De Schopper

Het is eindelijk weer zover.... Zomer, grote sport- en, meer specifiek, voetbaltoernooien, leuke spelletjes en vooral natuurlijk heel erg veel meningen, mensen die een gezamelijk gespreksonderwerp hebben (normaliter de reden dat 'het weer' zo vaak terugkomt, ons aller behoefte samen over één onderwerp van gedachten te wisselen...). Veel meer nog dan de Olympische Spelen, de Tour de France, Wimbledon, of zoals nu as we speak aan de gang, Roland Garros, ben ik van het voetballen. Gisteravond betrapte ik mijzelf erop dat ik ongeduldig zat te wachten tot het sportjournaal klaar was met de tennissamenvattingen en ging beginnen met de dagelijkse, verder totaal oninteressante, beslommeringen rondom het Nederlands Elftal. Pas als het EK is afgelopen, ontstaat er weer ruimte voor iets anders. Eerst de Tour, gedeeltelijk overlapt door Wimbledon en als toetje de Spelen. Ik heb een theorie. Eigenlijk twee. De eerste: spelers die een goed gedeelte van het afgelopen seizoen geblesseerd zijn

De afgelopen weken was 'de burger' weer enorm aan de beurt, vooral in de media. En het speerpunt van al deze verhandelingen was toch wel de intelligentie die we elkaar, als bewoners van Nederland, kunnen en mogen toedichten. Wat vind je eigenlijk de van de intelligentie van je medemens? Laten we het, voor een nog enigszins bevatbare verhaallijn, even beperken tot slechts Nederland. Goed, slecht, gemiddeld? 'Gemiddeld' klinkt aantrekkelijk. We zijn namelijk zo vaak gemiddeld met z'n allen. Net niet de beste, maar altijd goed genoeg. Zie de prestaties van ons nationale voetbalelftal als lichtend voorbeeld van deze curve. Gemiddeld. Daarnaast is Nederland natuurlijk trots op haar 'gemiddeldheid'. Hence de internationale naam en faam van ons aller Poldermodel. Net zo lang overleggen, tot er een voor alle partijen aanvaardbare consensus op tafel ligt. Het Poldermodel staat dan ook voor Gemiddeld, met een hoofdletter G. De discussie over juryrechtspraak brengt foc