De Vrouw 💙 De Taper

T minus 13 dagen. De taper is begonnen. De taper, voor wie zich dat afvraagt, is de periode dat je vóór je belangrijke wedstrijd, je trainingsintensiteit en -omvang terugbrengt. Zo rust je uit, geef je je lichaam alle kans op de supercompensatie die volgt op je trainingsprogramma en helen de kleine pijntjes. Je creëert na een drukke periode, waarin je extreem veel sport, ook weer wat lucht. Wat zin. Door deze onthouding sta je, als het goed is, ronkend van enthousiasme en energie aan de start van je belangrijke dag.

De mijne staat dus op 29 juli gepland. Nadat ik zaterdag de 4e divisiewedstrijd met Team Vleck in Klazienaveen heb gedaan, stond gisteren nog vijf uur fietsen in de planning. Doel: met vermoeide benen toch wat intensiteit opbrengen. Niet helemaal gelukt. Na vier uur was ik thuis en veel te weinig TSS (waarde die aangeeft hoe belastend je training is/moet zijn). Maar dat mag de pret niet drukken. Ik ben heel anders voorbereid dan de voorgaande twee jaren, is mijn gevoel. Maar zeker niet minder. Het is raar, wat dat betreft. Ik heb wel het gevoel dat ik te weinig gedaan heb, maar ook het gevoel dat ik sterker ben dan ooit. Zeg het maar. De twijfels en onzekerheden van iemand die voor een groot avontuur staat.

Wat mis ik dan? Lange duur. Ik heb echt veel te weinig lang gezwommen, lang gelopen en lang gefietst. Maar de keren dát ik lange duur deed, ging het prima. Dus veel twijfel levert het me niet op. Desondanks had ik het liever anders gehad en gedaan. Hoe komt dat dan Te weinig tijd. Ik heb een aantal keer door drukte fietstrainingen toch iets ingekort. Of een zwemtraining overgeslagen. En met lopen was ik in februari, toen ik in Schoorl de 30 kilometer liep, al hartstikke goed. Dus daar is minder aandacht aan besteed. Waar ik in de aanloop naar Frankfurt nog fluitend eens per twee weken 2 uur liep (in mijn herinnering), heb ik nu in totaal maar een keer of drie 2 uur of meer gelopen.

Maar goed, ik ga voor mijn derde hele, dus ik voel ook wel aan wat goed zit en wat niet. En er voelt niks minder goed aan. Zwemmen ga ik komende week nog even een slinger geven met een of twee lange sessies (dat kan prima in die laatste weken, want veel minder belastend voor je lijf). Fietsend is alles minder dan vorig jaar, toen ik door mijn kuitblessure gewoon al mijn tijd in het fietsen stak. Maar langzamer ben ik niet geworden. Sneller denk ik ook niet. Dat is een puntje voor volgend(e) seizoen(en). Lopend heb ik wél forse stappen gezet. In Schoorl liep ik al lang en constant hard, tijdens Indeland was ik ook sterk. En afgelopen zaterdag heb ik mijzelf in Klazienaveen toch wel overtroffen. Kortom: heerlijk. Veel goed gevoel. Toch.

Klazienaveen dus, mijn tweede wedstrijd met de mannen van Vleck. Nadat we in Enschede nog vijfde waren geworden, zijn we in de wedstrijden daarna wat teruggevallen. Voor de wedstrijd stonden we, geloof ik, 9e in de overall rangschikking. Spoiler alert: na de wedstrijd nog...;). We werden ook 9e. Maar... wel met het B-team, en dat is toch wel lekker en knap.

Tijdens de fotoshoot voor Transition, waar we in een van de komende edities uitgebreid aan bod komen!!

We hadden twee vlotte zwemmers en twee mindere. Ik had heel veel problemen met de drukte in het smalle kanaal. Mijn tempo lag te hoog voor de positie achterin die ik had gekozen, maar inhalen was ook nauwelijks te doen. Je zag niks, het was druk, er zwom om de zes slagen iemand in de breedte over je heen. Hoe en waarom? I don't know. Maar al voor ik bij mijn fiets was had ik er drie ingehaald, mijn looptempo vanuit het water was enorm. De wissel ging ook goed en het fietsen prima. Wat me opvalt is dat ik aardig wat mensen inhaal met fietsen, maar verder vooral een gemiddelde fietser ben. In het team en vergeleken met wat bekenden (Hellassers) die ook meededen. Je wint er niks mee, maar kan er wel wat mee verliezen als het minder gaat. Met lopen ging vervolgens de turbo aan. Het was nog steeds warm, maar ik ging als de brandweer. Nergens op gelet, gewoon zo hard mogelijk. Ik ben werkelijk nergens ingehaald, nadat ik uit het water ben gekomen en heb zelf een enorme inhaalrace gereden en gelopen. Jammer, maar ook zalig. Uiteindelijk had ik de 7e looptijd en deed in 18 minuten over mijn 5 kilometer. Dat is een PR, ín een fakking triatlon....

Finish in Klazienaveen, Kreule op de voorgrond

Daarmee ga ik met een heerlijk gevoel mijn taperperiode in. En met heel veel tijd. Ik heb een nieuwe klus gescoord (bij een farmaceut in Arnhem), maar die begint pas na de vakantie. Dus ik heb tijd en er staat weinig op het programma. En ik ben uitgerust en nog verder aan het uitrusten. Djezus! Dus vanmorgen heb ik mijn fiets gepoetst, mijn bandje maar weer eens verwisseld (twee keer lek deze week, na in mijn eerste zes jaar fietsen slechts één keer lek te hebben gereden), het gras gemaaid en de benedenverdieping gestofzuigd. Nu een blogje, zo meteen lunch en even naar de kapper. De energie..... De Vrouw weet niet wat ze ziet als ze zo thuiskomt.

Heerlijk. Een paar dagen rommelen, de vakantie voorbereiden en een beetje sporten. De motor af en toe even aanzwengelen, zeg maar. En donderdag op pad. Noord-Frankrijk is de eerste stop, waar we de laatste week voor Zürich uitzitten. Afijn, daar kom ik nog wel op terug komende weken.

Werkse, luierse, sportse en leesse allemaal!