De makkelijke en veilige route: geen route

Vanmorgen reed ik om half zeven richting Den Haag, toen ik werd overvallen door een beste sneeuwstorm. Op de radio kwamen nog net de files voorbij en vooral rond Den Haag en Rotterdam was het al volstrekte chaos. Ik heb een rondje Utrecht gemaakt van mijn ochtendrit en ben langzaam en gestaag via de A2 en de Zuilense Ring weer op huis aan gegaan.

Toch blijft het vooral een enorme luxe dat ik een baan heb, of misschien beter: het soort werk, waarbij dit soort opties überhaupt bestaan. Als jij locatiegebonden bent, ben je de lul en sta je tot tien uur vast. Ik kan me omdraaien, naar huis rijden, koffie zetten, een paar mails doen en me tot negen uur op het wakker worden van kinderen storten.

En een blogje schrijven over mijn ochtend. Daarnaast valt het vandaag ook wel gelukkig, want Rowdy is jarig. De unit wordt alweer veertien! Tweede klas VMBO, geweldige cijfers, drie keer per week mortorcrossen, veel achter de PC en druk met games en vriendjes. Het is me de puber wel. Een ongenadig humeur en wat opspelende hormonen nemen we er graag bij. Van harte boef! Boven staat je cadeau klaar....;)

Ik meld me de rest van de dag af en toe per mail en telefoon bij mijn collega's en opdrachtgever en verder vind ik het wel best. Er stond al een korte dag gepland, daar verander ik niks aan, haha. Er moet tenslotte taart gegeten en met sneeuwballen gegooid worden. Druk, druk, druk.....