Goedemorgen wereld!!!

Nadat we afgelopen zomer al werden getrakteerd op een geweldig slaappatroon bij onze kinderen, van tien tot tien, elke nacht, begint nu ook de leeftijd en mate van zelfstandigheid tot uiting te komen op de weekenddagen. Dat betekent niet langer opstaan als de eerste wakker wordt, maar opstaan als je zelf wakker wordt. Van een uur of half zeven zijn we doorgegroeid naar een uur of half negen.

En dat scheelt! We zetten 's avonds twee pakjes en een handvol koekjes klaar voor het spul, en wachten vervolgens rustig en vooral slapend af hoe de ochtend zich bij hun ontwikkelt. Meestal vrij goed. Af en toe staat er een aan je bed met een vraag of opdracht (!), maar over het algemeen worden we met rust gelaten. Tot we zelf besluiten dat het wel prima is geweest.

Zo ook vanmorgen. De eerste 'hut' was al gebouwd en het verstoppertje spelen kon beginnen toe ik de kamerdeur opendeed. Leuk! Eerst maar even koffie, knuffels en een sigaret. Met een loeiende TV in de hoek en een DVD bij de bank, was de kakofonie van bizarre geluiden al redelijk voor elkaar, dus rustig aan doen was gewenst en onmogelijk. Bassie en Adriaan (op de DVD) hebben gewonnen, Senna dus, in dit geval. Dansend op het 'alfabetliedje' schoot ze door de kamer, vol onbegrip bekeken door d'r broer, die nu al prima weet hoe hij zich aan een dans moet onttrekken. "Pijn"...;)

Toch zalig, als je elke dag zo wakker wordt!