Posts

Posts uit 2018 tonen

Coaching en training: een ontluikend liefdesverhaal

Afbeelding
Al een aantal jaar sluimerde bij mij het verlangen om iets te gaan doen met hardlooptraining. Dat ik me, in eerste instantie, focus op, of beperk tot, hardlooptraining heeft te maken met onzekerheid en onbekendheid. Daar kom ik zo nog op terug. Maar hardlooptraining dus... Eind 2017 had ik gereageerd op een van de vele loopgroepjes in Utrecht, om als een van de trainers aan de slag gegaan. Na een vriendelijk gesprek nooit meer iets gehoord. Jammer. Afgelopen voorjaar kwam er een Hellas-oproep voorbij: looptrainers gezocht. Dat heb ik besproken met Lex, de loopcoördinator. Want ik heb nauwelijks ervaring, ben zelf ook weer niet zó goed en kan alleen over de inhoud beschikken die mij zelf ooit is aangereikt in trainingen. Maar dat was geen punt. De vereniging kan en wil trainers ondersteunen bij het ontwikkelen van skills en opdoen van kennis. M.a.w. ik mocht een papiertje gaan halen. Leuk natuurlijk! Ik had al eens gekeken naar de verschillende varianten die de KNAU aanbiedt, dus he

WhatsApp: de kern van mijn bestaan

Afbeelding
Er zijn echt heel veel redenen te bedenken om te twijfelen aan de zin van je bestaan. Maar al die twijfels worden onderbroken door momenten van geluk, plezier, liefde, genot, verdriet, kortom: alles wat het leven de moeite waard maakt en dus invulling geeft aan je bestaan. Daartussen beweegt zich WhatsApp. Dan denk je natuurlijk: "wat een grote stap, van levensgeluk en zingeving naar WhatsApp". Niks is minder waar. WhatsApp vult, mits goed gebruikt, veel in. Emotie, gevoel, functionaliteit. Alles is er in potentie aanwezig. Zo ook ondergetekende. Dankzij de nieuwe versie van iOS (12.1 voor de liefhebber), beschikken we sinds enkele weken over 'Schermtijd'. Mooi fenomeen. Elke zondagavond krijg je een pushmelding, dat je weeksamenvatting klaar staat. Man man man. De eerste keer reageerde De Vrouw verbijsterd. "Ik zit gemiddeld bijna twee uur per dag op mijn scherm". Ik opende mijn melding, keek naar mijn statistieken en besloot even af te wachten. "E

Op en neer en heel veel trots; Het is net het leven

Afbeelding
Dat was alweer een tijdje geleden. Een maand of twee, zo ongeveer, sinds mijn laatste update. Over Almere. Nou, die ben ik alweer vergeten. Daarna is mijn off-season ingegaan en dat duurt nog altijd voort. Dat off-season had en heeft te maken met je lichaam rust geven na een lang en pittig seizoen, maar ook met je gezin even volledig voorrang geven en, vooral, doen waar je (en ze) zin in hebt (en hebben). Zonsondergang in Enkhuizen, waarover straks meer, maar hier moet ook een plaatje...;) Dus: veel minder sporten, een paar kilo aankomen, toch af en toe wat schuldig naar je lege schema kijken en jezelf constant de vraag stellen: word ik al ongeduldig? Heb ik zin om weer te beginnen? Nee, eigenlijk niet. En dat op zich is al een vrij schokkende ervaring, want de laatste jaren ben ik, los van blessures, altijd gewoon doorgegaan. Dankzij die blessures heb ik goede periodes van herstel gehad. Het ontbreken van blessures betekent dat ik nu eindelijk eens gewoon een beetje o

Challenge Almere: PR en vooral heel veel gewonnen

Afbeelding
En eindelijk is het seizoen voorbij. Al voor mijn race in Zürich was ik hier druk mee, keek ik er enorm naar uit. Niet eens omdat het seizoen zo lang is of was, welnee. Vooral, denk ik, omdat ik zo graag doorkijk naar wat er volgt. Maar ook omdat ik die lange afstand achter de rug wilde hebben. Ik heb enkele vrienden de afgelopen weken toevertrouwd dat ik oprecht jaloers was op het feit dat zij 'm achter de rug hadden. Klaar. Grote molensteen van nek af. En dat is bij mij nu ook het geval. Na gisteren. De Challenge Almere is in meerdere opzichten een perfecte race. In mijn geval omdat het dichtbij is, ik al ingeschreven stond voor de halve en dit makkelijk on omzetten en na mijn uitstappen in Zwitserland, begin augustus, kon ik mij perfect voorbereiden op een nieuwe poging begin september. Maar aangezien ik natuurlijk al fit was voor Zürich, zat mijn belangrijkste taak in de voorbereiding 'm in het maken van zin . Want voor die flop in augustus had ik helemaal geen zin. Sterk

Nieuwe plannen zijn belangrijk

Afbeelding
Eigenlijk doe ik het al jaren zo. Ergens halverwege het lopende sportseizoen begin ik al vrij duidelijk voor ogen te krijgen wat ik volgend jaar wil gaan doen. Dat komt omdat ik graag plan, fantaseer en vooruitkijk. Heerlijk, als al die druk dan nog niet bestaat. Dit seizoen had ik nog sneller dan normaal het idee om het komend seizoen iets anders te doen. Hoe precies weet ik niet, maar anders. Dat kwam door een opmerking van trainer Peter V. Iets over 'een jaartje focussen op sneller worden'. Dat klinkt wel goed, maar ook een beetje eng. Dus geen hele triatlon? Nee, geen hele, tenzij je er een ietwat minder goed voorbereid aan de start durft te verschijnen. Het komt erop neer dat 'een jaartje op snelheid trainen' dus vooral anders trainen gaat zijn. Meer nadruk op korte en snellere afstanden, meer interval, minder (lange) duurloop. Denk ik. Twee maanden geleden kwam daar nog wat anders bij. Binnen Hellas verscheen (weer eens) een oproep voor nieuwe looptrainers. N

