De Schopper

Kerstmis. Ik heb er niks mee. Nooit mee gehad en dankzij de kinderen is dat slechts marginaal meer geworden. De betekenis van de dagen ontgaat me volledig en de hysterie en verwachtingen die mensen van de dagen, mijzelf en mijn gezin hebben stoort me zelfs enorm. De passende oplossing is natuurlijk lekker vijf dagen bovenop een berg gaan zitten, beetje skiën, genieten van je gezin en de dagen zo ver buiten je eigen wereld doorbrengen dat je nauwelijks doorhebt dat ze bezig zijn. Dat is ook al jaren het plan, maar er is ook elk jaar een reden om dat niet te doen. Dit jaar waren we bijvoorbeeld druk met de kinderkamers. Tsja, prioriteren. En in de familie van mijn vrouw leven gewoonten en dus verwachtingen rondom dit fantastische feest. Ondanks het feit dat we op 5 december, 21 december (2x), 23 januari en 27 januari bij elkaar zijn voor de diverse verjaardagen, hoor je het kerstfeest met z'n allen te vieren. Dus schuiven wij braaf met z'n allen zes keer in twee maanden in

Op de dag dat FC Utrecht als veertiende de winterstop van de Eredivisie ingaat, vind ik het tijd worden eens een beschouwende blik op het naderende Europees Kampioenschap te werpen. De samenvatting van mijn verhaal is: het wordt een feest, zolang je er niet bij bent en geen zege van Oranje verwacht. Dat zijn drie stellingen. Het wordt een feest! Ja, daar ben ik oprecht van overtuigd. We missen wellicht vooral de Belgen, zowel qua elftal. als hun fans en de onderlinge rivaliteit met Nederland. Maar gelukkig zijn de Ieren, de Zweden en Denen er wel bij. Doe elftallen en landen maken zo'n toernooi echt leuker. En we missen best een paar spelers, naast de Belgische. Aan het gemis van Ryan Giggs op dergelijke toernooien begin ik al te wennen. Mijn (nog spelende) held Raul gaat de cut ook niet maken bij Spanje en hetzelfde geldt hoogstwaarschijnlijk (en terecht) voor een andere persoonlijke favoriet, Ruud van Nistelrooy, bij Oranje. Maar daar staat heel veel

Een flink aantal nerdachtige eigenschappen is mij niet vreemd. Zo kan ik vooral volledig opgaan in een passie. Daar heb ik er een paar van. Internet, gezin, lezen, muziek, sporten, geschiedenis. De onbetwiste nummer een was al die jaren echter: voetbal. 'Was', ja. De passie begint langzaam af te nemen, alsof je je volle gootsteen met vers afwaswater na een paar minuten halfleeg aantreft. Verrast kijk je toe. Je ziet het niet echt gebeuren, maar als je even weggaat en dan terugkomt zie je het verschil. De uiting is verrassend voor mijzelf, want ik merk dat ik gewoon geen zin meer heb om voetballen te kijken. Maar ik verheug me nog elke week op de Voetbal International, ik kijk datzelfde programma nog steeds heel graag en ken nog steeds de meest verschrikkelijke feitjes uit de voetballerij. De interesse in de sport is er zeker nog. Sterker nog, ik heb het zelf voetballen recentelijk weer een zwaai gegeven en werd daar uit stand oprecht kindsblij en gelukkig van. Maar de wedst

Hectische weken. Ook duidelijk waarneembaar op De Schopper, waar een volledige afwezigheid van berichten toont dat er andere zaken op het programma staan. In eerste instantie klussen. We zijn begonnen met de kamer van Finn. Schouw slopen, muur herstellen, schilderen, alle inkopen doen (vloer, tv, verf, bed, kastjes, bureau, zonwering, drakenstickers, paar stukjes plint) en de komende dagen de laatste klussen als het houtwerk wordt afgemaakt en uiteindelijk ook de nieuwe vloer erin gaat. Maar dan heeft de man ook wel een geweldig mooie en duurzame nieuwe kamer! Gelukkig was er ook wat tijd voor ontspanning, want met good old Pan de Smartlappenroute onveilig maken blijft een hoogtepunt. Mijn stem had er drie dagen voor nodig om niet bij het minste geringste uit haar toonsoort te schieten. Geestelijk ben ik weer voor een maand of drie genezen van het verlangen me blindelings op een bar te storten. Maar het was het waard, wederom. De Boslust was een kolkende en schreeuwende massa idiot

