Wat te doen met internet op de werkvloer?
De vraag is nog altijd niet uit haar 'issuefase' gegroeid. Bedrijven blijven worstelen met de vraag wat de richtlijnen zijn, wat is praktisch en wat is ontspanning en kost dus teveel tijd van de baas? Internet, de grootste uitvinding sinds het wiel, is nog immer iets 'nieuws', wat onwennigheid en soms ook onvermogen in mensen en beslissingen losmaakt.
De afgelopen dagen kwam ik in twee nieuwsberichten de exacte tegenstelling in de discussie tegen. Het eerste bericht maakt melding van de onderzoeksresultaten van Philip de Wulf namens het Leefritme Kenniscentrum in Amsterdam. De stelling luidt: "Werkgevers kunnen niet om Hyves heen", maar al lezende kun je veilig stellen dat internet als algemene en overkoepelende term ook op haar plaats was geweest. Zijn argumentatie richt zich vooral op de alom aanwezig zijnde communicatie- en contactmomenten en -tools, naast het feit dat er hele generaties aankomen die het met minder niet gaan doen, of zelfs redden. M.a.w. zet je over je angst heen, ga er mee om en doe er zelfs je voordeel mee.
De keerzijde van deze medaille lezen we in het bericht "Manchester United gooit spelers van Twitter". Ook hier kun je prima stellen dat Twitter synoniem staat voor de algehele dreiging die internet biedt op de veilige en volledig intern gemanagede omgeving van een bedrijf. In dit geval een voetbalclub. De grenzeloosheid van communicatie met 'derden' (lees: de vijandige buitenwereld) die volstrekt haaks staat op (het idee van) de behoefte om alles te controleren teneinde de bedrijfsprocessen niet te schaden.
Er zijn uiteraard meer dan genoeg tussenvarianten te bedenken. Maar daar zitten we hier niet voor. Daarnaast, je moet altijd in je eigen kracht blijven en die licht in mijn geval niet in de nuance...;)
Ik heb het ontstaan van het fenomeen internet nog meegemaakt. Bij de Nederlandse Spoorwegen werden aan het begin van dit millennium 'gewoon' alle pc's afgesloten van internet, afgezien van enkele sites die op de zgn. 'white list' waren geplaatst. Dat betekende geen AD.nl of VI.nl, maar wel de NS-site, het intranet en een paar relevante sites over bijvoorbeeld gevonden voorwerpen. Kortom: volledig ondersteunend aan het werk en indien twijfelachtig kwam er bij wijze van spreken een complete commissie bijeen die een genuanceerd oordeel velde over de eventuele toegevoegde waarde van de informatie, waarop de site mogelijk kon worden 'ge-white list'. Volstrekt achterhaald. Ik kan mij zo voorstellen dat de telefoon een vergelijkbare scepsis en 'behoefte aan bewezen praktisch nut' heeft ontmoet toen deze eind 19e eeuw langzaam werd geïntroduceerd.
Langzamerhand zie je zowel bedrijven (zakelijk) als mensen individueel heel gericht en bewust hun online keuzes maken. Er is een overvloed aan social media beschikbaar, maar we gebruiken slechts een fractie. Omdat we het leuk vinden, omdat het past bij ons, of omdat het goed uitkomt. De achterliggende reden maakt de selectie makkelijk en de vele selecties maken het nut van een bepaalde site of dienst aantoonbaar. Dit proces gaat door, of Manchester United en de hunne alle werknemers nu bannen of niet. Internet is als lucht. Het gaat overal, het komt overal, het is allesomvattend en inmiddels broodnodig. Dat stop je niet door de deur naar buiten dicht te doen. Sterker nog, die deur moet wagenwijd open, zodat je je kunt laven aan frisse lucht, nieuwe kennis en ervaring en je voordeel kunt doen met alles wat deze lucht gratis en voor niks met zich meebrengt.
