"Maakt u vandaag het verschil?"

Zaterdag 15 januari staat in het teken van mijn zusje. Samen met moeder en zoon ben ik naar Zoetermeer getogen, om daar fysiek getuige te zijn van de Kettingoverdracht. Kirsten is voorzitter af van JCI Nederland, na een jaar vice-voorzitterschap en een jaar voorzitterschap. Een fantastische, extreem drukke, leerzame en hectische periode. Maar je hebt het geweldig gedaan zus, ik ben hartstikke trots op je!!! Met een prachtige afscheidsspeech, wist ze twee jaar hard werken even gelijk te trekken met een bevalling van een paar uur. Knap...;). Die vrouwen toch altijd, over die bevalling.....

Al wachtend vroeg Ma of ik volgend jaar weer eens samen de verjaardagen wilde vieren. Mijn 27 januari en haar 18 maart lenen zich er wel enigszins voor, en in 2012 worden we respectievelijk 70 en 40 en staan er dus weer mooie ronde getallen op het programma. Leuk! Maar mijn eerste gevoel was wel direct "ik ben wel klaar met krijgen". Ik heb het allemaal wel, en als ik iets wil, valt het niet direct in de categorie 'verjaardagscadeau'. Dat geldt natuurlijk voor de meeste mensen in Nederland, al helemaal in mijn omgeving. Dus ik riep spontaan dat we dan oude kleren en speelgoed vragen aan de gasten, om dat vervolgens te doneren aan ofwel het Rode Kruis, ofwel Ronald McDonald. Ma gaat nog even vragen of ze wel echt behoefte hebben aan oud speelgoed, maar dat tunen we nog wel.

De aankondiging hiervan op Twitter leverde direct een waardevolle tip op van Arjan, namelijk het inzetten van Crowdrise, een online 'geldinzamelplatform' waarop goede doelen en andere projecten kunnen worden gedeeld met vrienden, bekenden om er zodoende zoveel mogelijk geld uit te trekken. Mooi alternatief voor de mensen die niet kunnen of willen komen, maar op wiens schuldgevoel we natuurlijk nadrukkelijk zullen inpraten.

Passend in dit gesprek was vervolgens het verhaal van Seline, die in de stad staande was gehouden door een meisje van midden twintig. "Mag ik u een roos aanbieden?". Mijn Seline is niet de minst naïeve, dus haar eerste reactie was cynisch, koud, afwachtend en deed haar had al direct naar haar portemonnee bewegen. Maar er bleek niks tegen over te staan. Aan de roos hing een kaartje, met de tekst "Maakt u vandaag het verschil?" en de enige motivatie om zo hier te gaan staan met een handvol rozen, was om mensen gewoon weer eens even te prikkelen. Een leuk, kort gesprekje, over het waarom van hun actie en de lol die deze groep mensen (vrijwillig, grotendeels onbekend van elkaar, zonder doel en verwachting) was wat volgde, waarna de dame in kwestie zich excuseerde, want er was nog veel te doen vandaag, in Utrecht...

En heerlijke actie, vooral erg leuk om in te participeren. Zo loop ik al twee vieringen rond met het idee met een paar vrienden/vriendinnen tegen Sinterklaas de stad in te gaan. In vol Pietenornaat. We huren mooie pakken, schminken ons goed en spenderen € 100,- per persoon aan kleine cadeautjes en natuurlijk strooigoed. Vervolgens amuseren we ons een dag lang in de drukke stad, met het aanspreken van elk kind dat we tegenkomen, het uitdelen van de cadeaus en het snoep. Als we tegen vijven kapot en berooid zijn, regelen we ergens een douche en schone kleren en gaan we voldaan en vol mooie herinneringen lekker met z'n allen zitten eten en drinken. Heerlijk! En wat een avontuur lijkt me dat. Als er iemand zin heeft en/of hierdoor wordt geprikkeld, laat een reactie achter!!

Ik ben benieuwd en zal er nog een aantal keer op terug komen. Het lijkt me een fantastische dag, maar alleen al de voorbereiding lijkt me de moeite waard. Laat staan die kinderen en de avond die er, gelukkig en vol goede hoop, op volgt. Kom maar.....