Man City lijkt de schaamte nu echt voorbij
Sinds de hoogtijdagen van Niall Quinn ben ik fan van Manchester City. Het heeft me minstens veel mooie, spannende en hartstochtelijke momenten opgeleverd. Al blijft het jammer dat de reden voor mijn adoratie vrij vlot vertrok, nooit een band opbouwde met de club en de fans en nu bij Sunderland meneer de directeur uit loopt te hangen.
Maar goed, Manchester City dus. Na jaren van geploeter in de hoogste en drie daaronder hangende divisies, is er sinds 2003 sprake van een 'constante' aanwezigheid in de Premier League en mede daardoor een stijgende lijn met resultaten als gevolg. Dit leidde zelfs in 2007 tot de overname van de club, voor maar liefst 81 miljoen euro. De (in zijn vaderland hevig onder verdenking van fraude staande) Thai Thaksin Shinawatra was de trotse nieuwe eigenaar. Acht aankopen en een teleurstellende periode onder trainer Sven-Goran Eriksson leverden verder niets op, waarna de Abu Dabi United Group ter waarde van 185 miljoen euro een meerderheidsbelang nam in de club.
Al die bedragen, al dat geld en alle nieuwe ambities hebben hun gevolgen gehad. Zo was er afgelopen seizoen bijna plaatsing voor de voorrondes van de Champions League (die op de laatste speeldag moesten worden gelaten aan Tottenham Hotspur), zijn er vreselijk duurbetaalde vedettes neergestreken en vraagt elke club die City aan de telefoon krijgt, direct tweemaal de originele vraagprijs, nog voor de naam van de speler is gevallen. Maar ook aan de kant van City is veel veranderd. Want waar het de afgelopen 20 jaar, ondanks roerige tijden met het eerste elftal, een florerende jeugdafdeling had, wordt nu alleen maar gekeken naar aankopen, liefst duurder dan duur.
In de zomer van 2009 kwamen Gareth Barry, Roque Santa Cruz, Carlos Tévez, Emmanuel Adebayor en Kolo Toure ter waarde van 115 miljoen euro invliegen. De winter daarvoor was Robinho al overgenomen voor 42 miljoen. Daarna volgde Nigel de Jong (18 mio) en Wayne Bridge (13 mio) nog. Het zijn volstrekt irreële bedragen voor modale voetballers, het was Sinterklaas en Kerst tegelijk voor de verkopende clubs.
Bridge zat bij Chelsea op de bank, toen hij hun alsnog 13 miljoen opbracht. De Jong is een degelijke, maar meer ook niet, middenvelder en moet bijna 20 miljoen kosten. Zijn eveneens beperkte collega Barry doet nog altijd 15 miljoen. Even voor de balans. Wesley Snijder kostte Internazionale ook 15 miljoen euro.
Deze zomer is de penningmeester weer kwistig met scoutingstrips en blanco cheques aan het strooien. De zomer is nog lang niet voorbij en de trasfermolen moet nog op gang komen, maar City heeft reeds de eerste aankopen gepresenteerd. En welke! Bepalende en hoogstwaarschijnlijk enorm beslissende spelers als Yaya Toure (nog maar een verdedigende middenvelder, 27 miljoen) en Jerome Boateng (verdediger, 20 miljoen). Gelukkig wordt er ook een voetballer vastgelegd: de Spanjaard David Silva, ter waarde van 40 miljoen.
Langzaam maar zeker begin ik me af te keren van de club, het beleid en de spelers. Misschien laat ik me, indien succesvol, wel terugtrekken. Chelsea gaat tenslotte ook niet als fanloos door het leven. Ik weet het niet. Maar dit beeld trekt niet, boeit niet, leeft niet en doet niks leven bij mij, naast medelijden met de seizoenkaarthouders en de erfgenamen van alle miljardair/eigenaars. Al lijkt er voldoende over te blijven...;)
Wat mij betreft geef je, als je het hebt, zeker geld uit. Aan toppers. In bovenstaande, indrukwekkende, lijst namen, staan er twee. Carlos Tevez krijgt het voordeel van de twijfel en David Silva is echt een veelbelovende Europese topspeler. Hij is pas 24, maar beschikt over de ervaring, het temperament, de techniek en de slimheid om in alles uit te groeien tot een van de groteren. En de rest....? Verkopen, al krijg je van de gespendeerde 300 miljoen maximaal 50 miljoen terug. Het is niet anders. Een verdediger kost rond de tien miljoen euro, een middenvelder zo'n 15, een aanvaller misschien 20. Meer niet.
