De Schopper

Het zit er alweer bijna op, de zomervakantie. Voor mij dan tenminste. De Vrouw en kinderen hebben nog respectievelijk een en enkele weken te gaan. Toch altijd weer een behoorlijke downer, het einde van de vakantie, al hebben we dit jaar nog zeker wat 'vakantiegenot' openstaan dankzij onze caravan en heb ik bij de receptie hier alvast de reservering voor volgend jaar geplaatst. Doorkijken, direct de planning voor de volgende vakantie(s) opstarten en je vooral niet neerleggen bij het einde van het seizoen. Het goede nieuws is dat mijn opdracht bij ABN AMRO is verlengd. Heerlijk nieuws, zo tijdens twee weekjes weg. Ik ben ook de rest van 2014 aan het werk. Naast de tien minuten die ik heb mogen besteden aan het verlengen van mijn klus, hebben we hier vooral veel niks gedaan. En veel gesport. En wat autopanne gehad, maar dat ook weer opgelost. Het was, kortom, een goede vakantie voor het uittesten van Snapcarr, het fietsen in Zuid-Frankrijk en De Knie. Allereerst

Het waren verschillende, op zich erg kleine, opmerkingen, verhalen, ervaringen en gedachten, maar bovenal het enorme gemis. Want dat viel me het zwaarst aan niet meer hardlopen, dat ik het zo miste. Acht maanden heb ik het volgehouden. En ja, ik klink als een ex-roker die weer is begonnen, ik realiseer mij dat terdege. Die ex-roker ben ik ook, en tegen dat stoppen keek ik meer op, maar het gemis is er nauwelijks. Hardlopen eindigde door een gevoelige knie, overbelast, versleten en vermoeid. Het voornemen om de marathon van Rotterdam te lopen sneuvelde in de priemende blik van de orthopeed die mij nog wel verlichte met een direct ingespoten dosis hyaluronzuur. De eerste pijn en stramheid verdween, maar na nog twee stiekeme pogingen weer wat te lopen, was ik snel klaar. Dit ging niet meer. Fietsen en nog eens fietsen, dat bleef over. De motivatie nog enige tijd en energie in zwemmen te steken, verdween als sneeuw voor de zon. Van een wedstrijd of andere vorm van triathlon ging het to

Mijn zoon, toch best fanatiek en vooral van het late opblijven, was ergens halverwege de tweede helft in slaap gevallen. Niemand kan het hem kwalijk nemen, zelf Louis van Gaal niet, die eerder nog pleitte voor het op houden van de kinderen voor deze halve finale. Mijn dochter, twee jaar jonger, haalde het wel. Zij vindt het vooral erg gezellig, zo met z'n allen voetballen kijken. En zo vat ik het Oranje-toernooi maar gelijk samen: niet per se geweldig goed of leuk, wel gezellig en hier en daar behoorlijk verrassend. Bondscoach Van Gaal verraste al met zijn definitieve selectie. Geen linksback, wel een centrale middenvelder (Blind) en een centrale verdediger (Martins Indi) die er uit de voeten kunnen. En, naar later bleek, een oude rechtsbuiten. Een ander mogelijk issue werd zacht weggemanaged: Van der Vaart. Ik ben ervan overtuigd dat de blessure slechts een manier was om de middenvelder zonder imagoschade en gezichtsverlies aan zijn vakantie te kunnen laten beginnen. Van Gaal ha

Nou, het WK zit er bijna op. Costa Rica wacht en wordt ongetwijfeld verslagen. Daarna treffen we Argentinië of België en zijn we klaar. Dat verliezen we zeker. Het waren voor het toernooi al de twee ploegen die ik liever niet tegenkwam, samen met Duitsland. Voor de rest had ik geen schrik, die zijn banger voor ons dan wij voor hen. maar deze drie... Argentinië heeft nog wat goed te maken. Vandaag exact zestien jaar geleden schoot 'Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp'(vrij naar Jack van Gelder) een sjieke 2-1 binnen en frustreerde de Zuid-Amerikanen, zoals Brazilianen dat een wedstrijd later bij ons deden (en ook al in '94. We hadden beide toernooien moeten winnen....!). Dus, dit trauma zorgt voor gruwelijk gemotiveerde Argentijnen en een Hollandse exit. Zo ook de per definitie tegen Nederland ongelofelijk gebrande Belgen. Het chronische minderwaardigheidscomplex jegens, aangevuld met de permanente irritatie aan de noordebuur maakt België onze absolute angstgegner. Tenzij we