Zelfkennis staat centraal voor bloggers en blogs

Als het goed is. Dat is de crux van mijn antwoord op een hele reeks vragen die @sharpbentwit stelt als uitgangspunt van een heuse Blogkermis. Dat al zo vroeg weggegeven hebbende, moet ik nu met een bijster interessante verhandeling over de achtergronden van mijn antwoord moeten komen om de lezer tot het einde van dit stuk te brengen.

Ik ga het proberen. "Is er een blogetiquette?", was de centrale vraag van Ben. Ja natuurlijk is die er! Maar een rondje Google leidt ons nu niet direct naar de meest eenduidig vastgelegde voorschriften, do's en dont's. Het blijft een beetje hangen bij individuele meningen, waar ik er vandaag lekker nog een bij aanbied. Wellicht dat de verzamelde reacties in deze Blogkermis kunnen uitmonden in een officieus Handboek voor Blogetiquette...;)?

Mijn stellige overtuiging is dat iedereen met gezond verstand een fatsoenlijk, prettig en soms zelfs interessant blog kan bijhouden. Vooral dat laatste is cruciaal, maar ook het criterium waar je je als blogger het minst druk om moet maken. Want, indachtig een muzikant of schilder, je maakt wat je zelf mooi vind en als dat 'verkoopt' is het alleen maar leuk en extra dankbaar!
Fatsoenlijk en prettig dus? Ja. Dat betekent een leuke, vlotte pen, een prikkelende of uitdagende eigen (!) mening met argumenten, normaal taalgebruik, niet te gevoelig voor kritiek, open en eerlijk schrijven en reageren.

Dat maakt een blog dus nooit saai of niet interessant. Ja, een lezer kan het saai vinden, maar de schrijver vind het de moeite waard. Dat is het enige dat telt. Hoe meer lezers, hoe interessanter 'men' je blog vindt. Mijn ervaring is dat dat wel degelijk enorm onderwerp-afhankelijk is. De hardloopbijdrages op De Schopper zijn leuk voor een man of tien, maar mijn voetbalstukjes leverden tijdens het afgelopen WK waanzinnige bezoekersaantallen op. Daarnaast denk ik dat vooral de afwisseling zorgt voor herhaalverkeer, want er is meestal wel een onderwerp wat weer laat lezen, ondanks anderen die nauwelijks de moeite waard zijn. Een reeks (persoonlijke) do's en dont's voor in het eerste Handboek, ziet er zo uit:

• Behoud of ontwikkel (heel snel) zelfkennis
• Wissel onderwerpen af
• Reageer op reacties (die dus altijd welkom zijn!)
• Stel vragen (zodat men makkelijker reageert)
• Blijf heel dicht bij jezelf en wat jij leuk vind, bloggen doe je voor jezelf
• Blijf het voorbeeld geven, ook bij anderen!
• Bezoekers scoor je met koppen, lezers met inhoud (speel hiermee, niet teveel 'geschreeuw in kop', dat voelt als 'sales')
• Zorg voor een minimaal aantal spelfouten en geen taalfouten..... (dat staat zo 'te snel' of zelfs ongeletterd)
• Gebruik Twitter, YouTube, Flickr, Facebook, etc. om 'jouw wereld' attent te maken op je blog
• Schrijf altijd indachtig het feit dat ook collega's meelezen (want dat doen ze soms)
• Wissel in een post tekst, plaatje, bullets af, verdiep je in 'schrijven voor het web'

Het punt zelfkennis is wat mij betreft cruciaal. Het helpt je reacties te nuanceren, want dat doen de reageerders niet altijd voor je. En het plaatst je bijdrage aan het welzijn van de lezer in perspectief, die is namelijk nihil. Je bent twee minuten ontspanning, een glimlach, een paar muiskliks, een vergeten herinnering of een prikkel. Op zijn best. Blijf je dat vooral realiseren, voordat de grote voetbalanalist J. Derksen straks roept dat hij in plaats van voetballers "geen bloggers met zelfkennis en relativerend vermogen kent".

Wat me brengt bij de laatste en leukste vraag van Ben: "Als je stopt, hoe doe je dat dan....?" Tsja, daar had ik nog nooit over nagedacht. Ik zie dit blog voortbestaan tot mijn kleinkinderen kunnen lezen (en dat duurt nog wel even). Maar goed, hoe zou je eindigen Frank....? Mijn karakter inachtnemende denk ik direct 'theatraal', met een slotwoord (videoboodschap) van Dirk Kuyt (als favoriet 'label') en een groots dankwoord van mijn echtgenote, die dit allemaal maar onzin vindt. En ter promotie zou ik graag een speciaal 'dagblogblog' opzetten, om mijn afscheid te promoten en het vooral eeuwigdurend te laten zijn. Want dat blijft het ultieme doel van de blogger: (digitale) onsterfelijkheid....;)