Op de bank, voor de bak. Werkelijk te lui om even op te staan en achter de Mac te gaan zitten om weer eens wat te bloggen. Tsja, schrijven kost tijd en moeite. Maar vanavond even niet...;) De week zit er weer op, wat lekker is. Het was een lange en drukke week, maar wel met een leuk detail. We lijken ons hart nu toch echt te hebben verloren aan het idee van een hondje. We hebben ook al een merk op het oog en gaan zondag net over de Belgische grens kijken bij een gezin dat veel nestjes heeft. Geen fokker dus, daar is de productie te laag en zijn de omstandigheden van de honden te huiselijk voor. Ik ben benieuwd. Maar het lijkt me erg sterk dat we afknappen... Al kunnen wij ook nog geweigerd worden, haha. En natuurlijk de entree van mijn nieuwe telefoon. Met inderdaad een bedroevende batterij. Of softwareinstellingen die de batterij in enkele uren vakkundig leegtrekken. Even uitzitten en een paar simpele instellingen uitzetten. Maar het is absoluut een Apple-onwaardige blunder. Daa

Twee nieuwtjes vandaag. Maar liefst. Ten eerste kwam ik net bij het inloggen een nieuwe manier van het tonen van je blog tegen. En aangezien ik een enorm fan ben van de 'magazine-achtige' sites en vooral iPad-apps, zal het mijn lezers niet verbazen dat dit sjabloon mij direct aansprak. Het heet 'flexible' en betekent dat alle look&feel achterwege is gelaten en slechts het design, de opmaak van de pagina, overblijft. Maar dan wel naar keuze van de lezer zelf. Bovenin vind je de verschillende mogelijkheden, waarbij de standaard openingspagina dus 'Flipcard' is en mijn absolute favoriet 'Magazine' is. Blader, kijk en geef gerust je mening of je favoriet door...!!! Het tweede nieuwtje is een ubercoole fotobal. Kwam hem tegen in een tweet van Alexander Klubbing, weer geweldig bedacht, gevonden, gemaakt en hopelijk een leuk succes. Je creëert zomaar je eigen 3d impressie van het San Marco-plein, onvergetelijk en ongelofelijk mooi!!! Bekijk het filmpje ma

De kogel is door de kerk. De afgelopen weken hebben we er al vreselijk over zitten peinzen, maar sinds vanmorgen is ook de makelaar betrokken bij de beslissing om ons huis uit de verkoop te halen. Jammer, maar de inmiddels gedaalde vraagprijs maakte het al veel minder interessant. De killer bleek echter de consequent teruggegeven feedback van de kijkers. "Het is nog wel veel werk". Maar het was een leerzaam proces. Dat moet gezegd. We hebben schoongemaakt als nooit tevoren. Wat minder ideaal was. Vooral de tijdstippen waarop kijkers kunnen (einde middag, 's ochtends vroeg) maakte dat mijn lieftallige echtgenote dat meestal alleen op moest pakken. Klote, maar goed. We hadden ook erg vaak en veel kijkers. Vergeleken bij onze beperkte omgeving, maar ook in de ogen van de makelaar. Zijn beleving is uiteraard iets relevanter, maar ook hij beaamt dat er vreselijk veel aanloop is geweest. Leuk. Maar je moet wel elke keer poetsen en je huis uit. En als er dan niks concreets uit

Deze man duikt een waterval af van een metertje of dertig hoog. Zijn voorgangers redden het maar nauwelijks. Maar dat stopt hem niet. Fantastische en indrukwekkende beelden, en gelukkig een redelijk goed einde. Want wat zijn een gebroken schouder en een klaplong vergeleken bij 3 seconden geluk?

