Grote dagen, grote meiden!
Vanaf 23 januari schuift dochterlief Senna aan in groep 0 van Montessorischool Buiten-Wittenvrouwen. En ze is er klaar voor! Want dat gedoe met die kleine kinderen op de peuterspeelzaal (zo heette het in mijn tijd tenminste nog) is natuurlijk volstrekt niet meer aan zo'n grote meid besteed.
Neen, maar de eerste tekenen vanmorgen wezen erop dat ook de volgende stap nog niet in beeld was. Dikke tranen, stress, spanning en veel te veel verwachtingen maakten de ochtend minstens stroef. Ik zat op dat moment al ruimschoots op mijn werk in Den Haag en heb alles dus vorstelijk gemist. Klote. Wat zit je dan, ondanks je eigen prioriteiten op kantoor, met je hoofd enorm ergens anders.
Grote broer Finn heeft het vervolgens wel erg aantrekkelijk gemaakt. Eenmaal aangekomen gingen de luiken weer open en was de dag een feit. En hoe. Toen mams rond lunchtijd aankwam om dochterlief mee te nemen, werd haar vriendelijk gevraagd alsnog een lunch te regelen en vooral te vertrekken. "Om drie uur ben je de eerste", dacht de peuter. Maar ze is er dus inderdaad klaar voor.
Een indrukwekkende dag. Het laatste kind dat haar schoolcarrière ziet aanvangen. Uiteraard minstens zo succesvol als haar twee voorgangers. Ze mag de komende weken lekker blijven meedraaien, deels bij Pino, deels in groep 0. Drukke weken, maar een mooi ritme om aan te wennen. Vanaf de 24ste is ze klaar met het peuterschap en officieel kleuter. Jezus, nog even en ik sta vlassnorretjes bij de voordeur weg te slaan.
Ik hou van je liefje, je bent een hele grote meid aan het worden en ik ben vandaag reuzetrots op je!!
Neen, maar de eerste tekenen vanmorgen wezen erop dat ook de volgende stap nog niet in beeld was. Dikke tranen, stress, spanning en veel te veel verwachtingen maakten de ochtend minstens stroef. Ik zat op dat moment al ruimschoots op mijn werk in Den Haag en heb alles dus vorstelijk gemist. Klote. Wat zit je dan, ondanks je eigen prioriteiten op kantoor, met je hoofd enorm ergens anders.
Grote broer Finn heeft het vervolgens wel erg aantrekkelijk gemaakt. Eenmaal aangekomen gingen de luiken weer open en was de dag een feit. En hoe. Toen mams rond lunchtijd aankwam om dochterlief mee te nemen, werd haar vriendelijk gevraagd alsnog een lunch te regelen en vooral te vertrekken. "Om drie uur ben je de eerste", dacht de peuter. Maar ze is er dus inderdaad klaar voor.
Een indrukwekkende dag. Het laatste kind dat haar schoolcarrière ziet aanvangen. Uiteraard minstens zo succesvol als haar twee voorgangers. Ze mag de komende weken lekker blijven meedraaien, deels bij Pino, deels in groep 0. Drukke weken, maar een mooi ritme om aan te wennen. Vanaf de 24ste is ze klaar met het peuterschap en officieel kleuter. Jezus, nog even en ik sta vlassnorretjes bij de voordeur weg te slaan.
Ik hou van je liefje, je bent een hele grote meid aan het worden en ik ben vandaag reuzetrots op je!!
Reacties