Mijn held...!!!

Afgelopen maandag, tweede Paas(haas)dag, werd de marathon van Utrecht gelopen. Dat ding heeft ongetwijfeld een sponsornaam, maar ik ken hem onder deze naam. Afstand en locatie. Klaar.

Eigenlijk lag het in de planning dat ik zelf ook van de partij zou zijn, op de halve marathon welteverstaan. Ook mijn sportieve ambities en fysiek en instelling en capaciteiten kennen zeer nadrukkelijke grenzen. Dat bleek een te meer, toen mijn kuit zich voor het eerst in mijn prille leven deed horen. En hoe. Sinds kort loop ik zonder krukken. (Welnee, maar hardlopen zat er zeker niet in...).

Het liefst had ik 'm gelopen met Mark. Daar liep ik vijf jaar geleden ook altijd mee samen en dat wil ik heel erg graag weer gaan doen. Gelukkig heeft hij in de tussentijd nog wel wat gedaan aan zijn sport, maar ik ben hard afgehaakt en probeer er nu weer bij te komen. Maar deze ronde kwam veel te vroeg voor mij. Mark heeft 'm daarentegen helemaal gelopen, onder indrukwekkende weersonstandigheden en in een enorme drukte. Want hardlopen is populair, laat daar geen misverstand over bestaan. Het verbaasde mij ook...:)

De man in het rode shirt hierboven is de kapot gegane en weer kapot gaande Mark. 100 Meter voor de streep, dus eindelijk verlost. De route was zwaar, het was veel te warm, druk en als je dan te hard weggaat, wordt het een hele lange dag. Letterlijk. Volgende keer ben ik er weer bij, om hem een beetje in toom te houden en hopelijk gelijk een mooie nieuwe tijd neer te zetten. "Maar wat wordt je doel?", zal Mark, geheel terecht vragen. Uitlopen. C'est ca.