Beledigen is een loos begrip
VVD en PVV willen het beledigen van anderen tot een ruimer begrip maken en dus minder (snel) strafbaar stellen. Maar kan een belediging überhaupt strafbaar zijn?
"Een belediging is een krenkende uiting die iemands eer en goede naam kan aantasten. Het ervaren van een uiting als belediging is zeer subjectief: de 'ontvanger' van de belediging moet dit als zodanig ervaren. Dat wil zeggen; een persoon moet zich gekrenkt voelen."
Dat betekent dus concreet dat als ik iets roep tegen Jantje, Jantje zich pas beledigd voelt als hij dit zo opvat. Als hij mijn tekst als beledigend ervaart. Hij kan het ook als niet beledigend ervaren. De 'ervaring' en interpretatie liggen volledig bij Jantje. Hoe kan iemand mij kwalijk nemen dat Jantje iets doet, ervaart of interpreteert?
Er gaat geen groot jurist aan mij verloren, maar de principale rechtlijnigheid van het recht snap ik meestal wel. En je hebt als eiser een lastige, zo niet onmogelijke, zaak als je de klager iets verwijt waaraan hij niks kan doen. Niks, zeg ik bewust, want zelfs als je bewust beledigt, is het nog maar de vraag of dit ook als zodanig wordt opgevat. En als dat laatste het geval is, draait je zaak dus rond de vraag of ik het bewust deed en het onderscheid maken tussen bewust en onbewust gedrag is geen taak die (grond)wettelijk is vastgelegd.
Een belediging kan iemand dus in zijn/haar eer aantasten. Ik ben een man met weinig eer, dus dat is al lastig aantasten. Ik heb ook al geen geloof, dus kan niet oordelen in hoeverre opmerkingen over je eigen geloof een persoon daadwerkelijk in zijn eer aan kunnen tasten. Of dat men dat vooral claimt, omdat het de enige juridische kapstok is, waaraan de jas van Geert Wilders wordt bespeurd.
Wat ik wel weet, omdat ik het vind, is dat beledigen iets is dat je volledig zelf in de hand hebt. Net als je rookverslaving, je ochtendhumeur en je rijgedrag. Je kunt mensen absoluut verwijten dat er wordt gehandeld, gedragen en geleefd in strijd met jouw eigen normen en waarden, maar juridisch lijkt het me spannend de wereld te overtuigen dat jouw visie de enige juiste is. Wie neem je kwalijk dat jij zelf rookt? Wie is er verantwoordelijk voor de snelheidsmeter op jouw dashboard? Wie is de enige die wat kan doen aan jouw ochtendhumeur?
Beledigen kan bewust en per ongeluk gebeuren. Je beledigd voelen is een keuze. Zet de knop om, doe wat aan je gevoeligheden en behoudt het perspectief. Denk aan de woorden, de afzender, de achtergronden en het beoogde doel en vraag jezelf af: "waarom voel ik mij beledigd?". Misschien heb je het nodig. Misschien geeft het een stuk zingeving. Misschien biedt het een groep waartoe je (onbewust) graag behoort. Het antwoord doet alleen voor jezelf ter zake, dus neem de tijd. Maar zet 'de belediging' uit en ga door met je leven. Ga aan de slag met je rookverslaving.
Dat maakt de vrijheid van meningsuiting in mijn ogen inderdaad volledig onbeperkt. Restricties zijn een teken van armoede, van teveel tijd, van teveel invloeden op een afspraak, van ongepaste nuance. En in dit geval vooral van een weggemoffelde verantwoordelijkheid die bij alle, binnen een grondwet vallende, burgers zelf ligt en niet in een kansloos juridisch en opgelegd dictaat.
"Een belediging is een krenkende uiting die iemands eer en goede naam kan aantasten. Het ervaren van een uiting als belediging is zeer subjectief: de 'ontvanger' van de belediging moet dit als zodanig ervaren. Dat wil zeggen; een persoon moet zich gekrenkt voelen."
Dat betekent dus concreet dat als ik iets roep tegen Jantje, Jantje zich pas beledigd voelt als hij dit zo opvat. Als hij mijn tekst als beledigend ervaart. Hij kan het ook als niet beledigend ervaren. De 'ervaring' en interpretatie liggen volledig bij Jantje. Hoe kan iemand mij kwalijk nemen dat Jantje iets doet, ervaart of interpreteert?
Er gaat geen groot jurist aan mij verloren, maar de principale rechtlijnigheid van het recht snap ik meestal wel. En je hebt als eiser een lastige, zo niet onmogelijke, zaak als je de klager iets verwijt waaraan hij niks kan doen. Niks, zeg ik bewust, want zelfs als je bewust beledigt, is het nog maar de vraag of dit ook als zodanig wordt opgevat. En als dat laatste het geval is, draait je zaak dus rond de vraag of ik het bewust deed en het onderscheid maken tussen bewust en onbewust gedrag is geen taak die (grond)wettelijk is vastgelegd.
Een belediging kan iemand dus in zijn/haar eer aantasten. Ik ben een man met weinig eer, dus dat is al lastig aantasten. Ik heb ook al geen geloof, dus kan niet oordelen in hoeverre opmerkingen over je eigen geloof een persoon daadwerkelijk in zijn eer aan kunnen tasten. Of dat men dat vooral claimt, omdat het de enige juridische kapstok is, waaraan de jas van Geert Wilders wordt bespeurd.
Wat ik wel weet, omdat ik het vind, is dat beledigen iets is dat je volledig zelf in de hand hebt. Net als je rookverslaving, je ochtendhumeur en je rijgedrag. Je kunt mensen absoluut verwijten dat er wordt gehandeld, gedragen en geleefd in strijd met jouw eigen normen en waarden, maar juridisch lijkt het me spannend de wereld te overtuigen dat jouw visie de enige juiste is. Wie neem je kwalijk dat jij zelf rookt? Wie is er verantwoordelijk voor de snelheidsmeter op jouw dashboard? Wie is de enige die wat kan doen aan jouw ochtendhumeur?
Beledigen kan bewust en per ongeluk gebeuren. Je beledigd voelen is een keuze. Zet de knop om, doe wat aan je gevoeligheden en behoudt het perspectief. Denk aan de woorden, de afzender, de achtergronden en het beoogde doel en vraag jezelf af: "waarom voel ik mij beledigd?". Misschien heb je het nodig. Misschien geeft het een stuk zingeving. Misschien biedt het een groep waartoe je (onbewust) graag behoort. Het antwoord doet alleen voor jezelf ter zake, dus neem de tijd. Maar zet 'de belediging' uit en ga door met je leven. Ga aan de slag met je rookverslaving.
Dat maakt de vrijheid van meningsuiting in mijn ogen inderdaad volledig onbeperkt. Restricties zijn een teken van armoede, van teveel tijd, van teveel invloeden op een afspraak, van ongepaste nuance. En in dit geval vooral van een weggemoffelde verantwoordelijkheid die bij alle, binnen een grondwet vallende, burgers zelf ligt en niet in een kansloos juridisch en opgelegd dictaat.
Reacties