Strategisch of inhoudelijk stemmen?

De helft van de dag zit er alweer op. Vanmorgen had ik een aantal boodschappen te doen en onze Sushi wordt gecastreerd. Geen stress, het is een kat en gaat ons vele dweilsessies per week schelen. En nieuwe heuptassen voor naar kantoor. En kleine Sushi's in de buurt.

De arme man is de hele dag onder zeil en mist dus alle nieuws, updates, verwachtingen en mogelijke stress en spanning rondom de verkiezingen. Dit jaar gaat het weer echt ergens over, wat geruststellend is, en hoop biedt op een mooie opkomst. Minstens 80% lijkt me minimaal, maar de ervaring leert dat je je daar nog wel in kan vergissen. Een van de moeilijkste lessen van het volwassen worden, is tenslotte niet voor niks dat "niet iedereen denkt en handelt zoals jij doet of zou doen".

Ik heb, bijna vanzelfsprekend, VVD gestemd. Dat doe ik al sinds ik stemgerechtigd ben. Dat is deels genetisch bepaalt, al heeft mijn vader ook D66 gestemd en is mijn moeder zelfs nog vrijer in het bepalen van haar keus. Maar het liberalisme is er met de paplepel ingegoten. En dan is de VVD, met al haar minpunten, het enige reële alternatief. Ook de laatste jaren, toch niet de meest hoopvolle aan het liberale front, steunde ik de partij door dik en dun. Elke keer absoluut oog hebbend voor de tegenvallende partijleiding, in mijn opinie onterechte standpunten en de zwakke presentatie, blijf ik ook elke verkiezing belangrijke redenen zoeken en vinden om toch VVD te stemmen.

Zo heb ik, en zal ik waarschijnlijk, nooit tactisch gestemd. Ik begrijp het nut, kan me erg goed voorstellen dat je het doet, maar zie het mezelf niet doen. Mocht het nodig zijn bijvoorbeeld CDA te stemmen om de PvdA (in mijn ogen per definitie een groot kwaad voor welke samenleving dan ook) uit een coalitie of van het premierschap af te houden, dan doe ik dat niet. Twijfelend aan het nut van mijn eenzame stem, kies ik dan toch voor de inhoud.

Zo ook de meeste mensen. Denk ik. Al kan de 'tactische beweging' op de laatste dag nog voor een zetel of drie a vier verschil zorgen. Maar het lijkt mij, dat dat in het geval van deze editie en de nek-aan-nek-race tussen VVD en PvdA toch grofweg beide partijen ten deel valt, wat betekent dat het verschil klein blijft, maar blijft bestaan. Geruststellend, aangezien we in Nederland simpelweg de hoeveelheden thee missen om Job Cohen het hoogste ambt fatsoenlijk en naar zijn wens te kunnen laten vervullen.

Mijn ideale, en onmogelijke, coalitie zou er een zijn van VVD, D66 en PVV. De eerste twee om hun inhoudelijke ideeën, de PVV omdat men hier zo tegen ageert en ik het daar enorm mee oneens ben. Alledrie omdat het, de PVV nog het minst, veranderingsgezinde partijen zijn. Toch wel een eerste vereiste in deze tijd. Dat laatste geldt ook voor GroenLinks en een klein beetje voor de PvdA, dus wat mij betreft gaat het om deze partijen als we praten over het kabinet voor de komende jaren. Dat is de minimale eis: verandering doorvoeren en de ballen hebben je maatregelen te nemen, niets en niemand ontziend. Dan kunnen we over vijf a tien jaar weer lekker sociaal doen en aan (links kabinet=)uitbreiding van de onderkant van de maatschappij gaan werken, want juist deze industrie krijgt het de komende tijd erg zwaar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zoveel trots, wat een prestatie!!

Toch best indrukwekkend

Waar ga je op vakantie als je traint voor een triathlon?