Succes en veel plezier Finnie!
De kogel is door de kerk, Finn is van basisschool verhuisd. We waren er goed klaar mee, om verschillende redenen.
De ellende begon eigenlijk al direct na zijn start in groep 0. Al met een paar weken begon Finn tegen school op te zien, hij miste erg veel vrijheid en plezier en ontdekte al snel het principe van 'schoolziek' zijn. Op de eerste rapporten kwam er niks van terug, maar vanaf groep 1 veranderde dat. Het hoogtepunt was het oordeel van de juffen dat de man een ontwikkelingsachterstand van twee a tweeënhalf jaar had. Toen was ie vijf jaar en drie maanden. Dat is een achterstand van 40% van je leven.
Dat herkenden wij niet echt. Om het eens neutraal uit te drukken. Een professionele (SON-R) test in de zomer moest ons antwoorden geven op vragen als 'welk type onderwijs past bij Finn?' en 'zijn er handvatten die zowel school als wij thuis kunnen gebruiken om hem weer lachend en zingend naar school te krijgen?'
"Veel vrijheid met duidelijk gestelde grenzen" en een ontwikkelingsvoorsprong van bijna twee jaar waren het voornaamste antwoord en uitkomst. Dat maakt het verschil in waarneming/inzicht/mening met de beoordelende leerkrachten maar liefst 4 jaar. Hij is inmiddels 5,5 jaar oud. Vooral Dalton- en Montessorionderwijs zouden hem erg goed liggen. Jenaplan alweer wat minder en op zijn huidige openbare basisschool zouden ze wel heel erg veel moeten veranderen om hem het onderwijs te geven dat iedereen verdient. Na gesprekken met vier scholen, zijn we uitgekomen op de Montessorischool in Buiten-Wittevrouwen. Nog redelijk dichtbij, met erg leuke klassen, juffen en meesters en veel (realistische) bezieling in hun Montessorivisie en -werkwijze. Maandag een dagje meedraaien, dinsdag afscheid van zijn 'oude' klas en vandaag begonnen in zijn nieuwe. Het is me het weekje wel...;)
Als klap op de vuurpijl wordt er vanmiddag, in dit zalige schijtweer, voor het eerst gevoetbald. Bij de mini's van Sporting '70. Inderdaad, de club waar ook Rob Alflen doorbrak. Wie nog meer? Juist, Finnie Heukels, stormram, slager, rots in de branding als centrale verdediger. Die ja.
De ellende begon eigenlijk al direct na zijn start in groep 0. Al met een paar weken begon Finn tegen school op te zien, hij miste erg veel vrijheid en plezier en ontdekte al snel het principe van 'schoolziek' zijn. Op de eerste rapporten kwam er niks van terug, maar vanaf groep 1 veranderde dat. Het hoogtepunt was het oordeel van de juffen dat de man een ontwikkelingsachterstand van twee a tweeënhalf jaar had. Toen was ie vijf jaar en drie maanden. Dat is een achterstand van 40% van je leven.
Dat herkenden wij niet echt. Om het eens neutraal uit te drukken. Een professionele (SON-R) test in de zomer moest ons antwoorden geven op vragen als 'welk type onderwijs past bij Finn?' en 'zijn er handvatten die zowel school als wij thuis kunnen gebruiken om hem weer lachend en zingend naar school te krijgen?'
"Veel vrijheid met duidelijk gestelde grenzen" en een ontwikkelingsvoorsprong van bijna twee jaar waren het voornaamste antwoord en uitkomst. Dat maakt het verschil in waarneming/inzicht/mening met de beoordelende leerkrachten maar liefst 4 jaar. Hij is inmiddels 5,5 jaar oud. Vooral Dalton- en Montessorionderwijs zouden hem erg goed liggen. Jenaplan alweer wat minder en op zijn huidige openbare basisschool zouden ze wel heel erg veel moeten veranderen om hem het onderwijs te geven dat iedereen verdient. Na gesprekken met vier scholen, zijn we uitgekomen op de Montessorischool in Buiten-Wittevrouwen. Nog redelijk dichtbij, met erg leuke klassen, juffen en meesters en veel (realistische) bezieling in hun Montessorivisie en -werkwijze. Maandag een dagje meedraaien, dinsdag afscheid van zijn 'oude' klas en vandaag begonnen in zijn nieuwe. Het is me het weekje wel...;)
Als klap op de vuurpijl wordt er vanmiddag, in dit zalige schijtweer, voor het eerst gevoetbald. Bij de mini's van Sporting '70. Inderdaad, de club waar ook Rob Alflen doorbrak. Wie nog meer? Juist, Finnie Heukels, stormram, slager, rots in de branding als centrale verdediger. Die ja.
Reacties