De Schopper

Nog een maandje. En in dat maandje gebeurt niet zo veel. Een beetje trainen en onderhouden, maar vooral heel blijven. Geen overspannen loopjes, niet vallen met de fiets, maar wel bezig blijven en zorgen dat je in vorm raakt door toch ook uit te rusten. Het zijn de laatste loodjes in wat een fantastisch half jaar trainen is (geweest). Ondanks het Hollandse schijtweer, in wat ook wel de 'HORRORHERFST DES DOODS' wordt genoemd. In dat weer heb ik heel veel series afgekeken op Netflix. Dat staat bij mij synoniem voor trainen op de Tacx. Binnen, in de garage, uren en kilometers makend met de laptop voor je snufferd. Vikings, Marco Polo, The Unit, en natuurlijk heel veel films. Zalig. Maar liever ga ik toch naar buiten, waar het landschap de dag beter maakt dan ie al was. Waar je makkelijker hard fietst en meer moeite moet doen voor dezelfde snelheid. Op de Tacx is hartslagzone 2 al bijna suïcidaal. Wel haalbaar, maar na 20 minuten ben ik dan uitgefietst. En -gesport. Buiten zit j

Maandag is Rowdy voor vijf maanden vertrokken naar Calella, Spanje. Op zoek naar werkervaring, Spaanse cultuur, toeristen en zon, zee  en strand. Vijf maanden om je uit te leven. Afscheid te nemen van je tienerjaren en je huidige opleiding en je, soort van, voorbereiden op het leven dat hierna komt. Of maak ik het nu te groot? Of gaat ie nog een HBO-opleiding doen? Je ne sais pas.... Wat ik wel weet is dat er een groot gat is geslagen in ons gezin. We zijn er allemaal behoorlijk kapot van. Iedereen mist hem enorm. We hebben ook al een paar keer rustig bijgekletst. De man is al bijna gessettled daar, maakt vrienden, vindt zijn draai. En wij verwerken zijn vertrek en nieuw gevonden geluk en de vrijheid van De Vrouw, die eindelijk van haar baan is verlost, met een midweekje Parijs. Finn had in april zijn spreekbeurt over de Eiffeltoren gehouden. Dat was dus prioriteit nummer één. Maar eerst: de trein! We hadden op aanraden van een ABN-collega de Thalys geboekt (dank Laris!). Het schij