De ochtend en haar rituelen

Over merken, ging het eerder deze week. Daarin verwerkt zat een korte benoeming van mijn voorliefde voor patronen, maar mijn hekel aan herhaling. Ik heb geen idee hoe ik het beter uit kan leggen.

Muziek, eten, hardlooproutes, het kan mij niet nieuw en experimenteel genoeg. Altijd op zoek naar wat nieuws en anders. En dat heb ik met veel meer zaken zo. Maar de spijkerbroeken en schoenen die ik noemde zijn natuurlijk ook voorbeelden van het tegendeel: patronen en patronen.

Mijn ochtenden zijn een aaneenschakeling van dergelijke patronen. Ik word wakker, douche, kleed me aan en ga naar beneden. Dan is het ongeveer 06.40 uur. In de keuken maak ik de ontbijtjes voor de kids en mezelf. Koffie erbij. Mijn glas lauw water met twee pillen/preparaten en een ingepakte laptoptas later ga ik zitten. Eten. Het is dan rond 06.50 uur.

Tussen vijf en tien over zeven fiets ik weg, naar het station. Muziek op de oren. Gisteravond hebben Senna en ik nieuwe deuntjes gedownload, dus vandaag draai ik afspeellijst 'Hipperdepip'. Fietsen duurt zo'n tien minuten. Parkeren doe ik meestal voor café Willem Slok, dan hoef ik de fietsdrukte op het station niet te ondergaan. Ik wandel naar mijn perron, check in en wacht. Ik vind het lekker om nog even een paar minuten te moeten wachten. Zeker in deze kou.

Vandaag is het akelig rustig op het perron en in de trein. De vaste reizigers worden toegeknikt en mijn favoriet, de spast die meesprint met zijn favoriete deur om maar als eerste in te kunnen stappen, zie ik deze keer niet. De rest van ons geniet van de rust.

Mijn trein is altijd wat te vroeg. Er stapt verdacht veel uit. Deze mensen zijn niet alleen heel vroeg ingestapt, maar, er vanuitgaande dat de meesten in Utrecht werken, ook best vroeg op kantoor. Om 07.28 uur rijden we weg.

Vanmorgen las ik, tijdens mijn kwark met noten, een blogje van iemand die beschrijft hoe zij van huis naar college treint. Lang. Dat inspireert tot gedachten over mijn bewustzijn tijdens mijn studententijd. Ik was me bewust van het eenmalige karakter ervan, en van de grote kans op onvergefelijkheid. Niet van het belang. Jammer en zonde. Die eenmaligheid is harder dan je je ooit kunt voorstellen op die leeftijd.

Ik wil ook even schrijven. Over mijn ochtend, de rituelen en patronen, maar ook het vertrouwde en spirituele ervan. Jij, je ritme en de stilte, op weg naar een dag vol verrassingen. Hopelijk.

We naderen Amsterdam Bijlmer/Arena, tijd om uit te stappen. Nog een beetje frisse buitenlucht en dan actie: online processen verbeteren en de wereld in zijn algemeenheid weer een heel klein stukje beter maken....