Maar er is hoop voor die personen en bedrijven die toch liever de deur sluiten.... Over een paar jaar weet je niet beter, schaam je je voor je in het verleden gemaakte keuzes en ga je dubbel zo hard aan de slag om de opgelopen achterstanden goed te maken. Het is net voetbal.
De afgelopen dagen kwam ik in twee nieuwsberichten de exacte tegenstelling in de discussie tegen. Het eerste bericht maakt melding van de onderzoeksresultaten van Philip de Wulf namens het Leefritme Kenniscentrum in Amsterdam. De stelling luidt: "Werkgevers kunnen niet om Hyves heen", maar al lezende kun je veilig stellen dat internet als algemene en overkoepelende term ook op haar plaats was geweest. Zijn argumentatie richt zich vooral op de alom aanwezig zijnde communicatie- en contactmomenten en -tools, naast het feit dat er hele generaties aankomen die het met minder niet gaan doen, of zelfs redden. M.a.w. zet je over je angst heen, ga er mee om en doe er zelfs je voordeel mee.
De keerzijde van deze medaille lezen we in het bericht "Manchester United gooit spelers van Twitter". Ook hier kun je prima stellen dat Twitter synoniem staat voor de algehele dreiging die internet biedt op de veilige en volledig intern gemanagede omgeving van een bedrijf. In dit geval een voetbalclub. De grenzeloosheid van communicatie met 'derden' (lees: de vijandige buitenwereld) die volstrekt haaks staat op (het idee van) de behoefte om alles te controleren teneinde de bedrijfsprocessen niet te schaden.
Er zijn uiteraard meer dan genoeg tussenvarianten te bedenken. Maar daar zitten we hier niet voor. Daarnaast, je moet altijd in je eigen kracht blijven en die licht in mijn geval niet in de nuance...;)
Ik heb het ontstaan van het fenomeen internet nog meegemaakt. Bij de Nederlandse Spoorwegen werden aan het begin van dit millennium 'gewoon' alle pc's afgesloten van internet, afgezien van enkele sites die op de zgn. 'white list' waren geplaatst. Dat betekende geen AD.nl of VI.nl, maar wel de NS-site, het intranet en een paar relevante sites over bijvoorbeeld gevonden voorwerpen. Kortom: volledig ondersteunend aan het werk en indien twijfelachtig kwam er bij wijze van spreken een complete commissie bijeen die een genuanceerd oordeel velde over de eventuele toegevoegde waarde van de informatie, waarop de site mogelijk kon worden 'ge-white list'. Volstrekt achterhaald. Ik kan mij zo voorstellen dat de telefoon een vergelijkbare scepsis en 'behoefte aan bewezen praktisch nut' heeft ontmoet toen deze eind 19e eeuw langzaam werd geïntroduceerd.
Langzamerhand zie je zowel bedrijven (zakelijk) als mensen individueel heel gericht en bewust hun online keuzes maken. Er is een overvloed aan social media beschikbaar, maar we gebruiken slechts een fractie. Omdat we het leuk vinden, omdat het past bij ons, of omdat het goed uitkomt. De achterliggende reden maakt de selectie makkelijk en de vele selecties maken het nut van een bepaalde site of dienst aantoonbaar. Dit proces gaat door, of Manchester United en de hunne alle werknemers nu bannen of niet. Internet is als lucht. Het gaat overal, het komt overal, het is allesomvattend en inmiddels broodnodig. Dat stop je niet door de deur naar buiten dicht te doen. Sterker nog, die deur moet wagenwijd open, zodat je je kunt laven aan frisse lucht, nieuwe kennis en ervaring en je voordeel kunt doen met alles wat deze lucht gratis en voor niks met zich meebrengt.
Maar er is hoop voor die personen en bedrijven die toch liever de deur sluiten.... Over een paar jaar weet je niet beter, schaam je je voor je in het verleden gemaakte keuzes en ga je dubbel zo hard aan de slag om de opgelopen achterstanden goed te maken. Het is net voetbal.
Reacties