Het seizoen is alweer een week of zeven en vijf wedstrijden onderweg en mijn deelname aan de Infostrada Fantasy Football League is reeds gereduceerd tot het treurige Olympische motto (meedoen is belangrijker dan winnen). Maar er zijn ook al enkele verrassingen en hoogtepunten te zien en beleven geweest, en juist die parels maken of breken een voetbalseizoen. Mijn leukste en meest blijde verrassing betreft Alex Schalk van NAC Breda. Jong, 19 nog maar, maar inmiddels door een briljante voorbereiding en het vertrek van Matthew Amoah uitgegroeid tot vaste waarde in het elftal van John Karelse. Erg knap, als spits, op die leeftijd, deel uitmaken van de grote mensenwereld, wat het betaalde voetbal ook in Breda toch echt is. De man, of jongen, is al twee goals rijker en ondanks zijn niet altijd even grootse voetbalkwaliteiten heeft ie een neus voor de goal die zijn gelijke niet kent. Deze man kan over een paar jaar het scorend vermogen van types als

Vanmorgen las ik op Twitter dat Blogger nu eindelijk een app heeft gemaakt voor de iPhone. Hulde. Dus na het installeren ervan moet ik uiteraard even spelen, testen en ervaren. Mooi, in al haar simpelheid. Tot nu toe. Hij klapt er een enkele keer uit, maar dat kan natuurlijk ook aan mijn telefoontoestel liggen..;) De app maakt mobiel bloggen in ieder geval reteeenvoudig en vele malen toegankelijker. Een goede zaak voor bloggers in het algemeen en Blogger in het bijzonder. Dus, mijn eerste mobiele post is een feit. Werkse allemaal, en/of goed weekend!

Ik heb het helemaal ontdekt. Fietsen. Racefietsen, liever gezegd. Sinds ik op vakantie met Mark een beklimming heb gedaan op een robuuste mountainbike, verlang ik al naar het rijden op de veel slankere en fijnzinniger racefiets. Nu Jasper zo druk is met zijn marathon, geeft dat mij de ruimte volop te rijden op zijn fiets en met zijn spullen. En wat is het leuk. Mooi. Lekker. Goed. Verfrissend en verrassend. Waarom? Tsja. Als hardloper ken je het principe van twee uur druk zijn wel. Het grote verschil in beleving met fietsen zit 'm in de afstand, de inspanning en de gevolgen. Je rijdt nu eenmaal veel grotere stukken op zo'n fiets, wat letterlijk een enorme vergroting van je sportwereld betekent. Nieuwe wegen, nieuwe dorpen, heuvels, heel midden Nederland is voor mij, waar ik gewend was aan slechts Utrecht en omstreken. Maar ook de inspanning voelt volstrekt anders. Niet lichter of zwaarder, maar minder slijtageveroorzakend (scrabblewoord?) op je lijf. Als bijna veertiger toc

Deze man zie ik voor het eerst. Behoorlijk briljant...!! Het wordt allemaal even uitgelegd, dames, opletten!!

Slecht nieuws deel je niet online. Dat blijkt uit onderzoek. Er wordt zowaar depressiviteit veroorzaakt door het gebrek aan negatieve berichten op social media, zoals Twitter , Facebook en LinkedIn . De grootste onzin natuurlijk. Als jij van internetten depressief wordt, heb je niet veel nodig en was het je zonder internet ook wel gelukt. Wat wel een feit is, is dat het minder goede nieuws gewoon minder makkelijk deelt. Ik blog, twitter en klier volop en meestal erg vrijuit en eerlijk, maar inderdaad, ook ik houd mij toch af en toe in als het om slecht nieuws gaat. Zoals het definitief niet doorgaan van ons nieuwe huis bijvoorbeeld. Dat is al twee weken geleden afgeketst, maar na alle enthousiaste teksten hier, vermijd ik het laatste nieuws te delen. Bij deze. Voor wie een volstrekt eenkennige, lompe en subjectieve analyse van het globale bankwezen en eenieder in deze sector werkzaam wil horen, raad ik aan mij op een paar bier te trakteren en me daarna te vragen naar de redenen ac

Dit weekend is de Eredivisie weer gestart. Gelukkig. Want daardoor is ook VI weer begonnen op maandag- en vrijdagavonden. Voetballen, de spanning, het gebrek aan invloed op de prestaties, het gelul eromheen en het geluk bij winst en de teleurstelling bij tegenvallers zijn regelmatig heerlijke onderbrekingen in een drukke week. Ook mooi is dat ik al jaren met een man of vijftien a zeventien de Fantasy Football League speel. Een door Simon uit Engeland geïmporteerde variant op alle voetbalmanagerspelletjes. In deze vorm gaat het erom dat je maximaal twee spelers per club koopt en zo een team samenstelt van vijftien spelers. Elke vrijdag stuur je je vier wisselspelers in en ga je los. De crux zit 'm in de veiling, die wij voor de start van het seizoen hebben door bij elkaar te komen boven Orloff in Utrecht. Want wij kopen een speler, die daarna ook echt van ons is en dus uit het spel. En dat met een virtueel budget van vijftig miljoen euro. Zo ontstaat na een avond veilen een beel