En als ze al meer waard zijn, ben je te laat met de aankoop. Dan had je twee jaar eerder moeten zijn. Je moet Zlatan Ibrahimovic niet kopen, je moet 'm opleiden. Besteed je tijd aan de veelbelovende jonge spits Daniel Sturridge.... Oh nee, die werd voor een habbekrats aan Chelsea verkocht....!
Maar goed, Manchester City dus. Na jaren van geploeter in de hoogste en drie daaronder hangende divisies, is er sinds 2003 sprake van een 'constante' aanwezigheid in de Premier League en mede daardoor een stijgende lijn met resultaten als gevolg. Dit leidde zelfs in 2007 tot de overname van de club, voor maar liefst 81 miljoen euro. De (in zijn vaderland hevig onder verdenking van fraude staande) Thai Thaksin Shinawatra was de trotse nieuwe eigenaar. Acht aankopen en een teleurstellende periode onder trainer Sven-Goran Eriksson leverden verder niets op, waarna de Abu Dabi United Group ter waarde van 185 miljoen euro een meerderheidsbelang nam in de club.
Al die bedragen, al dat geld en alle nieuwe ambities hebben hun gevolgen gehad. Zo was er afgelopen seizoen bijna plaatsing voor de voorrondes van de Champions League (die op de laatste speeldag moesten worden gelaten aan Tottenham Hotspur), zijn er vreselijk duurbetaalde vedettes neergestreken en vraagt elke club die City aan de telefoon krijgt, direct tweemaal de originele vraagprijs, nog voor de naam van de speler is gevallen. Maar ook aan de kant van City is veel veranderd. Want waar het de afgelopen 20 jaar, ondanks roerige tijden met het eerste elftal, een florerende jeugdafdeling had, wordt nu alleen maar gekeken naar aankopen, liefst duurder dan duur.
In de zomer van 2009 kwamen Gareth Barry, Roque Santa Cruz, Carlos Tévez, Emmanuel Adebayor en Kolo Toure ter waarde van 115 miljoen euro invliegen. De winter daarvoor was Robinho al overgenomen voor 42 miljoen. Daarna volgde Nigel de Jong (18 mio) en Wayne Bridge (13 mio) nog. Het zijn volstrekt irreële bedragen voor modale voetballers, het was Sinterklaas en Kerst tegelijk voor de verkopende clubs.
Bridge zat bij Chelsea op de bank, toen hij hun alsnog 13 miljoen opbracht. De Jong is een degelijke, maar meer ook niet, middenvelder en moet bijna 20 miljoen kosten. Zijn eveneens beperkte collega Barry doet nog altijd 15 miljoen. Even voor de balans. Wesley Snijder kostte Internazionale ook 15 miljoen euro.
Deze zomer is de penningmeester weer kwistig met scoutingstrips en blanco cheques aan het strooien. De zomer is nog lang niet voorbij en de trasfermolen moet nog op gang komen, maar City heeft reeds de eerste aankopen gepresenteerd. En welke! Bepalende en hoogstwaarschijnlijk enorm beslissende spelers als Yaya Toure (nog maar een verdedigende middenvelder, 27 miljoen) en Jerome Boateng (verdediger, 20 miljoen). Gelukkig wordt er ook een voetballer vastgelegd: de Spanjaard David Silva, ter waarde van 40 miljoen.
Langzaam maar zeker begin ik me af te keren van de club, het beleid en de spelers. Misschien laat ik me, indien succesvol, wel terugtrekken. Chelsea gaat tenslotte ook niet als fanloos door het leven. Ik weet het niet. Maar dit beeld trekt niet, boeit niet, leeft niet en doet niks leven bij mij, naast medelijden met de seizoenkaarthouders en de erfgenamen van alle miljardair/eigenaars. Al lijkt er voldoende over te blijven...;)
Wat mij betreft geef je, als je het hebt, zeker geld uit. Aan toppers. In bovenstaande, indrukwekkende, lijst namen, staan er twee. Carlos Tevez krijgt het voordeel van de twijfel en David Silva is echt een veelbelovende Europese topspeler. Hij is pas 24, maar beschikt over de ervaring, het temperament, de techniek en de slimheid om in alles uit te groeien tot een van de groteren. En de rest....? Verkopen, al krijg je van de gespendeerde 300 miljoen maximaal 50 miljoen terug. Het is niet anders. Een verdediger kost rond de tien miljoen euro, een middenvelder zo'n 15, een aanvaller misschien 20. Meer niet.
En als ze al meer waard zijn, ben je te laat met de aankoop. Dan had je twee jaar eerder moeten zijn. Je moet Zlatan Ibrahimovic niet kopen, je moet 'm opleiden. Besteed je tijd aan de veelbelovende jonge spits Daniel Sturridge.... Oh nee, die werd voor een habbekrats aan Chelsea verkocht....!
Reacties