De Schopper

Na het tussendoortje in het beeldschone Stein, vorige week, stond deze week de hoofdmaaltijd op het programma: Indeland. Een klassieker in wording. Voor de 11e keer georganiseerd, met naast veel Duitsers (want Aldenhoven, net boven Aken), een paar Belgen, vooral veel Hellassers! Het gros koos voor een overnachting ter plekke, maar de heren Vocking en Heukels kozen voor de vroege rit van Utrecht naar Aldenhove. Had ik al iets geroepen over Aken? Daar dus. Twee uurtjes kachelen. Ter plekke dienden we natuurlijk wel de reguliere logistiek te doorlopen. Startnummers, stickers, tassen halen, fiets beplakken, kleding ordenen en twee wisselzones inrichten. Tussendoor moesten we ook nog een half uurtje fietsen naar de plek waar we de wedstrijd gingen starten. En, om op tijd aan te komen, heb ik ooit geleerd, moet je op tijd vertrekken. Een uur of half zes dus.... Daar, mooi op tijd, aangekomen, bleek dat een enkeling zich ook nog moest inschrijven 😂. In tegenstelling tot de vooroordelen,

"Klaar voor?" is de laatste weken wel zo'n beetje de meest gestelde vraag aan mij, en in mijn omgeving. Al die mensen met grootse plannen, staan voor de cruciale weken en maanden. "Klaar voor?" is een samenvoeging van de volgende vijf vragen: Hoe gaat het met je? Hoe gaat de training? Wanneer is je wedstrijd ook alweer? Ben je fit en gezond? Blessures? Heb je al stress? Dan zijn er een hoop antwoorden mogelijk, wat handig is als je wellicht een of twee punten wilt omzeilen. Maar dat is in mijn geval niet nodig. Het gaat redelijk, maar sportief helemaal fantastisch. Ik heb maar één aandachtspuntje: mijn hiel/achillespees. Die aanhechting is wat geïrriteerd door het vele trainen, met name lopen. Het nadeel van een goede periode blessurevrij zijn, is: overbelasting. Op je 46ste nog ietsje meer dan daarvoor. Maar ik kan 'm redelijk 'managen'. Door hier en daar een intensieve training over te slaan (of halveren), dagelijks een trits aan rituel