Na drie kortere rondjes in Frankrijk, nam de onrust gisteren toch echt weer bezit van mij en moest ik de deur uit. "Lopen, hardlopen willen wij", zoals de slogan van een of andere 10 Engelse mijlenrace luidt die ik ooit liep (als voorbereiding op mijn eerste halve marathon...). Jasper was er niet bij, helaas. Dus ik moest alleen lopen. In warmte. Twee zeer sterke punten van mij. Als ik ook nog rondjes had moeten lopen had ik mijn drie sterkste karakterproblemen verzameld gezien. Maar dat hoefde niet. De deur uit en weer eens lekker de grachten af, toen het landschap in via het trainingscomplex van FC Utrecht en de weg naar Bunnik, daar door de velden naar de Universiteit en het AZU en van daaruit door naar De Bilt en hard linksaf, terug naar huis. <p><p><br><a href="http://www.mapmyfit

Onze vakantie zit erop. En ik vind het niet eens heel erg. Het was heerlijk, maar hartstikke druk, met wisselvallig weer, een prachtig park en huis onder donkere wolken en een baggerpark met beter weer en aan het strand. EuroDisney was, vooral de tweede dag, geweldig en de kinderen hebben van begin tot eind genoten. Maar thuiskomen was heerlijk. Op dit moment draaien de diverse wasjes en we hebben nog enkele administratieve klusjes te klaren voor onze geplande aanschaf van een nieuw huis. Er moet weer gewerkt worden en plannen met betrekking tot een extra auto, een hond, een verbouwing en wellicht dus ook een verhuizing en bijbehorende schoolkeuze verdienen nog enige aandacht. Dit jaar zit erop, en het is goed. Al bedacht ik me op de terugweg wel dat mijn jaren meer worden gescheiden door de zomervakanties dan door bijvoorbeeld een jaarwisseling, een verjaardag en, godbetert, een trouwdag. Wat dat betreft zit er dus weer een jaar op en kunnen we ons gaan richten op het komende. Fan

Wat een prachtig park!! Ik heb alleen aan het meer van Genève en op het Italiaanse eilandje Capri mooier gezeten en een meer paradijselijker omgeving getroffen. En wat een heerlijke en mooie huisjes. Het eerste bungalowpark waar ze die krengen 'villa's' noemen en er nog mee weg komen ook. Maar over twee uur zijn we weg. Omdat het hier kloteweer is. Relatief uiteraard. Want op vakantie gelden andere regels. Als Nederlander ben ik normaliter dolgelukkig met 18 graden, een straf windje en af en toe neerslag. Prima. Maar op vakantie kom ik voor strakblauwe luchten en wil ik mijn t-shirt met tegenzin aantrekken, omdat het te warm is. Daarvoor ben je, zo ver van de Franse kust, hier dus aan het verkeerde adres. Hier is Quillan. Het park heet L'Espinet. Prachtig en beeldschoon. Tegen een groene heuvel aangebouwd, in een bergachtige omgeving met uitzicht waar je als Hollander snel stil wordt. Fantastisch. Maar windsnelheden, bewolking en neerslag maken het verre van perfect

Het is zover. Na maanden, vooral geestelijke, voorbereidingen is vandaag de dag. We gaan rijden. Sinds oktober '10 weten we waar we naartoe gaan en hebben we ons op deze vakantie kunnen verheugen en we hebben het een ware rondreis gemaakt. Vandaag starten we met etappe 1. Utrecht - Parijs, waar we crashen in een hotel in de buurt van EuroDisney. Daar waren we nog nooit geweest, dus dat moest er maar eens van komen. Dus na het kortste, maar ook lastigste (Antwerpen, Parijs) stukje van de reis, zitten we rond drie uur vanmiddag op een terras aan het bier. Prima. Morgen doen we het park. Zaterdag kunnen we kiezen uit 'park', 'Eiffeltoren', of 'niks'. Een lekker tussendagje. Zondag rijden we door naar Carcassonne. Etappe 2. Daar gaan we uitgebreid de tijd nemen om stad en kasteel te bezichtigen. Lekker wandelen, genieten van de sfeer en de prachtige historische verhalen. In veel van mijn boeken komt deze middeleeuwse stad terug als deel van het decor of zelf

