De Schopper

Na de wii-ende kinderen, vandaag iets dat hiervan in het verlengde ligt. Kinderen en pc's. Of, meer specifiek, internet. Onze twaalfjarige woont ongeveer in zijn computer. Eigenlijk niet eens vanwege internet, want dat blijft wat hem betreft toch een tool om zijn werkstuk en spreekbeurt mee op te leuken. Maar vooral vanwege de games. De hele dag, onderbroken door school en stoelgang, zit die unit achter de pc in de hoek van de huiskamer. Maar nummer twee, de driejarige, heeft de laatste dagen de filmpjes op YouTube ontdekt. De man bladert, klikt, kijkt, speelt met geluid, schermgrootte, alles. Vandeweek zijn we voor de veiligheid even van zijn moeders laptop overgestapt op de mini notebook die we nog hebben staan. Zonder muis. Ook geen probleem, volstrekt intuitief laat hij zijn (vieze) vingers over het padje glijden en zelfs de dubbele tik als klik is er inmiddels bj betrokken. Vandeweek heb ik een inspirerende spreker gezien, een van de schrijvers van de 'Experience Economy

Dat onze oudste de Wii weet te vinden, mag geen verrassing heten. Maar dat zijn jongere broer en zus dit pad van verderf nu ook al bewandelen is best verfrissend. Vind ik. Als ik eerlijk ben, vind ik mezelf game- en computertechnisch een verwend joch. Mijn vader is een gadgetman, dus bij de eerste PC schrok hij op, rende naar de winkel en de volgende dagen hebben we hem niet meer gezien. Daarna was ik aan de beurt. Tegenwoordig zijn er erg leuke, leerzame en creatieve spellen voor 3-jarigen, zoals Finn. Die zit hier niet 'in the blind' te spelen, maar gericht, bewust, met Diego (weet je wel, van Dora...?). En Senna? Ja, die zit er gewoon voor de gezelligheid. Gelukkig. Gun een kind ook haar/zijn jeugd, hahaha.

Het is nog een beetje prematuur, maar toch.... Sinds afgelopen zondagmorgen elf uur ben ik weer in training. En dat was lang geleden. Zo werd ook door mijn lichaam bevestigd rond de klok van half twaalf. Sinds 2003 had ik niet meer hardgelopen. Of gehardloopt. Gerend. Gejogged dus. Ergens in dat najaar zakte ik in de wonderschone omgeving van Rhijnauwen door mijn knie en was het acuut einde verhaal. Helaas, want ik was goed bezig. Samen met vooral Mark (die het leuk vindt dat zijn naam nu op internet staat!) en Jasper liepen we toch veel leuke rondjes en ook een aantal leuke en mooie wedstrijden. Lekker in ons eigen tempo, in ons eigen wereldje, genietend van de omgeving, het zweet en de spierpijn na afloop. Maar ja, einde knie is einde aspiraties en sport. Tot Mark afgelopen week begon over hardlopen, hij was weer in training, na ook een wat luie periode. Voor 13 april, om precies te zijn. Dan wordt de Jaarsbeurs Marathon van Utrecht gelopen. En ook een halve marathon. Wat mij betreft

Het is nu rust bij PSV - AZ, de tussenstand is een verrassende 0-2. Verrassend, omdat AZ zo enorm favoriet was, dat ik juist daarom het gevoel had dat het wel mis moest gaan. Maar dit vind ik prachtig en ik hoop dat ze het volhouden. Voor het eerst sinds AZ zelf, begin jaren tachtig ('81 om precies te zijn), weer eens een kampioen buiten de traditionele top 3. En voor het eerst sinds Feyenoord in 1999 haar laatste titel pakte een club buiten de (minder?) traditionele top 2. Ondertussen is Den Haag sterker gebleken dan De Graafschap. Knap, vooral omdat ze bijna de gehele wedstrijd met een man minder hebben moeten spelen. Ook een plezierig resultaat in mijn ogen, Den Haag moet er gewoon in blijven, mooie club, mooie stad, klaar. De problemen voor De Graafschap worden daarentegen met de week groter en zorgelijker. Omdraaien wordt moeilijker, naarmate de kanaaltje smaller worden. En je kunt na 23 wedstrijden best spreken over een 'smal kanaal'. Vrijdag had Utrecht alweer gewonn

