Wat een ronde, wat een avond!
Een prachtige zomeravond. Graadje of 20 nog. Twee uur geleden heeft het kort maar intens geregend, de geur van de bui is nog niet verdwenen en de koelte is nog voelbaar. Het was een perfecte avond voor een perfect rondje hardlopen.
Zo'n zes jaar geleden liep ik voor het laatst samen met Jasper. Ergens langs de Vecht in Rhijnauwen overstrekte ik mijn knie. De pees in mijn knieholte heeft me uiteindelijk twee jaar gekost. Mijn gezinsleven nog een paar jaar. Tot ik dus ruim een jaar geleden weer ben begonnen met lopen.
Gisteravond heb ik de man thuis opgehaald en zijn we weer richting Rhijnauwen gelopen. Dat is sowieso altijd een lekker en mooi stuk. Daarna achter het AZU langs, naar De Bilt en via Groenekan terug naar Utrecht-Oost. Jasper moest het laatste stukje alleen afmaken, zodat we exact hetzelfde hebben gelopen.
We kwamen uit op 18,5 kilometer in 1 uur en 44 minuten. Dat is zo'n 11,2 kilometer per uur, inclusief een stoplicht, trein en plaspauze. We waren dus dik tevreden. Niet alleen omdat het zo leuk en lekker was weer eens samen te lopen, vooral omdat we ons als (bijna) veertigers zo enorm fit en gezond voelden.
Tot vanmorgen. Achillespezen, kuiten, bovenbenen, zelfs mijn schouders (ja, die zwaaien wat heen en weer....;)), alles voelde ik toen ik uit bed stapte. Maar eigenlijk viel het enorm mee. Mijn spierpijn begint legendarische proporties aan te nemen, dus ik was voorbereid op veel meer. Maar misschien begint mijn lijf er eindelijk weer aan te wennen. Misschien had ik alleen mazzel. Dat weet ik volgende week, en anders over drie weken (over twee weken speelt FC Utrecht tegen Celtic!).
Zo'n zes jaar geleden liep ik voor het laatst samen met Jasper. Ergens langs de Vecht in Rhijnauwen overstrekte ik mijn knie. De pees in mijn knieholte heeft me uiteindelijk twee jaar gekost. Mijn gezinsleven nog een paar jaar. Tot ik dus ruim een jaar geleden weer ben begonnen met lopen.
Gisteravond heb ik de man thuis opgehaald en zijn we weer richting Rhijnauwen gelopen. Dat is sowieso altijd een lekker en mooi stuk. Daarna achter het AZU langs, naar De Bilt en via Groenekan terug naar Utrecht-Oost. Jasper moest het laatste stukje alleen afmaken, zodat we exact hetzelfde hebben gelopen.
We kwamen uit op 18,5 kilometer in 1 uur en 44 minuten. Dat is zo'n 11,2 kilometer per uur, inclusief een stoplicht, trein en plaspauze. We waren dus dik tevreden. Niet alleen omdat het zo leuk en lekker was weer eens samen te lopen, vooral omdat we ons als (bijna) veertigers zo enorm fit en gezond voelden.
Tot vanmorgen. Achillespezen, kuiten, bovenbenen, zelfs mijn schouders (ja, die zwaaien wat heen en weer....;)), alles voelde ik toen ik uit bed stapte. Maar eigenlijk viel het enorm mee. Mijn spierpijn begint legendarische proporties aan te nemen, dus ik was voorbereid op veel meer. Maar misschien begint mijn lijf er eindelijk weer aan te wennen. Misschien had ik alleen mazzel. Dat weet ik volgende week, en anders over drie weken (over twee weken speelt FC Utrecht tegen Celtic!).
Reacties