Een gruwelijk déjà vu
Het is 'Vianen' all over. Tenminste, zo voelt het. Maar even terug naar het begin.
Gisteren hebben we een bod uitgebracht op een prachtige, tikkeltje gedateerde, boerderij in Culemborg. Er lijkt, volgens de verkopend makelaar, (uiteraard) van meer belangstelling sprake te zijn, maar hij heeft het bod dezelfde dag meegenomen naar de verkoper. Tot zover het goede nieuws.
Want daarna heb ik niks meer gehoord, en dat valt me zwaar. Hoeveel tijd heb je nodig om niet in te gaan op een bod? Wat ik een reëel scenario vind. Dat doet mij denken en geloven dat er weer eens een spelletje wordt gespeeld met ons als geïnteresseerden in een huis. Door even niet terug te koppelen, verschaft deze makelaar zichzelf en de verkoper een paar dagen ruimte om andere belangstellenden op te porren en aan te moedigen tot het nemen van een beslissing. Leuk. Gevolg kan goed zijn dat er een hoger bod wordt uitgebracht (eventueel zelfs op basis van de door de makelaar verstrekte informatie omtrent ons bod), waarop een reactie volgt en wat het huis feitelijk van de markt haalt.
Dit is ons letterlijk overkomen in Vianen, waar we een bod deden, even niks hoorden en twee dagen later terugkregen dat de verkopers in onderhandeling waren met een bod dat na het onze (maar wel hoger) was gedaan. Dan denk ik: "Bel me en geef me de kans ook mijn bod te verhogen".
Ik ben zo bang dat dergelijke spelletjes en een-tweetjes volledig zijn vergroeid met de vastgoedmarkt en de makelaardij. Je moet welhaast over een arsenaal aan ratterige eigenschappen beschikken, om jezelf en je objecten boven het maaiveld uit te laten steken en kans op verkoop tegen de zo gunstig mogelijke voorwaarden te bewerkstelligen. Zoals elke tandarts diep van binnen absoluut dient te beschikken over een gezonde dosis sadisme. Anders is het niet te verklaren dat je veertig jaar boven angstige en pijnlijdende mensen hangt.
Speel het spel gewoon open en transparant. Ik doe een bod, de verkoper vindt het te laag en reageert niet. Prima. Daarbij kun je aangeven dat er wellicht nog een partij tegen een bieding aanhangt. Kan allemaal. Vervolgens doe ik met die informatie wat ik wil en kan. In dit geval zou ik stante pede mijn bod aanpassen, zowel inhoudelijk als de hoogte. En daar verwacht ik wel een reactie op. En dan zijn we in overleg en ben ik diegene die het huis van de markt trekt, tot er akkoord is, of niet. Maar dat gewacht, hopende op meer (wat je goed recht is!), maar daarmee dus wel het proces volstrekt onduidelijk en feitelijk oneerlijk maken (want het eerste bod is altijd de lul) stuit me hard tegen de borst.
Helaas moet je toch langs een makelaar als je een huis wilt kopen. En dat is maar goed ook. De meeste mensen hebben totaal geen idee van de daadwerkelijke waarde van hun huis en voelen zich enkel en alleen beledigd bij ongeveer elk bod dat niet minstens een ton boven de vraagprijs ligt. Dus het 'kalt stellen' van emotie is een prachtige taak voor de makelaar. Naast uiteraard het betere zoek- en vindwerk en alle promotionele activiteiten die bij een verkoop kunnen kijken. Maar de invloed op de procesgang irriteert me en maakt me onzeker, omdat ik er geen enkel zich op heb.
En ik heb geen idee wat ik er aan kan doen.
Gisteren hebben we een bod uitgebracht op een prachtige, tikkeltje gedateerde, boerderij in Culemborg. Er lijkt, volgens de verkopend makelaar, (uiteraard) van meer belangstelling sprake te zijn, maar hij heeft het bod dezelfde dag meegenomen naar de verkoper. Tot zover het goede nieuws.
Want daarna heb ik niks meer gehoord, en dat valt me zwaar. Hoeveel tijd heb je nodig om niet in te gaan op een bod? Wat ik een reëel scenario vind. Dat doet mij denken en geloven dat er weer eens een spelletje wordt gespeeld met ons als geïnteresseerden in een huis. Door even niet terug te koppelen, verschaft deze makelaar zichzelf en de verkoper een paar dagen ruimte om andere belangstellenden op te porren en aan te moedigen tot het nemen van een beslissing. Leuk. Gevolg kan goed zijn dat er een hoger bod wordt uitgebracht (eventueel zelfs op basis van de door de makelaar verstrekte informatie omtrent ons bod), waarop een reactie volgt en wat het huis feitelijk van de markt haalt.
Dit is ons letterlijk overkomen in Vianen, waar we een bod deden, even niks hoorden en twee dagen later terugkregen dat de verkopers in onderhandeling waren met een bod dat na het onze (maar wel hoger) was gedaan. Dan denk ik: "Bel me en geef me de kans ook mijn bod te verhogen".
Ik ben zo bang dat dergelijke spelletjes en een-tweetjes volledig zijn vergroeid met de vastgoedmarkt en de makelaardij. Je moet welhaast over een arsenaal aan ratterige eigenschappen beschikken, om jezelf en je objecten boven het maaiveld uit te laten steken en kans op verkoop tegen de zo gunstig mogelijke voorwaarden te bewerkstelligen. Zoals elke tandarts diep van binnen absoluut dient te beschikken over een gezonde dosis sadisme. Anders is het niet te verklaren dat je veertig jaar boven angstige en pijnlijdende mensen hangt.
Speel het spel gewoon open en transparant. Ik doe een bod, de verkoper vindt het te laag en reageert niet. Prima. Daarbij kun je aangeven dat er wellicht nog een partij tegen een bieding aanhangt. Kan allemaal. Vervolgens doe ik met die informatie wat ik wil en kan. In dit geval zou ik stante pede mijn bod aanpassen, zowel inhoudelijk als de hoogte. En daar verwacht ik wel een reactie op. En dan zijn we in overleg en ben ik diegene die het huis van de markt trekt, tot er akkoord is, of niet. Maar dat gewacht, hopende op meer (wat je goed recht is!), maar daarmee dus wel het proces volstrekt onduidelijk en feitelijk oneerlijk maken (want het eerste bod is altijd de lul) stuit me hard tegen de borst.
Helaas moet je toch langs een makelaar als je een huis wilt kopen. En dat is maar goed ook. De meeste mensen hebben totaal geen idee van de daadwerkelijke waarde van hun huis en voelen zich enkel en alleen beledigd bij ongeveer elk bod dat niet minstens een ton boven de vraagprijs ligt. Dus het 'kalt stellen' van emotie is een prachtige taak voor de makelaar. Naast uiteraard het betere zoek- en vindwerk en alle promotionele activiteiten die bij een verkoop kunnen kijken. Maar de invloed op de procesgang irriteert me en maakt me onzeker, omdat ik er geen enkel zich op heb.
En ik heb geen idee wat ik er aan kan doen.
Reacties