Switchen als een tierelier

Vastendag 3 zit er bijna op. Het was een drukke dag, en een erg leuke dag, dus dat helpt dan enorm. Ik was even bij Freek, voor de bloedpriktest, en zei ook al tegen hem dat ik vooral niet teveel tijd moet hebben. Tijd betekent snoepen, nadenken, kleine hongerprikkels bevredigen. Ja, een gebrek aan impulsivitweit is mij weinig verweten in dit leven.

De dag begon met een unicum: voor het eerst sinds, ik gok, 1991, weeg ik minder dan 79 kilo, 78,4 om precies te zijn. (In 1991 ging ik in dienst met een kapotte kruisband, die had ik ongeveer een jaar eerder afgescheurd. Ik woog toen begin 70 kilo. In dienst ben ik vervolgens enorm aangekomen. Een uitgekiend dieet van niet sporten, veel drinken, vrachtwagens besturen en vreselijk slecht eten. Na mijn diensttijd ben ik zowel gaan afvallen als mijn laatste groeispurt genoten, waardoor ik nooit meer onder die 80 ben uitgekomen).

Morgen zal er vast nog wat vanaf gaan, maar daarna gaat het langzaam opladende lichaam ook weer opnieuw opslaan en dus aankomen. Prima. Maar ik was dus bij Freek, want tot nu toe bleek er weinig van mijn aankomst 'in de ketonen', zoals Freek dat noemt. Maar uit mijn bloed bleek dat ik de switch al ruimschoots heb gemaakt, alleen was mijn urine blijkbaar niet op de hoogte. 3,7 Mat hij, bij 2,2 is de switch al gemaakt. Dat maakt dat de hele exercitie zin heeft gehad, want ik heb mijn nu al behaalbare doelen behaald: 3 kilo afvallen (5), switchen en de controle over mijn lichaam grijpen. Wat nog openstaat, is mijn wens mijn eetpatroon positief te doorbreken. Daar kan ik over een jaar pas wat zinnigs over zeggen, denk ik.

Vandaag was verder fantastisch. Inhoudelijk leuk, druk, en ik bruis van energie. Zelfs nu, rond half negen 's avonds, na een dag werken, reizen, een vergadering op school, geen eten, half uurtje sporten, douchen en nu op de bank hangend met een laptop op mijn schoot. Dus ik ben toe aan de volgende dag en danste zojuist nog even naar de winkel om mijn sla (lunch) en kipfilet (diner) voor morgen te halen. Heerlijk. Ook voor mijn omgeving, want de lucht uit mijn mond is niet meer te harden, hahahaha.

Afijn, opgelucht, lekker en energiek. Al was ik zojuist tijdens het fietsen iets te enthousiast, want ik joeg mezelf soepel en zonder er erg in te hebben, naar zo'n 130 hartslagen per minuut. Bij mij is dat zone 3, dus niet de bedoeling. Ik moest echt afremmen om mezelf weer terug te krijgen in de gewenste hoek van zone 1 en 2. Kortom: kipfilet.