Wat nu? Pragmatisme graag!
Met een enorm versnipperd politiek landschap (en dus land) en de verschillende argumenten (politiek, historisch, ideëel) om vooral niet met partij a, b of c te willen of kunnen samenwerken, maakt 'Den Haag' het zichzelf onnodig lastig. Na het klappen van de rechtse coalitie van VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV staan we weer met z'n allen op een plein en moeten er opnieuw teams gekozen worden.
Toch waren de afgelopen weken niet zinloos, omdat er minstens inhoudelijk is ingegaan op de verschillende wensen, eisen en onoverkomelijkheden van deze drie partijen. Dus op rechts geldt inmiddels enige helderheid. In ieder geval 'onder elkaar'.
Het is nu even aan de Koningin. Vreemd natuurlijk, dat een niet gekozen volksvertegenwoordiger haar stempel zo kan en moet drukken op een dergelijk groot en belangrijk proces. Ik ben een behoorlijke monarchist, zolang men zich vooral niet stoort en druk maakt om inhoud en bestuur. Wie is zij dan, dat ze maandag met de kamervoorzitters en vice-president van de Raad van State moet gaan inventariseren wat de mogelijkheden zijn? Maandag en dinsdag volgen vervolgens ook weer alle fractievoorzitters. Schiet lekker op, zo'n rondje. Mark Rutten komt in ieder geval met het verzoek zelf te beginnen aan een regeerakkoord, Job Cohen wil graag weer meespelen en GroenLinks en D66 willen het wederom over links proberen. Tsja, zeg het maar...
Wat mij betreft pakken we het uitermate pragmatisch aan. Of Mark Rutten, of een neutrale buitenstaander, schrijft een aanzet tot een regeerakkoord, waarin de meeste en de meest voorkomende punten (lees: bezuinigingen) terugkomen. In alle gevallen direct al voorzien van een of meerdere manieren om dit punt ook daadwerkelijk waar te maken. Daarna gaat Rutten, als vertegenwoordiger van de grootste partij, winkelen. Hij loopt alle partijen af, sprokkelt steun voor bepaalde punten en belooft hier en daar een of meer minister- of staatssecretarisposten. Zo blijft een lijst over die haalbaar is en wordt gedragen door de meerderheid, het levert een resultaat op waar we de komende jaren mee door kunnen en het vereist een inspanning tot samenwerking van politiek Den Haag die men daar ook wel kan gebruiken.
Dat zal automatisch betekenen dat er veel zaken wordt gedaan met PVDA, PVV en CDA en dat het gros van de weg te geven functies die kant op gaan. Prima, aangezien hiermee (in totaal) ook ruim 2/3e van de Nederlandse stemmers wordt bediend. Daarnaast biedt het ruimte voor de kleinere partijen hier en daar een heikel punt uit te onderhandelen en zelfs een rol in het nieuwe kabinet te bekleden. Goed voor de verantwoordelijkheid en goed voor de ervaring. Geven en nemen, het is net echt.
Het lijkt me, tot slot, ook echt verdiend en goed voor het land, als de PVV haar uitslag te gelde maakt, haar stemmers gaat vertegenwoordigen in acties in plaats van middels oppositie en haar plaats in het establishment gaat claimen. Alleen dan haal je de angel uit Geert Wilder en alleen dan kan hij zichzelf van schreeuwend langs de lijn omvormen tot luidruchtig, maar constructief in het veld. En dat kunnen wij gebruiken, dat verdient zijn achterban en dat maakt de politieke arena weer stukken interessanter. Dat zal zelfs Alexander Pechtold beamen...;)
Toch waren de afgelopen weken niet zinloos, omdat er minstens inhoudelijk is ingegaan op de verschillende wensen, eisen en onoverkomelijkheden van deze drie partijen. Dus op rechts geldt inmiddels enige helderheid. In ieder geval 'onder elkaar'.
Het is nu even aan de Koningin. Vreemd natuurlijk, dat een niet gekozen volksvertegenwoordiger haar stempel zo kan en moet drukken op een dergelijk groot en belangrijk proces. Ik ben een behoorlijke monarchist, zolang men zich vooral niet stoort en druk maakt om inhoud en bestuur. Wie is zij dan, dat ze maandag met de kamervoorzitters en vice-president van de Raad van State moet gaan inventariseren wat de mogelijkheden zijn? Maandag en dinsdag volgen vervolgens ook weer alle fractievoorzitters. Schiet lekker op, zo'n rondje. Mark Rutten komt in ieder geval met het verzoek zelf te beginnen aan een regeerakkoord, Job Cohen wil graag weer meespelen en GroenLinks en D66 willen het wederom over links proberen. Tsja, zeg het maar...
Wat mij betreft pakken we het uitermate pragmatisch aan. Of Mark Rutten, of een neutrale buitenstaander, schrijft een aanzet tot een regeerakkoord, waarin de meeste en de meest voorkomende punten (lees: bezuinigingen) terugkomen. In alle gevallen direct al voorzien van een of meerdere manieren om dit punt ook daadwerkelijk waar te maken. Daarna gaat Rutten, als vertegenwoordiger van de grootste partij, winkelen. Hij loopt alle partijen af, sprokkelt steun voor bepaalde punten en belooft hier en daar een of meer minister- of staatssecretarisposten. Zo blijft een lijst over die haalbaar is en wordt gedragen door de meerderheid, het levert een resultaat op waar we de komende jaren mee door kunnen en het vereist een inspanning tot samenwerking van politiek Den Haag die men daar ook wel kan gebruiken.
Dat zal automatisch betekenen dat er veel zaken wordt gedaan met PVDA, PVV en CDA en dat het gros van de weg te geven functies die kant op gaan. Prima, aangezien hiermee (in totaal) ook ruim 2/3e van de Nederlandse stemmers wordt bediend. Daarnaast biedt het ruimte voor de kleinere partijen hier en daar een heikel punt uit te onderhandelen en zelfs een rol in het nieuwe kabinet te bekleden. Goed voor de verantwoordelijkheid en goed voor de ervaring. Geven en nemen, het is net echt.
Het lijkt me, tot slot, ook echt verdiend en goed voor het land, als de PVV haar uitslag te gelde maakt, haar stemmers gaat vertegenwoordigen in acties in plaats van middels oppositie en haar plaats in het establishment gaat claimen. Alleen dan haal je de angel uit Geert Wilder en alleen dan kan hij zichzelf van schreeuwend langs de lijn omvormen tot luidruchtig, maar constructief in het veld. En dat kunnen wij gebruiken, dat verdient zijn achterban en dat maakt de politieke arena weer stukken interessanter. Dat zal zelfs Alexander Pechtold beamen...;)
Reacties