Alles klaar, chillen en T minus 1

Het is klaar. Alleen de fiets en mijn twee wisseltassen moeten nog even naar de start/finish/wisselzone worden gebracht. Ik lig al de hele middag op bed. Hangen, beetje slapen, snoepen en nu nog even een blogje schrijven voor het inchecken.

Gisteren was rommelig, maar we hebben het gered. De Vrouw had veel last van de 'wissel'. Het onbekende, het autorijden, de vele details die komen kijken bij het goed en compleet pakken van de auto. Het was te druk. Maar ergens einde middag ploften we neer op een terras aan het meer, met Bas en Kirsten, Liron en Mosha, en konden we aan de bier en bradwurst.

Het maakt me weer nederig, om ons hier zo te zien zitten. Voor de derde keer met het hele gezin, voor de derde keer met Kirs en Bas. En deze keer zelfs met hun kids. Het is zo fenomenaal om zulke avonturen en dagen met geliefden te kunnen en mogen delen. Met name De Vrouw leeft een heel jaar mee met mijn training, hobby, stress, ambities en plannen. En waar dit weekend voor mij de beloning is, is het voor haar de negatieve climax van al die ellende. Een druk weekend, vol lawaai, zonder voorspelbaarheid en in grote groepen mensen. En dat dan zonder je man, want die is druk met zichzelf. Ja, ik ben een heel gelukkig mens met deze mensen om mij heen. En een heel gelukkig man, met een vrouw die mij dit gunt en dit allemaal voor mij en mijn passie doorstaat en over heeft.

Voor mij was dat het laatste 'onbezorgde' maal. Vanaf vandaag, zaterdag, ga ik op vezelarm. Aangezien mijn stoelgang mijn wedstrijden nog wel eens wil onderbreken, neem ik gewoon geen risico's meer: wat er niet in gaat, hoeft er ook niet uit. Dus het ontbijt bestond uit een forse schep roerei en 2 gekookte eieren (ik had de yoghurt nog niet ontdekt). De meute ging vanmiddag even wandelen om een lunch te scoren, ik ben op bed geploft voor een dutje. Een beetje gelukt. En mijn spullen dus pakken. Alles neerleggen, juiste tassen, juiste voeding per tas, etc. Nadat ik uiteindelijk ook weer wakker was geworden, had ik toch nog honger. En wat eet je dan, zonder vezels?

Juist. Snackpakket. Suikers enzo. Ik had er ook een kwarkje bij. Maar hier had ik zin in. Nou, op zo'n dag als vandaag moet je er dan ook maar volledig aan toegeven, hahahaha.

Ik ben er wel klaar voor. Mijn raceprognose lijkt aan alle kanten niet haalbaar. De wetsuit is twijfelachtig en de hitte juist vanaf een uur of 14.00, als ik begin met lopen, groots en drukkend. We zullen zien. Ik blijf hopen op een 10.30-ish. Maar voor nu wil ik vooral gewoon graag beginnen. Dan heb ik dat maar vast gehad...;).