2011: werk, gehoor, verhuizen en gezondheid
Wat brengt 2011? Geen idee. Wensen heb ik wel, maar echte ambities en (materiële...;)) tekortkomingen eigenlijk nauwelijks. Maar als ik dan toch wat goede voornemens en wensen moet definiëren, komt het in willekeurige volgorde neer op 'aan het werk blijven', iets aan mijn beroerde gehoor doen, verhuizen naar iets met een ruime tuin en vooral allemaal hartstikke gezond en fit blijven.
Met het zoeken naar werk, het onderhouden van mijn netwerk en het druk blijven zetten op mogelijke kansen ga ik steeds beter om. Dat heeft wel een paar jaar geduurd. Vooral omdat ik altijd langere klussen doe, want als je het einde van een klus nadert en vervolgens zonder zit, leer je pas echt hoeveel werk, tijd en energie het kost jezelf weer in de markt te plaatsen. Daar heb ik wel een paar lesjes voor moeten leren. Niet dat ik nu de ervaren ZZP-er ben, maar minstens stukken handiger dan na mijn tijd bij NUON, waar zes maanden thuis zitten op volgde.
Gezondheid en mijn gehoor zijn niet echt zaken waar ik me heel druk om ga maken. Ik moet vooral naar de dokter voor mijn linkeroor, want als iemand aan die kant tegen me praat, moet ik zelf complete zinnen interpreteren om er een steekhoudend verhaal van te maken. Uiteraard dacht ik in eerste instantie dat al mijn gesprekspartners gewoon in halve (en minder) zinnen hun verhaal deden, maar na een tijdje gaat zelfs de man met een bord voor zijn kop een patroon ontdekken en meer bij zichzelf zoeken...;).
Verhuizen wordt het meest spannend. Omdat het thuis op best wat weerstand stuit, omdat we een verre van 'warme band' onderhouden met de bank, omdat we vreselijk kieskeurig, hoopvol en volstrekt niet bescheiden zijn in onze wensen.
We zoeken:
In die dorpjes heb je weer veel minder schoolkeuze en ook minder omloop op de huizenmarkt. We doen er dan ook al zo'n drie jaar over, al moet gezegd dat we pas sinds kort serieus worden genomen door de bank. Mijn historie als ondernemer was natuurlijk verre van stabiel en langdurig te noemen.
We wachten af, blijven volgen en kijken en in gesprek met de bank. In 2011 wonen we uiteindelijk vrijstaand, centraal, goed voorzien van onderwijs en middenstand en we kunnen het betalen. Mooi streven.
Met het zoeken naar werk, het onderhouden van mijn netwerk en het druk blijven zetten op mogelijke kansen ga ik steeds beter om. Dat heeft wel een paar jaar geduurd. Vooral omdat ik altijd langere klussen doe, want als je het einde van een klus nadert en vervolgens zonder zit, leer je pas echt hoeveel werk, tijd en energie het kost jezelf weer in de markt te plaatsen. Daar heb ik wel een paar lesjes voor moeten leren. Niet dat ik nu de ervaren ZZP-er ben, maar minstens stukken handiger dan na mijn tijd bij NUON, waar zes maanden thuis zitten op volgde.
Gezondheid en mijn gehoor zijn niet echt zaken waar ik me heel druk om ga maken. Ik moet vooral naar de dokter voor mijn linkeroor, want als iemand aan die kant tegen me praat, moet ik zelf complete zinnen interpreteren om er een steekhoudend verhaal van te maken. Uiteraard dacht ik in eerste instantie dat al mijn gesprekspartners gewoon in halve (en minder) zinnen hun verhaal deden, maar na een tijdje gaat zelfs de man met een bord voor zijn kop een patroon ontdekken en meer bij zichzelf zoeken...;).
Verhuizen wordt het meest spannend. Omdat het thuis op best wat weerstand stuit, omdat we een verre van 'warme band' onderhouden met de bank, omdat we vreselijk kieskeurig, hoopvol en volstrekt niet bescheiden zijn in onze wensen.
We zoeken:
- Minstens 180 vierkante meter woonoppervlak
- Minstens 500 vierkante meter grond
- Minstens 6 kamers
- Ruimte voor een gastverblijf/kantoor aan huis
- Vrijstaand
- In/rond Utrecht (fietsable) of direct aan een treinstation (maximaal 30 minuten reizen)
- Dichtbij meerdere snelwegen
- In de buurt van een passende basisschool (op volgorde: Montessori, Vrije School, Dalton)
- Dichtbij fatsoenlijke winkels (dagelijkse boodschappen)
- Liggend in een leuke wijk met aansprekende buren
- En dat alles voor maximaal € 650.000,- of zoiets
In die dorpjes heb je weer veel minder schoolkeuze en ook minder omloop op de huizenmarkt. We doen er dan ook al zo'n drie jaar over, al moet gezegd dat we pas sinds kort serieus worden genomen door de bank. Mijn historie als ondernemer was natuurlijk verre van stabiel en langdurig te noemen.
We wachten af, blijven volgen en kijken en in gesprek met de bank. In 2011 wonen we uiteindelijk vrijstaand, centraal, goed voorzien van onderwijs en middenstand en we kunnen het betalen. Mooi streven.
Reacties