Een beetje raar, ongezellig, maar ook erg leuk
Dit weekend is mijn lieftallige echtgenote een weekend op stap met haar werk. Dat betekent dat ondergetekende achterblijft met drie kinderen, waarvan er een gisteravond al door zijn vader is opgehaald.
Dus ons mamaloze weekend is vooral vanmorgen begonnen. Met een verbouwende 3-jarige achter het wandje aan mijn hoofdeinde, was het net na zeven uur wel echt ochtend. Een douche, twee flesjes yoghidrink, een peuk en drie bakken koffie verder zijn we wel klaar voor een wandeling naar de stad. Ik heb nog een tegoedbon liggen van mijn verjaardag en we moeten nog even langs de skatebaan, want het 13-jarige fenomeen is daar vandeweek zijn beugel verloren. Mooi klote, want hij had een kleine middenklasser in zijn mond zitten en nu is dat kwijt. Daar wil je wel even naar zoeken.
Daarna gaan we zwemmen. Finn heeft zwemles, Senna en ik gaan mee, ook lekker zwemmen en klieren en wachten tot hij klaar is. Als we dat lekker rekken, hebben we nog altijd een halve middag over. Daar ga ik nog wat voor bedenken, want om elkaar nu van drie tot zeven een beetje te gaan zitten aanstaren in de huiskamer....
Morgen, namiddag, komt mama weer terug. Ik heb nog overwogen morgenochtend lekker met die gasten in de kinderwagen te gaan hardlopen, maar ik denk dat deze daar iets te laag voor is, wat mij gebukt zou laten lopen. Niet goed en niet vol te houden. Ik zal er zo eens even naar kijken. Is natuurlijk wel gezellig, lekker met zijn drietjes door de velden rennen. Kinderen voorzien van eten en drinken, papa steeds kortademiger. Heerlijk.
Dus het speciale van zo'n weekend zonder mama is hartstikke leuk. Je maakt het bijzonder en een beetje feestelijk voor die gasten en jezelf en hopla, de dagen vliegen voorbij. Maar het is wel raar, als je gewend bent alles met zijn tweeën op te vangen en met vier of vijf personen te doen. En het is vooral erg ongezellig om je mama of vrouw te missen. Het geheim van een leuk, goed en gezellig gezinnetje (zoals het onze, denk ik) zit 'm toch in de volledigheid. De som der delen, etc.
Dus ons mamaloze weekend is vooral vanmorgen begonnen. Met een verbouwende 3-jarige achter het wandje aan mijn hoofdeinde, was het net na zeven uur wel echt ochtend. Een douche, twee flesjes yoghidrink, een peuk en drie bakken koffie verder zijn we wel klaar voor een wandeling naar de stad. Ik heb nog een tegoedbon liggen van mijn verjaardag en we moeten nog even langs de skatebaan, want het 13-jarige fenomeen is daar vandeweek zijn beugel verloren. Mooi klote, want hij had een kleine middenklasser in zijn mond zitten en nu is dat kwijt. Daar wil je wel even naar zoeken.
Daarna gaan we zwemmen. Finn heeft zwemles, Senna en ik gaan mee, ook lekker zwemmen en klieren en wachten tot hij klaar is. Als we dat lekker rekken, hebben we nog altijd een halve middag over. Daar ga ik nog wat voor bedenken, want om elkaar nu van drie tot zeven een beetje te gaan zitten aanstaren in de huiskamer....
Morgen, namiddag, komt mama weer terug. Ik heb nog overwogen morgenochtend lekker met die gasten in de kinderwagen te gaan hardlopen, maar ik denk dat deze daar iets te laag voor is, wat mij gebukt zou laten lopen. Niet goed en niet vol te houden. Ik zal er zo eens even naar kijken. Is natuurlijk wel gezellig, lekker met zijn drietjes door de velden rennen. Kinderen voorzien van eten en drinken, papa steeds kortademiger. Heerlijk.
Dus het speciale van zo'n weekend zonder mama is hartstikke leuk. Je maakt het bijzonder en een beetje feestelijk voor die gasten en jezelf en hopla, de dagen vliegen voorbij. Maar het is wel raar, als je gewend bent alles met zijn tweeën op te vangen en met vier of vijf personen te doen. En het is vooral erg ongezellig om je mama of vrouw te missen. Het geheim van een leuk, goed en gezellig gezinnetje (zoals het onze, denk ik) zit 'm toch in de volledigheid. De som der delen, etc.
Reacties