De Schopper

- Teenslippers - 30 Graden of meer - Yop - Een grote tuin - Een strand op 500 meter - Wind - Fototoestel - Totaal gebrek aan culinaire ambities - Geen voicemails - Tondeuse Dat is grofweg het bestaansrecht van mijzelf in deze vakantieweken. Meer wil ik niet, verwacht ik niet en als anderen wel meer verwachten van mij of iemand in huisje nummer 1910 dan komen ze zwaar bedrogen uit. De teenslippers, de temperatuur, de Yop, wat een heerlijkheid. Frankrijk, het dichtsbijzijnde stukje land met 'zongarantie', voor zover dat bestaat. En het land van de nukkige boeren, vrouwen zonder scheermesjes, chauvinistische wielerpers en natuurlijk de Yop. De 'uberyoghi drink' die helaas zo kort houdbaar is dat deze logistiek gezien nauwelijks verkoopbaar is in Nederland. Wat een zonde. Ik zou er zeker een paar pakken chocomel per dag voor laten staan. De omstandigheden zijn hier geweldig. Naast de al beschreven toptemperaturen is het hier winderig, wat verkoeling betekent en meer moeite

Het is vakantie!!!! Maar het heeft wat moeite gekost. Afgelopen weekend liep papa vol, of tenminste, zijn voorhoofdsholte en neus. Top. Met een gevalletje Mexicaanse griep doe je vrij weinig, maar gelukkig bleef de echte koorts uit, dus ik durf het avontuur wel aan. Maar vandaag, mijn laatste werkdag, beloofde een spannende te worden. Vorig jaar brak de oudste nog even zijn arm op de avond voor vertrek. Vandaag reed ik rond half zeven 's ochtends mijn turbo dood. Dus, omdraaien en snel naar huis. Rond achten was ik er om de Renaultgarage te helpen openen. Nu moet ik eerlijk zeggen, ik vind het een zalige, makkelijke, mooie en erg fijne auto, maar als de mannen van Renault je al herkennen aan je telefoonnummer ben je of een ontzettend lekker wijf, of je rijdt een kutauto. Het tweede zal bij mij het geval zijn, want mijn schades toppen mijn snelheidsboetes ruimschoots en dat is best knap. Hoe zalig, makkelijk, mooi en fijn de Espace ook is, ik rijd er een (bij Gods gratie rijdt ie no

Holland op zijn smalst vandaag. Nadat afgelopen week het anarchistische cafe De Kachel in hoger beroep was ontslagen van rechtsvervolging wegens het doorroken na het rookverbod op 1 juli 2008, heeft de Nederlandsche staat vandaag bekendgemaakt in cassatie te gaan. Uitermate genant, kinderachtig, pesterig en sjagerijnig. Kleine kinderen reageren zo, als ze niet kunnen winnen met monopoly, gooien ze het bord omver. Top, Nederland, je toont ruggegraat. Als roker zal het me een grote zorg zijn of ik in de horeca mag roken. Als 'regelhatend mens' geniet ik van de strijd tegen 'opgelegde morele rechtvaardigheid'. Als liberaal irriteer ik me mateloos aan de wens van onze overheid op een dergelijk gedetailleerde wijze ons leven te beinvloeden. En als supporter van FC Utrecht (i.e. een 'kleintje') ben ik per definitie voor David 'De Kachel' versus Goliath 'De Saat'. Dus om drie redenen ben ik tegen de overheid, haar acties en haar betutteling. Maar belang

Geweldige kijk op innovatie, wat kan er allemaal gebeuren o.b.v. ontwikkelingen die we vooral niet altijd (h)erkennen....

De laatste anderhalf jaar heb ik mij dagelijks op het drukke traject Utrecht - Den Haag mogen vervoegen. Dan leer je zelf weer wat beter rijden, of je doet minstens meer ervaring op. Maar je leert ook je medeweggebruikers beter kennen en dat genoegen betaald zich bij mij slechts uit in irritaties. Het is alsof je plots verzeild raakt op een naaktstrand in Zuid-Frankrijk. Op het eerste gezicht lachen, leuke ervaring, broek uit en wandelen maar. Maar na een kwartier ben je dermate teleurgesteld dat je de eerste weken zelfs geen porno meer kijkt op je pc-tje. Vooral het gedrag op de linkerrijbaan valt me enorm tegen. En ik heb verstand van de linkerrijbaan, want ik ben een grootgebruiker. Ik rijd meestal links, ik rijd ook meestal harder dan de rest. Dus dat maakt me een rechthebbende. Mensen die liever 100 rijden waar 100 is toegestaan mogen af en toe inhalen, maar hebben voor de rest bar weinig op de linkerrijbaan te zoeken. En ook dat inhalen mag wat mij betreft, en als ik me goed heri