De ultieme Oranje-voorbeschouwing op het EK

Op de dag dat FC Utrecht als veertiende de winterstop van de Eredivisie ingaat, vind ik het tijd worden eens een beschouwende blik op het naderende Europees Kampioenschap te werpen. De samenvatting van mijn verhaal is: het wordt een feest, zolang je er niet bij bent en geen zege van Oranje verwacht.

Dat zijn drie stellingen. Het wordt een feest! Ja, daar ben ik oprecht van overtuigd. We missen wellicht vooral de Belgen, zowel qua elftal. als hun fans en de onderlinge rivaliteit met Nederland. Maar gelukkig zijn de Ieren, de Zweden en Denen er wel bij. Doe elftallen en landen maken zo'n toernooi echt leuker. En we missen best een paar spelers, naast de Belgische. Aan het gemis van Ryan Giggs op dergelijke toernooien begin ik al te wennen. Mijn (nog spelende) held Raul gaat de cut ook niet maken bij Spanje en hetzelfde geldt hoogstwaarschijnlijk (en terecht) voor een andere persoonlijke favoriet, Ruud van Nistelrooy, bij Oranje.

Maar daar staat heel veel individuele kwaliteit tegenover. Van de volgens de FIFA 23  beste voetballers van 2011 missen we alleen Lionel Messi (Barcelona), Sergio Agüero (Manchester City), Samuel Eto'o (Anzhi Makhachkala), Diego Forlán (Internazionale), Neymar (Santos) en Luis Suarez (Liverpool). De rest is, eventuele blessures daargelaten, aanwezig en hopelijk in bloedvorm. Al deze individuen worden aangevuld en soms omringd met geweldige teams, waarbij Duitsland er voor mij echt bovenuit steekt als elftal. En naast de al genoemde drie 'leuke' landen (Ierland, Zweden en Denemarken) verheug ik me ook enorm op de wedstrijden van Kroatië en Engeland.

Maar waar ik bij elk toernooi wel een overweging maak om te gaan of niet (en dat nog nooit heb gedaan, uitgezonderd het EK in Nederland en België natuurlijk...;)), is de gedachte af te reizen naar Polen en/of Oekraïne nog niet eens bij me op gekomen. En dat gaat ook niet gebeuren. De landen an sich trekken voor geen meter, terwijl inmiddels ook wel duidelijk is dat hotels niet te vinden zijn, vervoer over de weg nagenoeg onmogelijk en vliegen ongeveer net zo dus is als een goede racefiets. Per vlucht. Dus ik zeg: zoek een goeie kroeg, bouw een tribune in de straat, sluit je af. Doe wat je wilt, maar doe het hier en geniet van beter beeld, minder sfeer, herhalingen en bespaar een goede middenklasser aan uitgaven.

En we winnen het toernooi toch (weer) niet. Het is wat het is. Net als alle eerdere edities van zowel EK's als WK's beschikken we over een erg smalle selectie. Het is echter wel een hele goede selectie, in al haar smalheid. Met helaas een aantal nadrukkelijk overlappende kwaliteiten en dus 'te goed' ingevulde posities, zoals die van spits, aanvallende middenvelder en (mits Ibrahim Affelay weer fit is) de linksbuiten. Maar ja, beter teveel dan te weinig, zeg maar.

Als werkelijk alles meezit halen we weer de finale, net als in '74, '78, '88 en twee jaar geleden. En als we de finale halen, winnen we 'm. Om de doodsimpele reden dat deze gasten allemaal weten wat het is om er een te verliezen en dat gaan ze als team nooit meer meemaken. Maar die finale gaan we niet halen, ben ik bang. Die geweldige poule overleven we nog wel, ik schat de Denen en Portugezen toch echt iets minder sterk in dan ons zelf en Duitsland. Maar tussen ronde twee en de finale stopt het voor Nederland. Een schorsing en een blessure. Of gewoon botte pech. Alles kan. Maar als er twee vaste waarden missen, krijgen wij het lastig. Het is wat het is.

We kunnen en gaan er. ben ik van overtuigd, wel een geweldig toernooi van maken. Dankzij geweldige voetballers, veel ervaring op het veld en op de bank, en vooral de wil om leuk te voetballen bij alle leden van het Oranje-kamp. Wij hebben, na Spanje, de meeste absolute wereldsterren in het team, namelijk twee stuks. Wesley Sneijder en Robin van Persie. Zelfs de Duitsers moeten het met minder doen, met enkel Mesut Özil.

 

Maar waar Sneijder de absolute ster was tijdens het WK van twee jaar terug, ben ik inmiddels overtuigd van Van Persie als nieuwe spil waar alles om moet draaien. Laat alles en iedereen, zelfs de grote Sneijder, in dienst spelen van de Arsenal-spits en alles komt goed. Of minstens: zo goed als mogelijk. Waar de man van Inter toch echt wat minder is gaan spelen dan twee jaar geleden, is Van Persie met zevenmijlslaarzen door zijn ontwikkeling gestapt en inmiddels toegetreden tot de absolute wereldsterren van de sport. Groots in gedrag, verantwoordelijkheden, prestaties en uitstraling.

En voor de gemiddelde FC Utrecht-supporter is het in tijden van ongeregeldheden rond het stadion en waardeloze prestaties op het veld vooral zaak lekker naar het EK te gaan kijken. Ondanks het feit dat we slechts vijf punten verwijderd zijn van een plek in de nacompetitie, zal het zo dramatisch niet worden. Maar veel beter dan nu verwacht ik dit seizoen ook niet meer. Dus verheug je op Robin van Persie en ben voorlopig tevreden met Frank Demouge. Het is even niet anders.