blijft voldoende moois, belachelijks en te genieten over. Gelukkig. Dit seizoen draait FC Utrecht bijvoorbeeld geweldig. Goed voetbal, goede ideeën tijdens de wedstrijden. Er is nagedacht over de tactiek en veldbezetting en de plannen werken of worden snel aangepast. Knap, want dat was vorig seizoen in ieder geval mijn grootste klacht jegens trainer Jan Wouters. Ik miste een idee. Welk idee dan ook. Men rende hard en deed maar wat, maar dat kan ik zelf ook, daar kom ik niet voor naar een stadion. Dit seizoen is dat volledig anders. De backs weten heel goed wat en wanneer ze iets moeten doen, en door erg aanvallend te spelen, drukken z

Heugelijk nieuws: aanstaande 5 juni mag ik meedoen aan de 2013 editie van Alpe D'Huzes . Hier ben ik al weken, of zelfs maanden druk mee. In gedachten. Trainend. Denkend aan Kostijn, aan mijn schoonmoeder, en sinds kort ook aan een hele lieve vriendin die 2013 niet meer gaat halen. Er is echter een groot probleem. 5 Juni valt op woensdag, en op woensdag is de Alp korter open. Dat betekent zeker geen zes beklimmingen voor Frank. Een beklimming duurt, in mijn geval, zo'n 1.15 uur. Daar komt een afdaling bij en een korte pauze om even een kop soep of wat anders tot je te nemen en met de achterban bij te kletsen. Dat maakt minstens 1.30 uur. Zes keer 1.30 is negen uur. Minstens. Geen punt, dat is trainbaar. Maar niet als je maar acht uur de tijd hebt op die dag. Daarna gaat de weg gewoon dicht. Want op donderdag wordt de hoofdakte gespeeld. Dat is de dag die telt. De dag van de mensen die vaker dan drie keer naar boven (denken te) gaan. De dag waarop het allemaal begon. En natuur