De Schopper

Jammer. Dat Tien er nu dus mee gaat stoppen. Mits de NMA akkoord gaat natuurlijk (even volledig blijven). Al vanaf dag één wordt er tegen de zender geschopt. Een tikkeltje kinderachtig, maar meestal vooral heel erg onprofessioneel. Media dat media kapittelt kan natuurlijk nooit objectief zijn. Dat is een theoretische onmogelijkheid. Genoeg redenen om aan te geven dat er programma's, keuzen of zelfs strategieën niet juist lijken of zelfs zijn. Maar dat is niet wat er gebeurde. Iedereen was het al zat voor er een minuut was uitgezonden. Vooral de heren Van Erven Doorens en Spijkerman moesten het ontgelden en lijken tevens voorname redenen tot al deze onvrede en afgunst te hebben gespeeld. Apart. Vervolgens wordt er ook door Tien niet altijd even handig en briljant omgegaan met de druk, kritiek en vragen. Maar het levert, evenals de zo fantastische Iraakse ontkenning dat er sprake is van naderende Amerikanen rondom Bagdad (herinner je je deze nog nog nog?), erg leuke quotes op. Is oo

Heerlijk, lijstjes. Ik ben er gek op. Nu eens niet aftrappen met een irritatie, maar met iets positiefs. Lijstjes dus. Ik maak graag lijstjes. Deels pure noodzaak, want ik heb het geheugen van een zwangere vrouw. Dus zonder een lijstje rijd ik 's ochtends nog naar het verkeerde kantoor. Maar, goddank, met mijn lijstje op de voorstoel kom ik meestal in één keer goed aan. Boodschappen, tuurlijk. Ik vergeet vervolgens altijd mijn lijstje en neem alsnog alles op de bonnefooi mee, maar toch. Het is de gedachte die telt. Andere leuke lijstjes zijn natuurlijk de voorbereiding op voetbalspelletjes. Ik doe er elk jaar aan een paar mee en probeer me altijd goed voor te bereiden op de teams, sterktes en zwaktes van de komende competitie. Dat ik er nog nooit een heb gewonnen zegt voldoende over deze voorbereiding, of het nut hiervan. Maar, deze zelfde voorbereiding is een goed deel van het algehele spelplezier, dus who cares. Dus, ter vermaak, een lijstje, en schiet gerust als ik er een of mee

Neen. Niets daarvan. Ik zat nog met het stukje van gisteren in mijn hoofd. Natuurlijk ook de opmerking over Gore, die ons maar mooi weer blijft beloven, maar constant teleurstellende resultaten levert. Maar vooral over mijn irritaties ten aanzien van 'het correcte', 'het juiste' en 'het verantwoorde'. Het deed me denken aan mijn hekel aan voetbalclub SC Heerenveen, een paar jaar geleden (ja, ook ik word ouder en groei over dit soort gevoelens heen, het is nu al veel minder...). Toen iedereen Heerenveen 'zo'n leuke en ontspannen club' vond, waar 'alles en iedereen zo leuk en goed en respectvol met elkaar omging'..... Ja, dan haak ik af. Mooi, maar als dat teveel mensen op gaat vallen, is er iets niet in de haak. Of de verdeling van de prijzen in de Eredivisie dit seizoen. Iedereen gunt het AZ, maar Van Gaal vormt het struikelblok voor de volledige gunning. Nee, ik heb schijt aan AZ, Dirk S., de manier waarop ie met Martin van Geel omgaat en di

En nog wat... Al Gore is onbetrouwbaar.

Ja, ik ben het zat. Het oeverloze gelul over maatschappelijk verantwoord zus en politiek correct zo. Klaar. Pure nieuwsgierigheid overvalt me, als ik me ga afvragen wie dit soort kretologieën nu wél de moeite waard vind. En waarom in 's hemelsnaam...? De ene na de andere grote onderneming komt op de proppen met een zeer nuttige, en ook voor arme kindertjes bruikbare, actie. De laatste grote aankondiging komt van Unilever , waar na de Omo Buitenspeelbond nu ook gewoon ordinaire percentages van de omzet ten goede gaan komen aan de maaltijden van kinderen in noodgebieden. Sterker nog, per twee verkochte BlueBand-producten wordt er een bedrag overgemaakt.... Dus niet eens per één verkocht product, maar per twee! En word ik nu, als rijke en begunstigde Nederlander of West-Europees, geacht spontaan en verteerd door schuldgevoel naar de (correcte) supermarkt te rennen en daar als de eerste de beste imbeciel BlueBand in te gaan slaan? Neen, dat gaat mijn karakter mij niet toestaan. Ik word

Geef je aan de beste speler van de tegenstander. De sterkste, meest dominante, aanwezige en daardoor bij vertrek ook direct meest gemiste speler. Een schop moet rendabel zijn, schoppen om het schoppen is daar geen onderdeel van.... Al lucht ook dat soms wel gewoon enorm op. Maar even terug, de eerste schop... Kandidaten te over natuurlijk. Het voltallige kabinet, dat er maar liefst honderd dagen goed betaald op uit trekt om 'het volk' te spreken. Maar niemand heeft hen gesproken. Of een goede vriend van mij, die volledig toegeeft aan zijn nieuwe leeftijd, die boven de veertig ligt, en daarom maar in een restaurant afspreekt, in plaats van een drukke, lawaaierige kroeg. En we hebben überkandidate Paris Hilton, die zelfs van een gevangenisstraf een ware publiciteitsshow weet te maken en het doet voorkomen alsof zij straks volledig in den heere, in balans bij ons allemaal terug gaat komen. Tsja.... Nee. Een lekker en op dit moment terecht onderwerp van de eerste Schopper is Google