Pittig, maar wel weer lekker buiten hardlopen
Sinds ik zo'n jaar geleden weer met hardlopen ben begonnen, heb ik verdacht weinig buiten gelopen. In eerste instantie omdat ik tijdens mijn tweede rondje mijn kuitspier heb verrekt, in tweede instantie omdat de harde ondergrond veel belastender is voor de nog altijd gevoelige kuitspieren (want ook de tweede kuitspier heeft te lijden gehad onder teveel arbeid...;)). En de laatste maanden natuurlijk doordat het gewoon erg koud en vaak glad was en ik door mijn overvloed aan tijd in de gelegenheid was lekker binnen in de sportschool te lopen.
Maar er blijft een groot verschil bestaan tussen binnen en buiten. Naast de voor de hand liggende als temperatuur en gemiddelde snelheid (binnen stel je tenslotte gewoon het apparaat in en daarna is het 'gaan'!), geldt voor mij vooral het effect op spieren en gewrichten. Buiten is de ondergrond dus harder, maar ook veel meer oneffen, wat ik toch wel een paar dagen voel in mijn knieën. En buiten loop ik beduidend harder. Ook raar, juist omdat je binnen minder weerstand hebt. Binnen zet ik de machine op de lange stukken standaard op 10 kilometer per uur, buiten loop ik, zo blijkt vandaag, 12 kilometer met een gemiddelde snelheid van 11 kilometer per uur. Ik wist niet dat ik het in me had!
Maar met een baan en vooral ook de lente op komst (blijven hopen....;)), ben ik vandaag gretig als altijd weer lekker naar buiten gegaan. Twee weken geleden had ik al een mooi rondje geskate met de kinderen, vandaag heb ik hetzelfde rondje lekker gelopen.
Het grote nadeel van dit rondje, vandaag, ontdekte ik nadat ik in De Bilt rechtsaf sloeg. Snoeiharde wind, recht van voren. Heerlijk, op het punt dat je er toch echt voor begint te werken. Een ander nadeel is mijn onvoorspelbare stoelgang. Nadat ik ouderwets goed voorbereid op pad was gegaan, merkte ik na een kilometer of zes toch echt dat ik zo weer goed kon gaan presteren op het kleinste kamertje. Helaas, daar moest ik nog minstens dertig minuten op wachten.
Het lekkere van dit rondje is, naast vertrek en aankomst bij de eigen voordeur, de huizen langs de route. Er zitten toch echt wel drie stukken tussen, waar ik fluitend zou neerstrijken met mijn gezin. Helaas staat er op het eerste stuk (Kapelweg) zelden of nooit iets te koop, is het tweede stuk (Groenekanseweg) vooral een verzameling grote huizen, die zo dicht bij Utrecht snel te duur zijn en staan er op het derde stuk (Utrechtseweg) maar weinig huizen die onze wensen vervullen. Maar het blijft lekker kijken....
Maar er blijft een groot verschil bestaan tussen binnen en buiten. Naast de voor de hand liggende als temperatuur en gemiddelde snelheid (binnen stel je tenslotte gewoon het apparaat in en daarna is het 'gaan'!), geldt voor mij vooral het effect op spieren en gewrichten. Buiten is de ondergrond dus harder, maar ook veel meer oneffen, wat ik toch wel een paar dagen voel in mijn knieën. En buiten loop ik beduidend harder. Ook raar, juist omdat je binnen minder weerstand hebt. Binnen zet ik de machine op de lange stukken standaard op 10 kilometer per uur, buiten loop ik, zo blijkt vandaag, 12 kilometer met een gemiddelde snelheid van 11 kilometer per uur. Ik wist niet dat ik het in me had!
Maar met een baan en vooral ook de lente op komst (blijven hopen....;)), ben ik vandaag gretig als altijd weer lekker naar buiten gegaan. Twee weken geleden had ik al een mooi rondje geskate met de kinderen, vandaag heb ik hetzelfde rondje lekker gelopen.
Het grote nadeel van dit rondje, vandaag, ontdekte ik nadat ik in De Bilt rechtsaf sloeg. Snoeiharde wind, recht van voren. Heerlijk, op het punt dat je er toch echt voor begint te werken. Een ander nadeel is mijn onvoorspelbare stoelgang. Nadat ik ouderwets goed voorbereid op pad was gegaan, merkte ik na een kilometer of zes toch echt dat ik zo weer goed kon gaan presteren op het kleinste kamertje. Helaas, daar moest ik nog minstens dertig minuten op wachten.
Het lekkere van dit rondje is, naast vertrek en aankomst bij de eigen voordeur, de huizen langs de route. Er zitten toch echt wel drie stukken tussen, waar ik fluitend zou neerstrijken met mijn gezin. Helaas staat er op het eerste stuk (Kapelweg) zelden of nooit iets te koop, is het tweede stuk (Groenekanseweg) vooral een verzameling grote huizen, die zo dicht bij Utrecht snel te duur zijn en staan er op het derde stuk (Utrechtseweg) maar weinig huizen die onze wensen vervullen. Maar het blijft lekker kijken....
Reacties