De twijfels van een ZZP'er in zware tijden
Nou, zware tijden. Dat is relatief natuurlijk. Naast een liter snot per dag is iedereen gezond. Dat gezegd hebbende, doel ik met de zware tijden vooral op de onwil van opdracht- en werkgevers om mij aan te nemen tegen zo ongeveer welke betaling dan ook.
Dat ligt aan veel zaken, waaronder mijn karakter. Ik ben nogal enthousiast, druk en soms lomp. Dat vinden veel mensen erg gezellig aan een toog, maar op de werkvloer schrikt het veel mensen toch echt af. Zo'n springveer in je midden, wiens enige volume 'keihard' is, geeft veel mensen het gevoel dat dat weleens teveel kan zijn. Jammer, want dat valt wel mee. Vind ik. Tenzij je al een opf twee 'Franken' hebt lopen, raad ik iedereen mezelf aan.
Een ander argument dat ik regelmatig terugkrijg is mijn tekort aan specialistische kennis. Tsja. Dat is een prima gebrek als het gaat om meer algemene of coördinerende functies, maar inderdaad lastig als de rol erg operationeel is. Want aansturen en organiseren is tenslotte makkelijker dan het daadwerkelijk allemaal zelf uitvoeren. En mijn talent ligt in de eerste groep werkzaamheden. Dus ook een terecht argument. Vaak.
Wat ook veel bedrijven en afdelingen afschrikt, en dan natuurlijk vooral de incidentele vaste functie waar ik op solliciteer, is mijn zelfstandig ondernemerschap en mijn activiteiten naast welke functie dan ook, zoals Sportconomy en mijn laatste uitspatting, een weboptimalisatierapport voor het MKB (waarover later meer). "Kost dat niet teveel tijd en/of focus?" is dan de gestelde vraag. Tsja, dat heb je zelf in de hand. Zo ja, bijsturen die zaak, denk ik dan. Al ben ik ervan overtuigd dat ik dat allemaal prima kan combineren en in drukke tijden kan prioriteren.
De afgelopen maanden ben ik in ongeveer 90% van de gevallen op deze redenen afgewezen op hele verschillende functies en binnen hele diverse bedrijven. Het aparte is nu juist wel, dat ik de drie genoemde eigenschappen en karaktertrekken zo ongeveer mijn meest aantrekkelijke en prijzenswaardige vind. Als ik trots ben op mezelf, ligt een van deze drie prominente onderdelen van Frank er meestal aan ten grondslag.
Volgens mijn lieftallige echtgenote, gepokt en gemazeld in het HR-vak, moet ik me tijdens gesprekken meer aanpassen aan mijn gesprekspartner. Meestal eens, maar nu juist niet tijdens een sollicitatiegesprek. Want dan schotel ik mijn potentiële bazen toch een onechte versie van Frank voor? Dus ik ben eerlijk, geef altijd nadrukkelijk en met veel zelfspot mijn mindere kanten aan (en enigszins arrogant ook mijn unieke toegevoegde waarde) en hoop op die manier de juiste en passende opdracht of baan te vinden. Maar het kost wel extra tijd en energie op deze manier. En extra twijfels, want wie zegt mij dat ik het goed doe? Niemand, inderdaad. Ik denk juist te handelen, dat is het wel zo ongeveer. Maar misschien moet dat het maar zijn, moet je je eigen normen en waarden vooral als handvat houden en je niet laten leiden door stress, geldnood, status en omgeving.
Over een jaar of vijftig hoop ik in de buurt van een concreet antwoord te komen.....
Dat ligt aan veel zaken, waaronder mijn karakter. Ik ben nogal enthousiast, druk en soms lomp. Dat vinden veel mensen erg gezellig aan een toog, maar op de werkvloer schrikt het veel mensen toch echt af. Zo'n springveer in je midden, wiens enige volume 'keihard' is, geeft veel mensen het gevoel dat dat weleens teveel kan zijn. Jammer, want dat valt wel mee. Vind ik. Tenzij je al een opf twee 'Franken' hebt lopen, raad ik iedereen mezelf aan.
Een ander argument dat ik regelmatig terugkrijg is mijn tekort aan specialistische kennis. Tsja. Dat is een prima gebrek als het gaat om meer algemene of coördinerende functies, maar inderdaad lastig als de rol erg operationeel is. Want aansturen en organiseren is tenslotte makkelijker dan het daadwerkelijk allemaal zelf uitvoeren. En mijn talent ligt in de eerste groep werkzaamheden. Dus ook een terecht argument. Vaak.
