Quelle toegankelijkheid bij de banken... NOT!
Zeg, #Rabobank, #ABNAMRO en #BKR, denk eens aan je klanten!
Als je, zoals wij, je goede voornemens een forse zwaai geeft, en dat goede voornemen bestaat uit verhuizen, dan moet je langs de bank. Om meerdere redenen. Een zeer teleurstellende ervaring bij de Rabobank hebben we al achter de rug, vandaag volgde een bizarre ervaring bij de ABNAMRO. Maar eerst even het begin.
Vorige week had Seline al begrepen van de Rabobank, dat zij ondernemers/ZZP-ers als ondergetekende alleen maar netto aanslaan in de berekening van een hypotheek. Dat betekent dat haar brutoloon en mijn nettowinst samen de basis zijn voor een mogelijke lening. Kul natuurlijk, want waarom dat onderscheid? Geen verklaring gekregen, maar het wantrouwen jegens de ZZP-er druipt er vanaf.
Dus dat wij onze uiterste best gaan doen van de Rabo af te komen, is evident. Onrecht en ongelijk drijven mij zeer accuut en ver van wat of wie dan ook. Dag dag. Voor nieuwe banken moesten wij echter wel weer even een rondje BKR-uittreksels doen. Die van Seline is een formaliteit, nieuwsgierigheid. Die van mij is wel een tikkeltje noodzakelijk, ben ik bang. Al weet ik dat inmiddels niet meer zeker, want verjaring is een groot goed en wellicht zijn we inmiddels zover dat er over mij ook niets meer te melden valt. Maar voor je dat zeker weet, moet je weer bij de bank langs. Of bij BKR zelf, in Tiel. Nou, doe dan maar een bank, daar woon ik dichterbij. Dacht ik. Want mijn twee meest dichtstbijzijnde Rabo's worden verbouwd. Al hebben ze me daar al eens de tent uitgejaagd met de eis de kosten die gepaard gaan met het opvragen van een uittreksel uit Tiel betaald moeten worden via de lopende betaalrekening. Die was op dat moment voor mij niet 'toegankelijk', waardoor ik mijn boodschap dus niet kon doen. Zo irritant. Geen pin, geen cash, alleen die eigen rekening. Wat een beleid.
Maar de ABN/AMRO sloeg vandaag wel alles. Nadat we bij het Postkantoor hadden ontdekt dat de bank (ING)balie dicht was (verbouwing!!), staken we De Neude over en liepen we de grote groene concurrent in. Daar bleek dat we alles konden doen wat we wilden, mits we met contact muntgeld konden betalen. Nee! Ik heb geen muntgeld! Ik gooi mijn munten gewoon weg, zo'n hekel heb ik eraan. Of we dan munten in een apparaat wilden gooien, storten op een rekening, de bon die eruit komt geldt vervolgens als betaalbewijs, alles in een enveloppe naar Tiel en hopla. Jezus. Als hypotheekstress geen reden is om in je jeugd voorzichtig om te gaan met schulden, dan is het dit proces wel.
Uiteindelijk is het goed gekomen. Denk ik. Over een paar dagen wordt het wel duidelijk, als er een samenvatting van mijn duistere financiële kant op de mat ploft. Dan weten we ook of dat bod wat we vanmorgen hebben gedaan enigszins zinvol was, hahaha.
Als je, zoals wij, je goede voornemens een forse zwaai geeft, en dat goede voornemen bestaat uit verhuizen, dan moet je langs de bank. Om meerdere redenen. Een zeer teleurstellende ervaring bij de Rabobank hebben we al achter de rug, vandaag volgde een bizarre ervaring bij de ABNAMRO. Maar eerst even het begin.
Vorige week had Seline al begrepen van de Rabobank, dat zij ondernemers/ZZP-ers als ondergetekende alleen maar netto aanslaan in de berekening van een hypotheek. Dat betekent dat haar brutoloon en mijn nettowinst samen de basis zijn voor een mogelijke lening. Kul natuurlijk, want waarom dat onderscheid? Geen verklaring gekregen, maar het wantrouwen jegens de ZZP-er druipt er vanaf.
Dus dat wij onze uiterste best gaan doen van de Rabo af te komen, is evident. Onrecht en ongelijk drijven mij zeer accuut en ver van wat of wie dan ook. Dag dag. Voor nieuwe banken moesten wij echter wel weer even een rondje BKR-uittreksels doen. Die van Seline is een formaliteit, nieuwsgierigheid. Die van mij is wel een tikkeltje noodzakelijk, ben ik bang. Al weet ik dat inmiddels niet meer zeker, want verjaring is een groot goed en wellicht zijn we inmiddels zover dat er over mij ook niets meer te melden valt. Maar voor je dat zeker weet, moet je weer bij de bank langs. Of bij BKR zelf, in Tiel. Nou, doe dan maar een bank, daar woon ik dichterbij. Dacht ik. Want mijn twee meest dichtstbijzijnde Rabo's worden verbouwd. Al hebben ze me daar al eens de tent uitgejaagd met de eis de kosten die gepaard gaan met het opvragen van een uittreksel uit Tiel betaald moeten worden via de lopende betaalrekening. Die was op dat moment voor mij niet 'toegankelijk', waardoor ik mijn boodschap dus niet kon doen. Zo irritant. Geen pin, geen cash, alleen die eigen rekening. Wat een beleid.
Maar de ABN/AMRO sloeg vandaag wel alles. Nadat we bij het Postkantoor hadden ontdekt dat de bank (ING)balie dicht was (verbouwing!!), staken we De Neude over en liepen we de grote groene concurrent in. Daar bleek dat we alles konden doen wat we wilden, mits we met contact muntgeld konden betalen. Nee! Ik heb geen muntgeld! Ik gooi mijn munten gewoon weg, zo'n hekel heb ik eraan. Of we dan munten in een apparaat wilden gooien, storten op een rekening, de bon die eruit komt geldt vervolgens als betaalbewijs, alles in een enveloppe naar Tiel en hopla. Jezus. Als hypotheekstress geen reden is om in je jeugd voorzichtig om te gaan met schulden, dan is het dit proces wel.
Uiteindelijk is het goed gekomen. Denk ik. Over een paar dagen wordt het wel duidelijk, als er een samenvatting van mijn duistere financiële kant op de mat ploft. Dan weten we ook of dat bod wat we vanmorgen hebben gedaan enigszins zinvol was, hahaha.
Reacties