De Schopper

Weer eens wat anders dan triatlon. Of zelfs de impact van een herseninfarct. Favorieten. We hebben ze allemaal, in heel veel soorten en maten. Variërend van hashtag tot sokken en, natuurlijk, film. Ik heb hier een paar weken over gedaan. Dat wil niet zeggen dat ik volledig ben, wel dat ik moeite heb er meer te bedenken, hahahaha. Als ik dus iets heel voor de hand liggends ben vergeten, dat vind ik dat dus niet zo voor de hand liggend..... In volstrekt willekeurige volgorde, al mijn favorieten: Hashtag: #winning, op de voet gevolgd door #fuckyeah Schoenen: Nike Air Kleding: spijkerbroek en t-shirt Casual sokken: Snipes Vrouw: De Vrouw Fietsmerk: Argon 18 Vakantie: zon, gezin en sport Sportcomputer: Garmin Forerunner 935 Acteur: Johnny Depp Fantasie: Téa Leoni Auto: Porsche Cayenne Stad: Maastricht Eten: kalfszwezerik, eendenlever en een mild zoete saus Telefoon: iPhone Snoep: suikerhartjes Drinken: chocomel (alleen Nutricia) Sport: hardlopen Laptop: MacBook Fi

Maastricht. Al sinds mijn vroegste jeugd wordt het met respect uitgesproken. Met name door mijn vader en zijn deel van de familie. Ze komen er vandaan, dan doe je dat. Woonachtig in het midden van het land, togen wij toch wel twee keer per jaar naar Limburg. Niet naar Maastricht, want opa en oma woonden in een klein prutdorpje verderop (Wijnandsrade). Maastricht, de stad, bewaarden mijn ouders voor zichzelf. Een weekendje hier, een weekje daar. Tekenen voor een schone sport In de jaren die volgden gingen zus Kirsten en ik samen op tienertoer. Die was er toen nog (al geloof ik dat dit fenomeen weer terug is of komt. Goede zet NS!). Samen verkenden we Nederland, te beginnen met Amsterdam (want grote stad en ook aldaar), Schiphol (want vliegtuigen en dromen van ver) en Maastricht (want mooie en fijne stad). Weer iets later trok ik er met Menno op uit, tijdens carnaval (1994? 1995?), om de vriend die we nooit meer zagen en spraken (Pan) te zoeken. Ik kan me niet eens meer herinneren o

Toen ik een paar jaar geleden begon na te denken over het doen van een hele triatlon, wist is na enig onderzoek zeker dat die eerste keer in Maastricht moest gaan plaatshebben. Maastricht. Mooie stad. Geboorteplaats en altijd aanwezig walhalla voor mijn overleden vader. Maar ook de stad waar De Vrouw en ik deels zijn getrouwd en waar we altijd graag komen en ook altijd weer uitgerust vertrekken. Maar het werd geen Maastricht. De kalender van het organiserende bedrijf, Ironman, bepaalde dat ook de tweede editie in 2016 midden in de zomervakantie moest gaan plaatshebben. Dat viel slecht in relatie tot onze eigen vakantieplanning en daarom kozen Jasper en ik voor Frankfurt, dat net vijf weken eerder gepland stond. Als eerder verteld, kwamen zus en Vrouw tijdens het bier (wachten op mij) de organisatie van Maastricht tegen en raakten aan de praat over de race, de atleten en De Vrouw deelde mijn 'Maastricht-verhaal'. Nadat ik zelf was gearriveerd wilden de mannen alles weten o