Helaas is ons contact de afgelopen jaren een ietwat verwaterd. Sterker nog, na het interview dat ik begin jaren negentig mocht afnemen en waarin u een stuntelige verslaggever van de toenmalige Stadsomroep zeer sympathiek bij de hand nam, hebben we geen woord meer gewisseld. Jammer, want het ziet er naar uit dat u alle hulp kunt gebruiken die u kunt vinden en krijgen. Zelfs de mijne. Het punt is namelijk dat er een wat nare situatie lijkt te ontstaan bij FC Utrecht. Na de verkoop van Ricky van Wolfswinkel, Kevin Strootman en Dries Mertens en het vertrek van Khalid Sinouh, Mihai Nesu, Barry Maguire, Michael Silberbauer, Tim Cornelisse en Atilla Yildrim dreigt een wat scheve situatie te ontstaan. Verwachtingen moeten gemanaged gaan worden, zou ik op mijn werk dan roepen. Hoe? Simpel. Momenteel beschikt trainer Erwin Koeman over een selectie die kan en zal meespelen om plaatsen 15 tot en met 12. Daar heb ik nog niemand iets over horen zeggen, laat staan het erkennen. Het lijkt me wijs da

Al Pacino speelde in 2002 de hoofdrol in de film S1m0ne , waarbij hij een volstrekt niet bestaand digitaal ideaalbeeld schiep en het tijdelijk verkocht als echt en levend. Tot de waarheid uitkwam. In deze tijd van Personal Branding, Social Media en het hoge waarheidsgehalte die deze fenomenen wordt toegekend, aangevuld met de mogelijkheden die de techniek ons tegenwoordig biedt, was het wachten op de real life-versie van de film. In Japan heeft men de primeur, sinds men afgelopen week werd geconfronteerd met de ware afkomst van het popsterretje Aimi Eguchi . Het nieuwste lid van de popgroep AKB48 maakte bekend dat zij niet menselijk is, maar een product van fantasie en digitale mogelijkheden. Goeie stunt, maar het maakt de liveconcerten die gepland staan wat lastig. Gelukkig werd ook de zichzelf zo serieus nemende voetbalwereld opgeschrikt door een spookvoetballer. Mete Serdan Coban is zijn naam, hij is linksbenig, een echte ouderwetse nummer 10, die een fenomenale techniek koppelt

Geweldig verhaal over wat mensen nu daadwerkelijk motiveert, en wanneer. Helder uitgelegd en onderbouwd, maar vooral erg mooi grafisch vormgegeven. Samenvatting: simpele taken stimuleer je met een vooral geldelijke beloning. Als het complexer wordt, zorg je dat er voldoende wordt betaald om de mensen bij je te houden, en motiveer je ze vervolgens met een uitdaging, veel autonomie en individuele ontwikkeling van deskundigheid.

Zong Boudewijn de Groot, in 1973 op 'Jimmy' . Zelf sta ik daar niet negatief tegenover, van mij mag iedereen profvoetballer worden. Wel hoop ik dat mijn dochter geen profvoetballer treft, want de hartenzeer die willekeurige foto's in de Braziliaanse bar opleveren, gun je niemand, zeker niet je dochter. Maar goed, ik ben nog niet begonnen, of ik dwaal al af. Vandaag werd ik getriggerd door het nieuws dat Stijn Schaars van AZ naar Sporting Lissabon verhuist. Vorige week was Ricky van Wolfswinkel hem al voorgegaan naar de Portugese kustplaats. En dat laatste woord schrijf ik hier met opzet en ik hoop dat het blijft hangen. Want ik heb drie steden die ik in mijn leven nog zeker eens moet bezoeken, voornamelijk op basis van vooroordelen, verhalen van anderen, 'hear say' dus. Die steden zijn Lissabon, San Francisco en Istanboel. En dan ben je profvoetballer en biedt jouw carrière en talent je wellicht mogelijkheden jaren in het buitenland te werken. Zelfs veel geld

