De Schopper

Afgelopen week ben ik mijn nieuwe fiets kwijt geraakt. Voorlopig of definitief, dat is nog niet geheel duidelijk. Ik ga met de trein naar mijn werk. Trouw, elke ochtend, in het donker en door weer en wind. Tot aan het station, gelukkig. Maar, in mijn geval, niet als enige. Het Centraal Station Utrecht wordt vrij veel gebruikt als overstapmoment van fiets naar trein. Goede zaak, doe ik (en als die overstappers met mij) tenminste ook nog iets goeds voor het milieu. Deze drukte kent echter ook een keerzijde. Er is namelijk zelden een fatsoenlijke plek om je fiets netjes te stallen. Rest mij, vind ik, de minder nette oplossing, namelijk gewoon, los, buiten 'de vakken'. En als je in Nederland iets buiten 'de vakken' doet, ben je de lul. Dat lijk ik te zijn. Grootse fietsenschoonmaakactie vanuit de gemeente en hopla, fiets weg. Ingeladen en afgevoerd. Mijn trouwe en nieuwe fiets doet het nu al een week zonder mij en het einde lijkt nog niet in zicht. Eerste reactie is uiteraa

Als je je als ongeveer zestienjarige gaat drukmaken om je eventuele HBO- of universitaire studie, houdt je zelden of nooit rekening met filosofie. En dat is toch jammer. Het moet allemaal zo praktisch, logisch ook, want de meeste mensen kiezen een studie die hen voorbereidt op het vak dat ze wél concreet in hun hoofd hebben. En, eerlijk is eerlijk, met filosofie eindig je niet direct in de concrete hoek. Wikipedia zegt:"De filosofie of wijsbegeerte is de oudste theoretische discipline (5de eeuw vóór Christus) die het verlangen heeft en streeft naar kennis en wijsheid. In het Grieks is het woord filosofia (Grieks: φιλοσοφία) een samenstelling van de woorden voor liefde (φιλειν = houden van, φιλος = vriend, φιλια = vriendschap) en voor wijsheid (σοφία = wijsheid). Een beoefenaar van filosofie wordt een filosoof of wijsgeer genoemd." "Liefde voor de wijsheid", "Streven naar kennis en wijsheid", nee, concreet is het niet. Maar die twee tellen toch op naar iets

Aan alles merk je dat het jaar toch een beetje op gang moet komen. Alsof we met z'n allen enorm hebben moeten werken om 2007 tot een goed en bevredigend einde te brengen en nu plotsklaps afstorten, minder scherp en gefocussed zijn en de uren, energie en andere input eventjes niet kunnen leveren. Prima, tijd van ontspanning moet er tenslotte ook zijn. Maar het blijft typisch. Dat je na een vakantie op gang moet komen, soi. Maar een jaarwisseling duurt een paar minuten, een hoop drank, gevolgd door één vrije dag! Rammen! Kom op. Maar goed, week 3 is alweer halverwege, de warming-up zit er inmiddels op. Het normale leven kan zijn aanvang weer nemen. Ook raar. Als het te lang normaal is, betalen we een fortuin voor wat 'niet normaals' (vakantie), om dan vervolgens na een paar weken hartstochtelijk terug te verlangen naar de saaie(re) handel en wandel van ons dagelijks bestaan. Gelukkig is de competitie weer begonnen. Weken zonder voetbal blijf ik associeren met avondeten zonder

Het gedeeltelijk ontvluchten van alle enorm 'feestelijke' verplichtingen was een doorslaand succes. Zowel het doel, de ontvluchting, als het resultaat, de paar dagen vakantie, waren heerlijk. In het altijd wonderschone Duitse Sauerland hebben wij ons gehele gezin onderworpen aan een ski-/sneeuwvakantie. De oudste (11) heeft er in twee dagen best behoorlijk leren skieën, de middelste (2) heeft aan zijn snelheidservaring op de slee kunnen werken en de jongste (11 maanden) heeft geoefend in het in slaap vallen wanneer het papa en mama goed uitkwam. Helemaal klasse! En, achteraf, wanneer je je altijd realiseert dat zo'n vakantie ook best veel tijd, energie en geld kost, kwam bij mij een geheel andere en onverwachte eindconclusie naar boven borrelen: het was kort, lekker, goedkoop, makkelijk en snel te bereiken. Forza Sauerland, ik voel mij al direct iets meer betrokken bij de prestaties van het Duitse team op het aanstaande EK (daar komt bij, ik ben naast Nederland ook graag al

Iedereen, gelukkig nieuwjaar.... En nu weer aan het werk!