Weer een seizoen voorbij... Genoten?
Zo richting eind mei bekruipt mij altijd een tweeslachtig gevoel: leegte, vanwege het gat dat ontbreken van lopende voetbalcompetities in mijn bestaan slaat. En opluchting, omdat er weer een seizoen voorbij is, waarin te hoge verwachtingen en niet uitgekomen dromen meer plaats hadden dan verrassing en blijdschap.
Afgelopen weekend was natuurlijk de (in ieder geval Nederlandse) climax. FC Utrecht verliest op dramatische wijze een speler en gaat niet op voor Europees voetbal, Ajax en Manchester United worden kampioen, Manchester City wint de FA Cup, Bjorn Vlemminckx kroont zich topscorer van de Eredivisie, Cristiano Ronaldo scoort zijn 37e en 38e competitiegoals en Clarence Seedorf vervult een glansrol in de met een titel bekroonde terugkeer van AC Milan op het hoogste Italiaanse niveau.
Hoogtepunten en dieptepunten. Teleurstelling en vreugde. Zo bezien en teruglezend, ben ik blij dat het er weer op zit. Zelfs blijdschap kan vermoeiend zijn. Geluk ook. Een zomer zonder Lionel Messi maakt het verlangen naar de kleinste grootste man ter wereld weer enorm. Na de zomer zijn ook de Belgische internationals weer een seizoentje rijper en beter en hopelijk komt Jonathan Reis weer richting werkende knie. Gaat Ricky van Wolfswinkel eindelijk doorbreken, liefst middels 25 goals? Hoe zal het Alex Pastoor vergaan bij NEC? Ik verheug me op de Belgen, een van de leukere en talentrijkere landenteams in de wereld. Ik gun Pastoor weer een geweldig seizoen, zelfs bij NEC. En ik gun FC Utrecht tien miljoen voor haar vertrekkende topscorer. En ik hoop dat Reis zijn niveau weer haalt en zo PSV terugbrengt in de kampioensrace. En ik wil zoveel mogelijk Messi zien, liefst ook nog even een keertje live (met Martijn..;)!)
Er is dus weer ruim voldoende om je ook volgend seizoen weer op voetballen te verheugen. Maar José Mourinho blijft zijn lippen bewegen, Arsenal blijft vanaf maart alles weggeven, Ajax is vreselijk goed bezig, FC Utrecht maakt haar (en haar supporters') ambities niet waar en Ronaldo blijft een fenomenale voetballer. Zekerheidjes, die dus ook weer garant staan voor de nodige irritaties en teleurstellingen.
Los van die vreselijk zinloze en kansloze potjes Europa League-voetbal, hebben we als liefhebbers tot medio augustus vrij. Tijd voor het gezin. Verras ze eens met een uitje op zondag...;)! Er is geen eindronde, wat ik eerlijk gezegd niet zo erg vindt. De laatste epische teleurstelling zit me nog teveel dwars. Komend jaar schikt me prima, dan ben ik de meeste pijn weer vergeten en kan ik er in Polen en Oekraïne weer tegenaan. Met een finale Nederland - België zou ik gelukkig zijn, ware het niet dat ik dan zeker weet dat we verliezen. Dus laten we die wedstrijd maar in de poulefase afwerken, hebben we dat gehad.
Tot die tijd sluiten we natuurlijk in stijl af, met de Champions League-finale. Een groots vooruitzicht, aangezien ik geen verwachtingen heb en eigenlijk ook geen uitgesproken favoriet. Ik heb per definitie een voorkeur voor FC Barcelona, maar ik gun Edwin van der Sar zijn afscheid en Sir Alex Ferguson zijn (verder uitgebouwde) onsterfelijkheid. Dus kom maar door met die wedstrijd. Ik ben er klaar voor. En voor wat erna komt...
Afgelopen weekend was natuurlijk de (in ieder geval Nederlandse) climax. FC Utrecht verliest op dramatische wijze een speler en gaat niet op voor Europees voetbal, Ajax en Manchester United worden kampioen, Manchester City wint de FA Cup, Bjorn Vlemminckx kroont zich topscorer van de Eredivisie, Cristiano Ronaldo scoort zijn 37e en 38e competitiegoals en Clarence Seedorf vervult een glansrol in de met een titel bekroonde terugkeer van AC Milan op het hoogste Italiaanse niveau.
Hoogtepunten en dieptepunten. Teleurstelling en vreugde. Zo bezien en teruglezend, ben ik blij dat het er weer op zit. Zelfs blijdschap kan vermoeiend zijn. Geluk ook. Een zomer zonder Lionel Messi maakt het verlangen naar de kleinste grootste man ter wereld weer enorm. Na de zomer zijn ook de Belgische internationals weer een seizoentje rijper en beter en hopelijk komt Jonathan Reis weer richting werkende knie. Gaat Ricky van Wolfswinkel eindelijk doorbreken, liefst middels 25 goals? Hoe zal het Alex Pastoor vergaan bij NEC? Ik verheug me op de Belgen, een van de leukere en talentrijkere landenteams in de wereld. Ik gun Pastoor weer een geweldig seizoen, zelfs bij NEC. En ik gun FC Utrecht tien miljoen voor haar vertrekkende topscorer. En ik hoop dat Reis zijn niveau weer haalt en zo PSV terugbrengt in de kampioensrace. En ik wil zoveel mogelijk Messi zien, liefst ook nog even een keertje live (met Martijn..;)!)
Er is dus weer ruim voldoende om je ook volgend seizoen weer op voetballen te verheugen. Maar José Mourinho blijft zijn lippen bewegen, Arsenal blijft vanaf maart alles weggeven, Ajax is vreselijk goed bezig, FC Utrecht maakt haar (en haar supporters') ambities niet waar en Ronaldo blijft een fenomenale voetballer. Zekerheidjes, die dus ook weer garant staan voor de nodige irritaties en teleurstellingen.
Los van die vreselijk zinloze en kansloze potjes Europa League-voetbal, hebben we als liefhebbers tot medio augustus vrij. Tijd voor het gezin. Verras ze eens met een uitje op zondag...;)! Er is geen eindronde, wat ik eerlijk gezegd niet zo erg vindt. De laatste epische teleurstelling zit me nog teveel dwars. Komend jaar schikt me prima, dan ben ik de meeste pijn weer vergeten en kan ik er in Polen en Oekraïne weer tegenaan. Met een finale Nederland - België zou ik gelukkig zijn, ware het niet dat ik dan zeker weet dat we verliezen. Dus laten we die wedstrijd maar in de poulefase afwerken, hebben we dat gehad.
Tot die tijd sluiten we natuurlijk in stijl af, met de Champions League-finale. Een groots vooruitzicht, aangezien ik geen verwachtingen heb en eigenlijk ook geen uitgesproken favoriet. Ik heb per definitie een voorkeur voor FC Barcelona, maar ik gun Edwin van der Sar zijn afscheid en Sir Alex Ferguson zijn (verder uitgebouwde) onsterfelijkheid. Dus kom maar door met die wedstrijd. Ik ben er klaar voor. En voor wat erna komt...
Reacties