Vreemd, je doet voldoende, maar vraagt je regelmatig toch even af of er nog iets 'blogbaars' tussen zat... Vrij veel zelfs. Zo hebben wij afgelopen weekend (voorlopig) een huis gekocht, draaide er een blogkermis en hebben we een middag besteed in het Koningin Wilhelminabos in Flevoland, ter nagedachtenis aan mijn schoonmoeder. Eerst maar even het huis. We waren al een paar jaar latent en minder actief op zoek, maar afgelopen winter hebben we een tandje bijgeschakeld. Als ondernemer met een niet volstrekt smetteloos financieel blazoen is naast het zoeken en vinden, vooral de administratie een waar traject. Helaas. Want noch mijn talenten, noch mijn interesse liggen op het procedurele, administratieve vlak. Maar je hebt ze nodig, die banken, de laatste keer dat ik enkele tonnen euro spontaan ophoestte was, indien ooit, in een of ander vorig leven. Maar goed, huis. We gaan pas in 2012 over, nemen de tijd om nog wat bezit van de hand te doen, sparen en kids te laten wennen aan

Ergens in december waren de kinderen, zoals gewoonlijk, veel eerder beneden dan de rest van het huishouden. Lees: paps en mams. Dat is, als gezegd, vast gebruik bij ons. 'S avonds leggen we pakjes drinken en koekjes neer, ze begrijpen hoe de TV en de afstandsbediening werken en maken zo de eerste uren van hun dag niet de eerste uren van de onze. Het scheelt soepel een uurtje of twee, en die netto uitslaaptijd wordt gretig in ontvangst genomen en gebruikt door ondergetekende en liefhebbende echtgenote. Ouder zijn is fantastisch, maar het hoeft tenslotte niet elke dag om 07.00 uur te beginnen. Aan de ravage, hut, soep (Fristi+spaghetti+chocoladepasta+etc) is vaak wel af te lezen hoe hun ochtend is geweest. Maar een paar weken geleden ontdekten we een prachtige inkijk in hun ochtenden op de computer. Blijkbaar had Finn de cam aangezet en daar vervolgens 18 minuten ochtend samen met zijn zus mee vastgelegd. Gisteren heeft Rowdy het bewerkt en de absolute hoogtepunten leuk gemonteer

Het is 'Vianen' all over. Tenminste, zo voelt het. Maar even terug naar het begin. Gisteren hebben we een bod uitgebracht op een prachtige, tikkeltje gedateerde, boerderij in Culemborg. Er lijkt, volgens de verkopend makelaar, (uiteraard) van meer belangstelling sprake te zijn, maar hij heeft het bod dezelfde dag meegenomen naar de verkoper. Tot zover het goede nieuws. Want daarna heb ik niks meer gehoord, en dat valt me zwaar. Hoeveel tijd heb je nodig om niet in te gaan op een bod? Wat ik een reëel scenario vind. Dat doet mij denken en geloven dat er weer eens een spelletje wordt gespeeld met ons als geïnteresseerden in een huis. Door even niet terug te koppelen, verschaft deze makelaar zichzelf en de verkoper een paar dagen ruimte om andere belangstellenden op te porren en aan te moedigen tot het nemen van een beslissing. Leuk. Gevolg kan goed zijn dat er een hoger bod wordt uitgebracht (eventueel zelfs op basis van de door de makelaar verstrekte informatie omtrent ons b

Als het goed is. Dat is de crux van mijn antwoord op een hele reeks vragen die @sharpbentwit stelt als uitgangspunt van een heuse Blogkermis. Dat al zo vroeg weggegeven hebbende, moet ik nu met een bijster interessante verhandeling over de achtergronden van mijn antwoord moeten komen om de lezer tot het einde van dit stuk te brengen. Ik ga het proberen. "Is er een blogetiquette?", was de centrale vraag van Ben. Ja natuurlijk is die er! Maar een rondje Google leidt ons nu niet direct naar de meest eenduidig vastgelegde voorschriften, do's en dont's. Het blijft een beetje hangen bij individuele meningen, waar ik er vandaag lekker nog een bij aanbied. Wellicht dat de verzamelde reacties in deze Blogkermis kunnen uitmonden in een officieus Handboek voor Blogetiquette...;)? Mijn stellige overtuiging is dat iedereen met gezond verstand een fatsoenlijk, prettig en soms zelfs interessant blog kan bijhouden. Vooral dat laatste is cruciaal, maar ook het criterium waar je

