Voor wie ben ik eigenlijk?
Neutraal een voetbalwedstrijd bekijken kan niet. Bestaat niet. Het is een theoretische onmogelijkheid. Zelfs als je in Vietnam, tijdens een vakantie met vrienden, jezelf plotseling terugvindt bij een wedstrijd op het tweede niveau, heb je of ontwikkel je een voorkeur. Het leuke stadionnetje van de thuisclub, de gastvrije ontvangst, de trainer van de tegenstander of die kansloos dravende linksback, allemaal redenen om juist voor die ploeg net iets meer te voelen dan voor de ander.
Bij mij zijn het meestal de shirts, die bij twijfel voor voorkeur zorgen. En daar zit nauwelijks een patroon in. Het ene shirt ligt je, het andere vind je niks. Maar vanavond zal het niet op de shirts aankomen, denk ik. FC Bayern München tegen Internazionale beschikken beide niet over een shirt dat me aantrekt of afstoot.
Ze hebben we beide hun Nederlanders onder contract staan. Voor mij een zeer voorname reden voor een team te juichen. Maar zelfs dat vind ik een lastige, straks. Ik gun Wesley Sneijder alles, maar zijn landgenoten aan de andere kant ook. Gevoelsmatig heb ik het meest met Mark van Bommel. De beste man van Bayern dit seizoen. Zelfs ondanks het spel van Arjen Robben.
De coaches ontlopen elkaar ook niet veel. Ik ben een Jose Mourinho-fan, en inmiddels toch ook wel een beetje Louis van Gaal-fan. Ik gun het ze beide, het maakt me niet uit. Ze hebben ook beide al een 'dubbel' te pakken, het seizoen is al ruimschoots geslaagd, wat er ook gebeurd. Zelfs een 8-0 nederlaag is door de willekeurige verliezer aanstaande woensdag alweer volstrekt vergeten en vergeven. Met zoveel prijzen op zak, voelt het missen van een derde nu eenmaal minder groots.
Dus, eindigt mijn theorie dat objectiviteit niet bestaat dan met de stelling dat ik vanavond neutraal ben? Nee. Van Bommel's aanwezigheid op het middenveld van de Duitsers duidt al op een hele lichte voorkeur. De belofte van een nieuwe balkonscène van Louis van Gaal doet de wens grotere vormen aannemen. Bayern München moet de Champions League winnen en een genuanceerd "wir sind die besten von Milan" moet volgen.
Bij mij zijn het meestal de shirts, die bij twijfel voor voorkeur zorgen. En daar zit nauwelijks een patroon in. Het ene shirt ligt je, het andere vind je niks. Maar vanavond zal het niet op de shirts aankomen, denk ik. FC Bayern München tegen Internazionale beschikken beide niet over een shirt dat me aantrekt of afstoot.
Ze hebben we beide hun Nederlanders onder contract staan. Voor mij een zeer voorname reden voor een team te juichen. Maar zelfs dat vind ik een lastige, straks. Ik gun Wesley Sneijder alles, maar zijn landgenoten aan de andere kant ook. Gevoelsmatig heb ik het meest met Mark van Bommel. De beste man van Bayern dit seizoen. Zelfs ondanks het spel van Arjen Robben.
De coaches ontlopen elkaar ook niet veel. Ik ben een Jose Mourinho-fan, en inmiddels toch ook wel een beetje Louis van Gaal-fan. Ik gun het ze beide, het maakt me niet uit. Ze hebben ook beide al een 'dubbel' te pakken, het seizoen is al ruimschoots geslaagd, wat er ook gebeurd. Zelfs een 8-0 nederlaag is door de willekeurige verliezer aanstaande woensdag alweer volstrekt vergeten en vergeven. Met zoveel prijzen op zak, voelt het missen van een derde nu eenmaal minder groots.
Dus, eindigt mijn theorie dat objectiviteit niet bestaat dan met de stelling dat ik vanavond neutraal ben? Nee. Van Bommel's aanwezigheid op het middenveld van de Duitsers duidt al op een hele lichte voorkeur. De belofte van een nieuwe balkonscène van Louis van Gaal doet de wens grotere vormen aannemen. Bayern München moet de Champions League winnen en een genuanceerd "wir sind die besten von Milan" moet volgen.
Reacties