Grappig tool, waar je een lap tekst, bijvoorbeeld je CV of dagboek (:)) in kan 'hangen'. Maar ook een website of in mijn geval blog. Ik heb De Schopper opgegeven en Wordle vat het voor je samen in een tagcloud. Daarna even spelen en hopla, de samenvatting van De Schopper tot nu toe:

Wat is het toch zalig als de wereld draait zoals ie draait, in jouw tempo en volledig naar jouw wens. Nu is dat uiteraard niet het geval, want er blijft genoeg te mekkeren over. Maar ik ben gezegend met het talent mijn zicht en beleving te kunnen beperken tot wat ik wil zien en beleven. En dan kader je wat nauwer en is alles naar de zin. Zo hebben zowel FC Utrecht als Manchester City dit weekeinde gewonnen. Beiden mogen ook weer praten over Europees voetbal, zonder een figuur te slaan tenminste. Ik heb net een geweldige editie van Elsevier uit, met een goed (al had het een meer innovatieve invalshoek kunnen hebben) artikel over LinkedIn. Leuk, dat conservatieve en traditionele media ook aandacht hebben voor de digitale ontwikkelingen en wereld. Daarnaast heb ik vanmorgen een hartstikke leuke (vind ik zelf...:)) post geschreven voor Molblog . Iets dat ik ontzettend graag doe, ook wel uit ijdelheid, maar zeker ook omdat er te weinig wordt geluld over mijn vakgebied. Dat, nadat ik vanmorg

Seline is dit weekend met haar collega's op stap. Een heisessie die zijn weerga niet kent. Heel weekend, eigen tijd, avondprogramma en geen alcohol. Toe maar! Dat laat mij met twee van de drie kids achter, aangezien de oudste bij zijn vader is. Motorcrossen, gamen en zijn broer vervelen. De stilte in huis is met twee afwezigen toch nog groter dan verwacht, apart, want het zijn met afstand de twee rustigste die er nu even een paar dagen niet bij zijn en de drie meest energieke en lawaaierigste met elkaar opgescheept laten. Wat me verder opvalt is dat je als 'eenouder' wel heel erg makkelijk tegen je eigen beperkingen aanloopt. Ongelofelijk. Ik dacht dat ik me beter kon inhouden, makkelijker over dingen heen kon zetten, beter en makkelijker verplaatsen in het kinderbrein. Niks van dat alles. Als ik alleen ben met Finn en Senna heb ik nog minder geduld dan anders, vooral omdat ik zoek naar een 'soepele' en 'makkelijke' dag. Zo heb ik per definitie een hekel aan

Na die heerlijke drukke week, kwam uiteraard de reactie. Ook op nummer 75 sloeg de griepgolf toe. En hoe. Eerst de oudste, twee dagen, daarna mijn vrouw, het hele weekend, toen ik zelf, as we speak, en vanaf vannacht ook de jongste. Het is even afwachten hoe lang we er allemaal druk mee zijn, maar de gemiddelde lengte van het ziekbed bij ons ligt momenteel op twee dagen. Lekker. Dan duurt die gewenste pauze gelijk ook iets te lang. Of je hebt er te lang mee gewacht...:) Of je bent gewoon de bok en doet mee met de rest van Nederland. Dus gisteren heb ik de hele dag slapend in mijn bedje de laatste ontwikkelingen op de transfermarkt aan mij voorbij laten gaan. Het bleken details te zijn en lang verwachtte zaken die eindelijk werden afgerond. Behalve de verhuizing van Arshavin naar Arsenal natuurlijk, maar niets is eenvoudig als er Russen bij betrokken zijn. In de Premier League, het hoogste Engelse voetbalniveau, is in januari 2009 ter waarde van € 197 miljoen aan spelers verhandeld. In