Deze week heb ik weer een mooie ronde gelopen met Jasper. Na mijn teleurstellende ronde van tien kilometer vorige week, kan ik niet zeggen dat ik blaakte van vertrouwen, je weet namelijk zelden zeker waarom iets niet of wel lukt, heb ik het gevoel. Het kan van alles zijn... Maar dinsdag liepen we weer als vanouds. En 'vanouds' is in dit geval zeven weken geleden. Lekker kletsend, ietsje warmer dan in die periode, maar een heerlijke temperatuur vergeleken bij mijn laatste twee zeer zware bevallingen. <p><br><a href="http://www.mapmyfitness.com/routes/view/35285416">iMapMyRUN+: 24 mei 2011 21:10</a><br/><br><a href="http://www.mapmyfitness.com/routes/?location=Utrecht, Netherlands">Find more Routes in Utrecht, Netherla

Zo'n zeven maanden geleden heb ik mij er dan toch toe gezet, aanmelden op Twitter en mijzelf actief druk maken om en op dit microblog ter leering ende vermeack van natuurlijk vooral mijzelf. Want dat er weinig mensen wijzer gaan worden van mijn bijdrages op Twitter was me al voor de start duidelijk. Wat dat betreft geldt voor elke bijdrage aan het web hetzelfde als voor een scheppend kunstenaar: je doet het voor jezelf en niemand anders. Maar ook zonder deze valkuil van zelfoverschatting blijft er genoeg te leren over op Twitter. Ik heb, realiseerde ik mij twee maanden geleden, hetzelfde gedaan als jaren geleden op LinkedIn. Als een dolle stier over het medium struinen, op zoek naar mensen om te volgen en volgers. Dat liep natuurlijk hard, tot ik merkte dat ik het totaal niet ontspannen vind om na een overleg op kantoor terug te komen bij mijn PC en 281 tweets te hebben gemist. Geloof me, ik wil heel veel tweets missen, maar ik hoef dat niet bevestigd te zien. Dus ik ben gaan sni

Zo richting eind mei bekruipt mij altijd een tweeslachtig gevoel: leegte, vanwege het gat dat ontbreken van lopende voetbalcompetities in mijn bestaan slaat. En opluchting, omdat er weer een seizoen voorbij is, waarin te hoge verwachtingen en niet uitgekomen dromen meer plaats hadden dan verrassing en blijdschap. Afgelopen weekend was natuurlijk de (in ieder geval Nederlandse) climax. FC Utrecht verliest op dramatische wijze een speler en gaat niet op voor Europees voetbal, Ajax en Manchester United worden kampioen, Manchester City wint de FA Cup, Bjorn Vlemminckx kroont zich topscorer van de Eredivisie, Cristiano Ronaldo scoort zijn 37e en 38e competitiegoals en Clarence Seedorf vervult een glansrol in de met een titel bekroonde terugkeer van AC Milan op het hoogste Italiaanse niveau. Hoogtepunten en dieptepunten. Teleurstelling en vreugde. Zo bezien en teruglezend, ben ik blij dat het er weer op zit. Zelfs blijdschap kan vermoeiend zijn. Geluk ook. Een zomer zonder Lionel Messi m

En dat bedoel ik positief. Want na de afgelopen week, lopen wij hier allemaal rond met het idee dat we een maand school hebben gemist, vrij zijn geweest en van zon, zee en strand hebben genoten. En als wij dat zo voelen, dan is het zo. En dat in een week. Minstens efficiënt, dunkt me. Anderhalve week geleden besloten we, mede gezien het mooie weer, iets in de buurt van De Haag te zoeken voor een lang weekend of weekje. Toch nog even eruit, waarbij ik dan nog een paar dagen zou kunnen werken en niet teveel zou missen van de uitrol van het project. Mijn inschatting dat ik daar niet een reguliere werkweek aan aanwezigheid voor nodig zou hebben, klopte. In drie korte dagen bleek het ook te kunnen...;) Het resultaat was een volledig op vakantie zijnd gezin, waarbij Rowdy helaas weer een week bij zijn vader zat. Dat ging echter zo 'goed', dat we serieus kans maken op zijn aanwezigheid in de zomervakantie... Ondanks de afstand en dus reistijd waar hij zo'n hekel aan heeft. We

