Wat een rukkers.....
Denk: Ruud van Nistelrooij. Dat wil ik alle voetballers oproepen die hieronder genoemd gaan worden.
Te beginnen met John "ik ben je vriend, maar paal je vrouw" Terry. Topverdediger, verdient er ook naar (160.000 pond per week) en zelfs zijn vrouw ziet er zo (beeldschoon) uit. Maar toch blijft meneer keer op keer in de pers komen met nieuws over rondleidingen op het trainingscomplex (9.000 pond, te delen met zijn manager), zijn cocaïnedealende vader (opgezet door The Sun), snoep en kattenbrokjes jattende moeder (deed ze helemaal zelf, de muts) en natuurlijk zijn stappen buiten het echtelijk bed. John, denk Ruud. Want Ruud is, volgens de overlevering, toch echt een van die zeldzame voetballers die gelukkig is met zijn vrouw en dat ook bewijst door nergens anders heen te gaan met zijn vleselijke verlangens. Jij, John, zal altijd klasse blijven missen, maar het kan je een WK, een titel en een huwelijk schelen. Dus sloof je es uit.
Of Ibrahim Affelay. Dat je een aansteller bent, zijn we al bijna vergeten. Ook jij groeit. Maar in de contacten met je club over een mogelijke verlenging mag je het eerlijker spelen dan je nu doet. Of je wilt blijven, of je wilt weg. In het eerste geval teken je die geweldige aanbieding die ze hebben gedaan. In het tweede geval meldt je dat netjes, kan de club komende zomer nog wat aan je verdienen en als er geen club van jouw gading bij zit, ga je in de zomer van 2011 transfervrij naar je droomclub. Ruud is altijd netjes geweest. Niks naar buiten roepen, maar intern aangeven wat je wel en niet wilt. Dit heeft hem de (in eerste instantie) loyaliteit van Sir Alex Ferguson opgeleverd tijdens zijn eerste knieblessure. En twee weken geleden nog een transfervrije aftocht uit Madrid. Altijd open en eerlijk en daar wordt je voor beloond.
En, "Don" Leo Beenhakker. Van een zelfbenoemde Don verwacht ik dan ook een seniore, bijna prinselijke reactie. Ook na teleurstelling. Nog afgezien van het succes van jouw aankopen tot nu toe of de financiële positie van Feyenoord op dit moment, moet je je zich toch echt beperken tot zijn eigen wereld. Want daarbuiten stelt je kennis en netwerk nu ook weer niet zoveel voor. Kijk naar Ruud. Die verdedigt mee, tot aan de middellijn. Hij wijkt uit, om ruimte te maken voor anderen, of om zichzelf wat lucht te verschaffen. Maar verder hangt ie rond de zestien, loerend, wachtend, kijkend, tot die ene bal er goed overheen valt en hij deze soepel verlengt tot in het vijandelijke kruis. Want daar staat ie voor, daar wordt ie voor betaald, dat kan hij het beste en daar wordt hij ook het meest om gewaardeerd. Leo, jij moet spelers zoeken, binnen lullen, een warm en welkom gevoel geven en zorgen dat er altijd wat klaar staat voor de trainer. En als je dan een "nee" krijgt van de directie, om welke reden dan ook, moet je dat slikken en weer doorgaan. Want, Don Leo, je bent technisch directeur, geen algeheel of algemeen directeur of voorzitter of president of eigenaar. Dus, inbinden, ken je plaats, doe je werk en lever het allemaal netjes af. Anderen keuren goed en af en jij hoort daar niet bij. Denk zestienmetergebied. Niks meer, niks minder.
Te beginnen met John "ik ben je vriend, maar paal je vrouw" Terry. Topverdediger, verdient er ook naar (160.000 pond per week) en zelfs zijn vrouw ziet er zo (beeldschoon) uit. Maar toch blijft meneer keer op keer in de pers komen met nieuws over rondleidingen op het trainingscomplex (9.000 pond, te delen met zijn manager), zijn cocaïnedealende vader (opgezet door The Sun), snoep en kattenbrokjes jattende moeder (deed ze helemaal zelf, de muts) en natuurlijk zijn stappen buiten het echtelijk bed. John, denk Ruud. Want Ruud is, volgens de overlevering, toch echt een van die zeldzame voetballers die gelukkig is met zijn vrouw en dat ook bewijst door nergens anders heen te gaan met zijn vleselijke verlangens. Jij, John, zal altijd klasse blijven missen, maar het kan je een WK, een titel en een huwelijk schelen. Dus sloof je es uit.
Of Ibrahim Affelay. Dat je een aansteller bent, zijn we al bijna vergeten. Ook jij groeit. Maar in de contacten met je club over een mogelijke verlenging mag je het eerlijker spelen dan je nu doet. Of je wilt blijven, of je wilt weg. In het eerste geval teken je die geweldige aanbieding die ze hebben gedaan. In het tweede geval meldt je dat netjes, kan de club komende zomer nog wat aan je verdienen en als er geen club van jouw gading bij zit, ga je in de zomer van 2011 transfervrij naar je droomclub. Ruud is altijd netjes geweest. Niks naar buiten roepen, maar intern aangeven wat je wel en niet wilt. Dit heeft hem de (in eerste instantie) loyaliteit van Sir Alex Ferguson opgeleverd tijdens zijn eerste knieblessure. En twee weken geleden nog een transfervrije aftocht uit Madrid. Altijd open en eerlijk en daar wordt je voor beloond.
En, "Don" Leo Beenhakker. Van een zelfbenoemde Don verwacht ik dan ook een seniore, bijna prinselijke reactie. Ook na teleurstelling. Nog afgezien van het succes van jouw aankopen tot nu toe of de financiële positie van Feyenoord op dit moment, moet je je zich toch echt beperken tot zijn eigen wereld. Want daarbuiten stelt je kennis en netwerk nu ook weer niet zoveel voor. Kijk naar Ruud. Die verdedigt mee, tot aan de middellijn. Hij wijkt uit, om ruimte te maken voor anderen, of om zichzelf wat lucht te verschaffen. Maar verder hangt ie rond de zestien, loerend, wachtend, kijkend, tot die ene bal er goed overheen valt en hij deze soepel verlengt tot in het vijandelijke kruis. Want daar staat ie voor, daar wordt ie voor betaald, dat kan hij het beste en daar wordt hij ook het meest om gewaardeerd. Leo, jij moet spelers zoeken, binnen lullen, een warm en welkom gevoel geven en zorgen dat er altijd wat klaar staat voor de trainer. En als je dan een "nee" krijgt van de directie, om welke reden dan ook, moet je dat slikken en weer doorgaan. Want, Don Leo, je bent technisch directeur, geen algeheel of algemeen directeur of voorzitter of president of eigenaar. Dus, inbinden, ken je plaats, doe je werk en lever het allemaal netjes af. Anderen keuren goed en af en jij hoort daar niet bij. Denk zestienmetergebied. Niks meer, niks minder.
Reacties