Wat ook veel bedrijven en afdelingen afschrikt, en dan natuurlijk vooral de incidentele vaste functie waar ik op solliciteer, is mijn zelfstandig ondernemerschap en mijn activiteiten naast welke functie dan ook, zoals Sportconomy en mijn laatste uitspatting, een weboptimalisatierapport voor het MKB (waarover later meer). "Kost dat niet teveel tijd en/of focus?" is dan de gestelde vraag. Tsja, dat heb je zelf in de hand. Zo ja, bijsturen die zaak, denk ik dan. Al ben ik ervan overtuigd dat ik dat allemaal prima kan combineren en in drukke tijden kan prioriteren.
De afgelopen maanden ben ik in ongeveer 90% van de gevallen op deze redenen afgewezen op hele verschillende functies en binnen hele diverse bedrijven. Het aparte is nu juist wel, dat ik de drie genoemde eigenschappen en karaktertrekken zo ongeveer mijn meest aantrekkelijke en prijzenswaardige vind. Als ik trots ben op mezelf, ligt een van deze drie prominente onderdelen van Frank er meestal aan ten grondslag.
Volgens mijn lieftallige echtgenote, gepokt en gemazeld in het HR-vak, moet ik me tijdens gesprekken meer aanpassen aan mijn gesprekspartner. Meestal eens, maar nu juist niet tijdens een sollicitatiegesprek. Want dan schotel ik mijn potentiële bazen toch een onechte versie van Frank voor? Dus ik ben eerlijk, geef altijd nadrukkelijk en met veel zelfspot mijn mindere kanten aan (en enigszins arrogant ook mijn unieke toegevoegde waarde) en hoop op die manier de juiste en passende opdracht of baan te vinden. Maar het kost wel extra tijd en energie op deze manier. En extra twijfels, want wie zegt mij dat ik het goed doe? Niemand, inderdaad. Ik denk juist te handelen, dat is het wel zo ongeveer. Maar misschien moet dat het maar zijn, moet je je eigen normen en waarden vooral als handvat houden en je niet laten leiden door stress, geldnood, status en omgeving.
Over een jaar of vijftig hoop ik in de buurt van een concreet antwoord te komen.....
Reacties
Ik bedoel daarmee dat je echt niet de "gehele" Frank hoeft te laten zien, dat is nl wat al te veel informatie.
Bovendien, jouw gesprekspartner laat zich ook van zijn beste kant zien en zal de mindere kanten ook niet gelijk benoemen.
Veel wijsheid bij het volgende gesprek.
Als ik geen windjes laat op mijn eerste date, weet mijn date in kwestie 100% zeker dat ik het wel doe als zij weg is. Omdat iedereen het doet, alleen niet altijd en overal. Dat geldt natuurlijk niet voor karaktereigenschappen.
En als ik op een eerste afpraakje zit en iemand vraagt mij of ik veel schreeuw, omdat ze daar allergisch voor is, rest mij nog een ding en dat is betalen en wegwezen. Ook op een eerste afspraakje dus....
Te ervaren vs te onervaren. Te zelfstandig vs te veel ondersteuning nodig, te kritisch vs te passief enz. Deze week afwijzing nr 100 binnen (hulde!) en ook hier de flink aanwezige twijfels.
In een gesprek van ongeveer een uur kan ik best duiken en bukken daar waar mijn karakter het soms dreigt over te nemen, echter er zullen altijd stukjes van deze ongenuanceerdheid en eerlijkheid blijven boverdrijven in die paar minuten van zwakte. Als daar dan conclusies aan worden verbonden, toch jammer maar helaas. Als ik in een organisatie zou moeten cq mogen werken waar ik me een maagzweer zit te nuanceren te faveure van het sociaal wenselijke nl een baan, kies ik toch voor huidige twijfel en ongelukkigheid van het sociaal onwenselijke, maar dan wel in een omgeving waar ik ondanks mijn karakter voor vol wordt aangezien.
Thuis!
Y.
Wat me ook vaak opvalt, of zelfs al in een vacaturestelling irriteert, is de tweeslachtigheid van de wensen van werkgevers. Door bijvoorbeeld te zoeken naar een 'detaillist' met 'totaaloverzicht'. Die bestaan niet! Of een 'vernieuwer' met 'aandacht voor de staande beheerorganisatie'. Flikker op! Je wil of het een, of het ander. Maar in de tussentijd hebben ze dus altijd voldoende redenen om iedereen af te wijzen.
Persoonlijk weet ik voor we de koffie hebben gehaald al of ik ergens kan en wil werken. Ik ga ervanuit dat hetzelfde geldt voor mijn gesprekspartner. Heeft iemand een leuk en goed karakter? Is er een klik? Zo ja, dan kan hij/zij alles wat je hem/haar voorlegt. Zo nee, lekker samen die koffie drinken en wegwezen.