Het seizoensslot nadert, contracten lopen af, gemaakte missers moeten worden hersteld, ontdekte gaten in de samenstelling van het elftal dienen te worden gedicht en ambities worden kracht bijgezet. Het is, kortom, weer tijd voor transfers! Er doen alweer een aantal mooie, zinvolle en ook zeer zinloze geruchten de ronde. Tijd voor een round-up die de verwarde voetbalgeest en -bestuurder wellicht enige richting en sturing kan bieden. Want dat men het in de voetballerij over het algemeen niet alleen en zonder goede adviezen af kan, is inmiddels wel duidelijk. Te beginnen met een rondje Engeland. Mijn eigen Manchester City ziet de interesse in Carlos Tevez hand over hand toenemen. Dat is goed nieuws. Snel en goed verkopen. Hij is nu nog 26 jaar oud, heeft de ervaring en het talent en ligt goed in de markt. City vraagt, naar verluid, 50 miljoen euro. Dat maakt Tevez net zo duur als Fernando Torres. Als je het kan krijgen, gelijk doen! De man is na een goede start duidelijk uitgekeken in

Dit kan alleen 'ver van je bed'. Zo lekker. Voor de liefhebbers van tranentrekkers!!!

Dus de langere loopafstanden bewaren we voortaan voor de frissere, of zelfs koude, dagen. Dat voornemen, die belofte, staat sinds gistermiddag wel als een huis in mijn hoofd. Man, man, man, absoluut het zwaarste wat ik ooit heb gedaan op sportief gebied. Mijn hekel aan en moeite met lange rechte stukken en het passeren van de finish is weer eens bevestigd. Alleen dat is al een reden deze halve marathon nooit meer te lopen. Al loop je natuurlijk geen 21 kilometer zonder rechte stukken, deze zijn wel heel lang, kansloos en voor de totale hersendode onder ons. Het enige dat dan helpt is een geweldig publiek, zoals dat er inderdaad stond in Leidsche Rijn. Hulde! Veel water, muziek, enthousiasme, dat trekt je wel door wat momentjes heen. Maar het bleef 'teveel rechtdoor'. Vanaf de terugkeer in Utrecht, in Oog en Al, ben ik langzaam ingestort. Ik meen zo rond kilometer 12 a 13. Dat vermoeden wordt bevestigd in mijn tijden hieronder. De aangegeven kilometers per uur zijn cumulatie

Vandaag wordt de @marathonutrecht weer gelopen. De hele afstand is natuurlijk de absolute hoofdact, maar die laat ik lekker door anderen lopen. Mijn ding is de halve marathon. Om twee uur mag ik van start, ongeveer twee uur later ben ik weer binnen. Mijn laatste officiële halve marathon heb ik ook in Utrecht gelopen. Het was acht jaar geleden, voorjaar 2003, omdat ik me nog goed kan herinneren dat Seline en Rowdy kwamen kijken en die kende ik toen net een paar maanden. Het jaar ervoor had ik 'm ook gelopen en ik liep een jaar later nog de tweede helft van de hele van Leiden, die Mark helemaal liep. Dat waren mijn drie (waarvan twee officiële) halve marathons. Acht a tien jaar geleden liep ik alles met Mark en Jasper. En na grote periodes van loopdroogte bij alledrie, hadden we deze weer prima samen kunnen lopen. We waren er klaar voor. Maar een blessure en een internationaal reisschema gooien roet in het eten en ik blijf over. Maar wel samen met Kirsten en Kostijn, want die zij

Er zijn twee soorten transfers: goede en slechte. Manchester City, Ajax, Feyenoord, Real Madrid, Chelsea en AC Milan geven met enige regelmaat het slechte en teleurstellende voorbeeld. Manchester United, Arsenal, Napoli, Cagliari, Olympique Lyon en FC Groningen daarentegen het goede. Wat is het verschil? Gisteren had ik met Simon een Twitterdiscussie over Carlos Tevez, spits bij City, op dat moment in de halve finale van de FA Cup spelend, tegen zijn oude club Manchester United. Tevez schijnt alweer ongelukkig te zijn bij mijn grote Engelse liefde en hengelt naar een nieuwe club (Internazionale?). Gelijk laten gaan, is mijn advies. De aankoop was namelijk al verkeerd. De Argentijn kwam van een grotere club (ja, helaas) en verhuisde 'naar beneden'. Voor geld. Dat is per definitie een beroerd uitgangspunt. Rijke clubs moeten zich niet laten verleiden tot het aantrekken van topspelers. Want een topspeler transfereert maximaal 'horizontaal'. Dat betekent ook dat topspeler