Alle (sport)cijfers en stats over 2017

Afbeelding
Dit is een beetje gênant.... Het jaarlijkse hoogtepunt van dit blog, en ik kom er gewoon niet aan toe. Maandenlang niet. En dat, terwijl ik echt voldoende vrij ben geweest, tijd heb gehad en de statistieken ook al grotendeels klaar had staan. Lamlendigheid en uitstelgedrag dus. Eerst even inlezen en terugkijken? Dat kan, want in 2014 , 2015 en 2016 schreef ik er ook een. Maar goed. Jaarlijks hoogtepunt (ja, zo werkt dat na een tijdje), maar van wat voor jaar dan? Nou, 2017 stond gepland als jaar van de Ironman Maastricht. Hiervoor was ik uitgenodigd door de organisatoren, nadat we die tegen het lijf was gelopen in Frankfurt. Superleuk dus en de hele familie ging weer mee, dus rammen maar. Maar het jaar begon anders, werd anders en eindigde anders. Ik struikelde 2017 in met een in december opgelopen klaplong. Dat betekende zes weken totale rust en daarna langzaam opbouwen. In diezelfde maand januari werd mijn vrouw getroffen door een herseninfarct. Dan staat echt alles even stil,

Verlangen naar de bekende weg

Afbeelding
We doen deze vakantie weer heel veel nieuwe ervaringen op, en dat is niet goed. Niet goed, omdat de hersenbeschadeging van De Vrouw zich niet leent voor experimenten en nieuwe situaties. Ook niet goed, omdat het eigenlijk altijd tegenvalt als wij niet kiezen voor ons vertrouwde adresje in Le Barcarès. Waarom? Veel verschillende redenen. Op ons huidige park kom ik zo terug. Een jaar of zeven geleden zijn we, met Mark en Eef, ergens tegen de Pyreneeën aanbeland. Dorpje, mooie omgeving, peperduur park met geweldig natuurzwembad. Maar ook weinig voorzieningen, niks voor de kids, alleen maar ontoegankelijke Belgen en, vooral, kloteweer. Tsja, daar sta je dan met je uitgaven. Wij zijn daar een week eerder vertrokken en hebben een stacaravan aan de kust gevonden, waar het in ieder geval nog zonnig en 25 graden was. Vorig jaar redden we het allemaal niet, met name door mijn Ironmanplannen in Maastricht. Toen zijn we geëindigd in Venetië. Prachtige stad, geweldig dat we haar hebben gezien,

Game over: epische crash van het mentale systeem

Afbeelding
Er zijn van die blogjes die zichzelf niet zo vanzelf laten schrijven. Waar je ook geen zin in hebt. Ik hik hier al een paar dagen tegenaan. Maar, als je in de aanloop naar je grote dag de wereld probeert mee te nemen in je belevingswereld en narcisme, moet je dat ook na afloop doen. Zeker ook dus, als het een zeer tegenvallende gebeurtenis is gebleken. Want dat was het. Zeer tegenvallend. En dan druk ik mij genuanceerd, en al ontdaan van alle emotie, uit. Wat was het probleem? Zoveel. Daar ga ik zo naartoe. Eerst maar het resultaat: DNF, uitgestapt na een waardeloos zwemonderdeel en zo'n 170 kilometer fietsen. De race De ochtend begon prima. Ik was nog altijd erg ontspannen. Had nog een uurtje of zes lekker geslapen. Het hotel serveerde voor die paar deelnemers al vanaf 5 uur ontbijt en ik had daar, vergezeld door De Vrouw, rustig gebruik van gemaakt. Van hotel naar zwemstart ging ook top, want bij vertrek (ik wilde net een taxi laten bellen) kwam ik Martin uit Amsterdam en zi

Alles klaar, chillen en T minus 1

Afbeelding
Het is klaar. Alleen de fiets en mijn twee wisseltassen moeten nog even naar de start/finish/wisselzone worden gebracht. Ik lig al de hele middag op bed. Hangen, beetje slapen, snoepen en nu nog even een blogje schrijven voor het inchecken. Gisteren was rommelig, maar we hebben het gered. De Vrouw had veel last van de 'wissel'. Het onbekende, het autorijden, de vele details die komen kijken bij het goed en compleet pakken van de auto. Het was te druk. Maar ergens einde middag ploften we neer op een terras aan het meer, met Bas en Kirsten, Liron en Mosha, en konden we aan de bier en bradwurst. Het maakt me weer nederig, om ons hier zo te zien zitten. Voor de derde keer met het hele gezin, voor de derde keer met Kirs en Bas. En deze keer zelfs met hun kids. Het is zo fenomenaal om zulke avonturen en dagen met geliefden te kunnen en mogen delen. Met name De Vrouw leeft een heel jaar mee met mijn training, hobby, stress, ambities en plannen. En waar dit weekend voor mij de bel