Zwemmen en hardlopen op zaterdag
Al sinds zijn vierde verjaardag hebben Finn en ik een traditie op zaterdagmorgen. Tot onze aanvankelijk zeer grote tevredenheid trekken we er samen op uit om bij David Lloyd in Utrecht te gaan zwemmen en hardlopen.
Tevredenheid omdat ik er tijdens zijn zwemles mijn energie kwijt kon. Maar ook omdat de opzet heerlijk luxe is. Altijd voldoende parkeerplaatsen, veel faciliteiten en mogelijkheden, altijd ruimte en plaats in de kleedruimte en zeer vriendelijke staf die in alles vooral goed voor je zorgt. Enige puntje van kritiek was lang dat het af en toe echt enorm lang duurt voor je iets aan de bar kunt en mag bestellen. Dat specifieke terrein van de sportclub wordt met liefde ingevuld, maar niet noodzakelijkerwijs heel erg efficiënt.
Maar je bent tevreden en neemt het makkelijk voor lief. Hoe erg is het? Maar inmiddels zijn we nagenoeg twee jaar verder en begint er iets anders te knagen. Waarom lopen wij hier nog rond, na twee jaar? Het is, zeker voor een volledig watervrij kind als Finn, toch minstens bijzonder dat je hem niet kunt leren zwemmen in twee jaar tijd. Een regulier zwemdiploma kost ongeveer een jaar. Finn zit al op twee. Daarbij was ie twee jaar geleden al helemaal vrij. Springend en duikend vloog hij door dat bad, dus erg veel energie in zijn begin hebben ze niet hoeven stoppen.
Sinds afgelopen voorjaar zwemt hij daarnaast volledig zonder bandje, kurk en vestje. Dan denk ik: je bent er dichtbij. De kunst van zwemmen is echter dat er een diploma behaald wordt en dat blijkt een lastige stap. Voor zowel Finn als David Lloyd. Hij duikt, zwemt, onder water, allerlei slagen, maar ze krijgen hem maar moeilijk in het gareel. Een hele baan dezelfde slag handhaven is spannend voor de man. Herkenbaar, die korte concentratieboog. Maar als zwemleraar moet je dat toch kunnen doorbreken en ombuigen?
Straks ga ik het maar even ombuigen. Zijn zus wordt morgen 4, die staat te trappelen om te beginnen met zwemmen. Veel minder vrij en speels dan haar broer, wat in theorie een nog langer traject betekent. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de zwemcoaches bij David Lloyd geen idee hebben dat Finn al zo lang bij hen is. Dus wat mij betreft, aftikken dat diploma. De man is er wel klaar mee. Ik ook. Het is tijd voor de volgende.
Tevredenheid omdat ik er tijdens zijn zwemles mijn energie kwijt kon. Maar ook omdat de opzet heerlijk luxe is. Altijd voldoende parkeerplaatsen, veel faciliteiten en mogelijkheden, altijd ruimte en plaats in de kleedruimte en zeer vriendelijke staf die in alles vooral goed voor je zorgt. Enige puntje van kritiek was lang dat het af en toe echt enorm lang duurt voor je iets aan de bar kunt en mag bestellen. Dat specifieke terrein van de sportclub wordt met liefde ingevuld, maar niet noodzakelijkerwijs heel erg efficiënt.
Maar je bent tevreden en neemt het makkelijk voor lief. Hoe erg is het? Maar inmiddels zijn we nagenoeg twee jaar verder en begint er iets anders te knagen. Waarom lopen wij hier nog rond, na twee jaar? Het is, zeker voor een volledig watervrij kind als Finn, toch minstens bijzonder dat je hem niet kunt leren zwemmen in twee jaar tijd. Een regulier zwemdiploma kost ongeveer een jaar. Finn zit al op twee. Daarbij was ie twee jaar geleden al helemaal vrij. Springend en duikend vloog hij door dat bad, dus erg veel energie in zijn begin hebben ze niet hoeven stoppen.
Sinds afgelopen voorjaar zwemt hij daarnaast volledig zonder bandje, kurk en vestje. Dan denk ik: je bent er dichtbij. De kunst van zwemmen is echter dat er een diploma behaald wordt en dat blijkt een lastige stap. Voor zowel Finn als David Lloyd. Hij duikt, zwemt, onder water, allerlei slagen, maar ze krijgen hem maar moeilijk in het gareel. Een hele baan dezelfde slag handhaven is spannend voor de man. Herkenbaar, die korte concentratieboog. Maar als zwemleraar moet je dat toch kunnen doorbreken en ombuigen?
Straks ga ik het maar even ombuigen. Zijn zus wordt morgen 4, die staat te trappelen om te beginnen met zwemmen. Veel minder vrij en speels dan haar broer, wat in theorie een nog langer traject betekent. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de zwemcoaches bij David Lloyd geen idee hebben dat Finn al zo lang bij hen is. Dus wat mij betreft, aftikken dat diploma. De man is er wel klaar mee. Ik ook. Het is tijd voor de volgende.
Reacties